Λουκία Ι. Μεταξά

 Πηγή:https://www.ioannismetaxas.gr/Loukia.html

Ήταν η πρώτη κόρη του Ιωάννη Μεταξά και την φώναζαν χαϊδευτικά Λουλού.
Ένα κορίτσι με έντονη προσωπικότητα, εξυπνάδα, αντίληψη και κρίση των περιστάσεων και των επιπτώσεων τους. Ένας πνευματικός άνθρωπος που ανατράφηκε και δούλεψε στη ζωή της, με την αρχή του πατέρα της, της προσφοράς στους ανθρώπους, στο γενικό κοινωνικό καλό, στην πατρίδα. Χωρίς προβολή χωρίς επίδειξη του έργου της. Με χριστιανική πίστη, αγάπη για τους συνανθρώπους της και φιλίες που κράτησαν μια ζωή, και που σήμερα, 15 χρόνια μετά το θάνατο, της παραστέκουν. Η Λουκία σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών . Το Μάρτιο του 1934 παντρεύτηκε τον Γεώργιο Μαντζούφα (1908-1992), τον μετέπειτα καθηγητή της Α.Σ.Ο.Ε.Ε. και καθηγητή Αστικού Δικαίου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 

Αρχηγός της Ε.Ο.Ν, δημιούργησε την ΣΠΙΘΑ, την πρώτη αμιγώς γυναικεία αντιστασιακή κατά των Γερμανών οργάνωση. Συνεργάστηκε στη συνέχεια με τους «Φίλους του Χωριού» ως νοσοκόμος του Ερυθρού Σταυρού, μεταφέροντας εφόδια στα απομακρυσμένα χωριά των συνόρων όπως στα Αρματα Κονίτσης. Στην Κόνιτσα παρέλαβε ένα αγοράκι 4 ετών, τον Χρήστο Τάκα με λιωμένο το ένα πόδι. Τον έφερε στην Αθήνα και με επανειλημμένες ορθοπεδικές εγχειρήσεις φρόντισε μέχρι την εφηβεία του την αποκατάσταση του ποδιού του. Τον μόρφωσε, πάντρεψε και προίκισε, βάφτισε το παιδί του, αφού προηγουμένως μέσω του Ερυθρού Σταυρού βρήκε την οικογένειά του, που είχε φύγει στην Βουλγαρία.

Η Λουκία φρόντισε για την υστεροφημία του Ιωάννη Μεταξά, τυπώνοντας το Ημερολόγιο του, καταθέτοντας τα Αρχεία του. Είχε φυλάξει στην κατοχή το χειρόγραφο Ημερολόγιο του πατέρα της, και με την απελευθέρωση άρχισε το έργο αυτούσιας μεταγραφής από τα πρωτότυπα κείμενα σε δακτυλογραφημένη μορφή, με τη βοήθεια της Ελένης (Λιάνας) Φραγκία, που ήταν στέλεχος της Ε.Ο.Ν και της ΣΠΙΘΑΣ, και της αδελφής της Νανά Φωκά.

Η Λουκία αγαπήθηκε από τους γονείς της, «αυτό το παιδί το λατρεύω» γράφει ο πατέρας της και αυτή ανταπέδωσε όμοια το πάθος τους. Παντρεύτηκε τον Γεώργιο Μαντζούφα, και χώρισε στα χρόνια της κατοχής προκειμένου να έχει την άνεση να εργασθεί για την αντίσταση, την ΣΠΙΘΑ και κυρίως στην εκτύπωση της εφημερίδας «Ελεύθερη Ελληνική Ψυχή». 

Αγαπήθηκε, εκτιμήθηκε από τις συναγωνίστριες της και τους συνεργάτες της, για την ευρύτητα του πνεύματος, την θρησκευτικότητά της και τις αγαθοεργίες της.Ένας κύκλος πνευματικών ανθρώπων, της τέχνης και των γραμμάτων, συνήθιζε να πηγαίνουν στο σπίτι της, όπως ήταν ο Πρεβελάκης, ο Θεοτοκάς, ο Σικελιώτης, ο Πέτρος Βαμπούλης, και πολλοί άλλοι, δημιουργώντας συζητήσεις περί τέχνης και θρησκείας, φιλοσοφίας και πολιτικών ιδεών.

Στο Ημερολόγιο στην προτελευταία καταγραφή του, στις 16 Ιανουαρίου, ο Ιωάννης Μεταξάς αναφέρεται στα παιδιά του.
....Και στο τέλος Νανά άρρωστη από ιλαρά, και με αυτό χίλιες δυό ανησυχίες και ανωμαλίες, και κάνει Λουλού να πάει στο Μέτωπον;-
Η Λουλού πήγε στο μέτωπον σε εμπιστευτική αποστολή. Στα Γενικά Αρχεία του Κράτους υπάρχει ένας φάκελος από το Αργυρόκαστρο. Με αυτό το φάκελο στέλνει ο διοικητής Αργυροκάστρου στο Ιωάννη Μεταξά τον χάρτη του Αργυροκάστρου, ενθύμιο των μαχών και της Νίκης. Σημειώνει ότι παραδίδει τον φάκελο στην κόρη του Λουκία. Η Λουκία επιστρέφει από το μέτωπο στις 26.1.1941 και βρίσκει τον πατέρα της βαριά άρρωστο. Η προσπάθειά της να φέρει γιατρό από την Βιέννη σταματά γιατί επέρχεται ο θάνατός του.

Η Λουκία απεβίωσε το 1995 και θάφτηκε δίπλα στον αγαπημένο πατέρα της, ακριβώς την ημέρα της εορτής του, στις 7 Ιανουαρίου, όταν ολοκλήρωσε όλη την οικογενειακή και χριστιανική αποστολή της, ζώντας όλα τα τελευταία χρόνια απομονωμένη στον Πόρο Τροιζινίας, σε ένα απλό σπίτι και έχοντας μοιράσει την περιουσία της σε αναξιοπαθούντες.