Dorothy Gladys Manley

Η Dorothy Gladys Manley (αργότερα Hall , κατόπιν Parlett , 29 Απριλίου 1927 – 31 Οκτωβρίου 2021) ήταν Βρετανίδα σπρίντερ . Αγωνίστηκε στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 , που έγιναν στο Λονδίνο, στα 100 μέτρα όπου κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο με χρόνο 12,2 δευτερόλεπτα. Ήταν επίσης μετάλλιο στους Αγώνες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας του 1950 και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου του 1950 .

Η Manley γεννήθηκε στο Manor Park του Λονδίνου, στις 29 Απριλίου 1927.  Αρχικά εισήχθη στον αθλητισμό από έναν από τους δασκάλους της στο σχολείο της και ανέβηκε από το σχολείο, στην περιοχή και στη συνέχεια έτρεξε για την κομητεία της πριν από το Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος . Σε αντίθεση με τις αναφορές, δεν εκκενώθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου. Το 1942 αγωνίστηκε σε μια συνάντηση στίβου στα γήπεδα Ashton όπου έτρεξε στα 200 μέτρα για πρώτη φορά. 

μάδα, αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιούσε το γυμναστήριο. Ο Manley περιέγραψε τις δοκιμές ως "φιάσκο", αφού τερμάτισε πέμπτος στο Πρωτάθλημα Ερασιτεχνικής Αθλητικής Ομοσπονδίας Γυναικών, αλλά επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει το Ηνωμένο Βασίλειο. Εργαζόταν με πλήρη απασχόληση το 1948 για την εταιρεία Suez Canal Company ως δακτυλογράφος, και χρησιμοποίησε τις καλοκαιρινές της διακοπές για να παρακολουθήσει τους αγώνες αν και η άδεια ήταν άνευ αποδοχών από τον εργοδότη της. 

Η μητέρα της έφτιαξε το γιλέκο και το σορτς της για τους Αγώνες, αλλά της έδωσαν το σακάκι και τη φούστα για την τελετή έναρξης. Ενώ ήταν στους Αγώνες, ταξίδευε από και προς το Γουέμπλεϊ με το μετρό του Λονδίνου , καθώς μοιραζόταν ένα δωμάτιο με δύο άλλους αθλητές κοντά στην πλατεία Eccleston στο κεντρικό Λονδίνο.

Προκρίθηκε στον τελικό των 100 μέτρων γυναικών και τερμάτισε στη δεύτερη θέση, κερδίζοντας το ασημένιο μετάλλιο στον πρώτο της διεθνή αγώνα στίβου. Η Fanny Blankers-Koen κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην πρώτη θέση με χρόνο 11,9, ενώ ο χρόνος του Manley ήταν 12,2, λίγο μπροστά από τη Shirley Strickland de la Hunty , η οποία εγγράφηκε τον ίδιο χρόνο. Η Μanley περιέγραψε το ξεκίνημά της στον αγώνα ως το "καλύτερο της ζωής της",  έχοντας περιγράψει τις κανονικές της εκκινήσεις ως διαβόητα κακές. Σκέφτηκε ότι αυτό μπορεί να της αποσπά την προσοχή καθώς το ξεκίνημά της ήταν τόσο καλό που περίμενε να ανακληθεί ο αγώνας.

Κέρδισε τον τίτλο του Πρωταθλήματος WAAA για 200 μέτρα στη συνάντηση του 1950 στο στάδιο White City , που ήταν ο μοναδικός της τίτλος WAAA.  Στους Αγώνες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας του 1950 στη Νέα Ζηλανδία, ρωτήθηκε μετά την άφιξή της αν θα ήθελε να αγωνιστεί στο άλμα εις ύψος – μόνο τότε ανακάλυψε ότι είχε συμμετάσχει στο αγώνισμα χωρίς να το γνωρίζει. Με ελάχιστη προπόνηση στον διαθέσιμο χρόνο, διαγωνίστηκε στη διοργάνωση και τερμάτισε στην τέταρτη θέση πίσω από τις Dorothy Tyler , Bertha Crowther και Noelene Swinton . Ήταν μέρος των γυναικείων ομάδων σκυταλοδρομίας στους Αγώνες και κέρδισε το ασημένιο στη σκυταλοδρομία 660 γιάρδων και το χάλκινο στη σκυταλοδρομία 440 γιάρδων. Η ομάδα κέρδισε το χρυσό στη σκυταλοδρομία 4 × 100 m στοΕυρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 1950 . Περιέγραψε αυτόν τον αγώνα ως ιδιαίτερα συναρπαστικό καθώς είχαν νικήσει την ολλανδική ομάδα, στην οποία περιλαμβανόταν η Fanny Blankers-Koen. 

Ο Manley αποσύρθηκε από τον στίβο το 1952 μετά από πάθηση του θυρεοειδούς . 

Προσωπική ζωή

Η Manley παντρεύτηκε δύο φορές, πρώτα το 1949 με τον Peter Hall, ο οποίος πέθανε το 1973, και στη συνέχεια το 1979 με τον John Parlett , έναν δρομέα μεσαίων αποστάσεων που γνώριζε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948. Το 2012 ο Manley είχε τρία παιδιά, πέντε εγγόνια και 16 δισέγγονα. 

Ο Manley πέθανε στις 31 Οκτωβρίου 2021, σε ηλικία 94 ετών.