Η Louise Catherine Breslau (6 Δεκεμβρίου 1856 – 12 Μαΐου 1927) ήταν Γερμανικής καταγωγής Ελβετίδα ζωγράφος, η οποία έμαθε να σχεδιάζει για να περνάει την ώρα της ενώ ήταν κλινήρης με χρόνιο άσθμα. Σπούδασε τέχνη στην Académie Julian στο Παρίσι και εξέθεσε στο σαλόνι της Société Nationale des Beaux-Arts , όπου έγινε αξιοσέβαστη συνάδελφος διάσημων προσωπικοτήτων όπως ο Edgar Degas και ο Anatole France .
Γεννήθηκε η Maria Luise Katharina Breslau σε μια φαινομενικά αφομοιωμένη γερμανική εβραϊκή οικογένεια με έδρα το Μόναχο , πολωνικής εβραϊκής καταγωγής. Το 1858, όταν η Breslau ήταν δύο ετών, ο πατέρας της αποδέχθηκε τη θέση του καθηγητή και επικεφαλής γιατρού Μαιευτικής και Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης και η οικογένεια μετακόμισε στην Ελβετία. Τον Δεκέμβριο του 1866, ο Δρ Breslau πέθανε ξαφνικά από λοίμωξη από σταφυλόκοκκο που προσβλήθηκε κατά τη διάρκεια της νεκροψίας. Υποφέροντας από άσθμα σε όλη της τη ζωή, η Breslau στράφηκε στη ζωγραφική ως παιδί για να βοηθήσει να περάσει η ώρα ενώ ήταν περιορισμένη στο κρεβάτι της. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια σε Ζυρίχη , Ελβετία , και ως ενήλικας έκανε το Παρίσι σπίτι της όπου άφησε επίσης το "Maria", ίσως θεωρώντας το "Maria" ως ακατάλληλο για έναν Εβραίο, ανεξάρτητα από το αν η χρήση του είναι για "Mariam" ή "Mary"
Η Lydia Escher (1858–18 .92) ήταν παιδική φίλη της Louise Breslau στη Ζυρίχη και στα γράμματά της έλεγε να κάνει μαθήματα τραγουδιού και πιάνου και η Lydia εμπνεύστηκε από τη δημιουργική ιδιοφυΐα.
Εκπαίδευση
Μετά τον θάνατο του πατέρα της, η Breslau στάλθηκε σε ένα μοναστήρι κοντά στη λίμνη της Κωνσταντίας με την ελπίδα να ανακουφίσει το χρόνιο άσθμα της. Πιστεύεται ότι κατά τη διάρκεια της μακράς παραμονής της στο μοναστήρι ξύπνησαν τα καλλιτεχνικά της χαρίσματα. Στα τέλη του 19ου αιώνα, οι νεαρές αστές αναμενόταν να εκπαιδεύονται στις εγχώριες τέχνες, συμπεριλαμβανομένου του σχεδίου και του παιχνιδιού πιάνου. Αυτά ήταν αξιοθαύμαστα χαρακτηριστικά για μια αξιοσέβαστη σύζυγο και μητέρα. Το να ακολουθήσει μια καριέρα ήταν αρκετά ασυνήθιστο και συχνά απαγορευμένο. Μέχρι το 1874, αφού είχε πάρει μαθήματα σχεδίου από έναν τοπικό Ελβετό καλλιτέχνη, τον Eduard Pfyffer (1836–1899), η Breslau ήξερε ότι θα έπρεπε να φύγει από την Ελβετία αν ήθελε να πραγματοποιήσει το όνειρό της να σπουδάσει σοβαρά την τέχνη. Μία από τις λίγες διαθέσιμες θέσεις για σπουδές νεαρών γυναικών ήταν στην Académie Julian στο Παρίσι.
Στην Ακαδημία, η Μπρεσλάου κέρδισε σύντομα την προσοχή των πολύ αναγνωρισμένων εκπαιδευτών της και τη ζήλια ορισμένων συμμαθητών της, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίδας Μαρί Μπασκίρτσεφ . Γνώρισε επίσης ιδιαίτερα σε αυτό το σχολείο τέχνης τη μακρόχρονη φίλη της, την Ιρλανδή καλλιτέχνη Sarah Purser [5] και τη Sophie Schaeppi (Ελβετία), τη Maria Feller (Ιταλία), την Jenny Zillhardt και την αδερφή της, Madeleine Zillhardt .
Το 1879, με ένα πορτρέτο Tout passé, ο Breslau ήταν ο μόνος μαθητής από το γυναικείο ατελιέ της Académie Julian που έκανε το ντεμπούτο του στο Salon του Παρισιού . Το Tout passé ήταν μια αυτοπροσωπογραφία που περιλάμβανε τους δύο φίλους της. Λίγο αργότερα η Breslau είχε αλλάξει το όνομά της σε Louise Catherine, άνοιξε το δικό της ατελιέ και γινόταν τακτική συνεισφέρων και νικήτρια μεταλλίων στο ετήσιο Salon. Λόγω της επιτυχίας της στο Salon και της ευνοϊκής ειδοποίησης από τους κριτικούς, η Breslau έλαβε πολλές προμήθειες από πλούσιους Παριζιάνους. Εντάχθηκε στο Salon de la Société Nationale des Beaux-Arts στο Παρίσι το 1890, όχι μόνο εκθέτοντας στα σαλόνια του αλλά και ως μέλος της κριτικής επιτροπής. Τελικά έγινε η τρίτη γυναίκα καλλιτέχνης και η πρώτη ξένη γυναίκα καλλιτέχνης που της απονεμήθηκε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίαςβραβείο.
Με τα χρόνια, ο Breslau έγινε ένας αξιοσέβαστος συνάδελφος σε μερικούς από τους πιο δημοφιλείς καλλιτέχνες και συγγραφείς της εποχής, όπως ο Edgar Degas και ο Anatole France . Ένα άτομο που ήταν πολύ ξεχωριστό στη ζωή του Μπρεσλάου ήταν η Μαντλίν Ζιλχαρντ με την οποία πέρασε πάνω από σαράντα χρόνια. Η Madeleine, συμφοιτήτρια στην Académie Julian, έγινε η μούσα , το μοντέλο, η έμπιστη και η υποστηρικτής του Breslau . Ο Zillhardt κληρονόμησε την περιουσία του Breslau και αργότερα δώρισε εξήντα από τα παστέλ και τα σχέδια του καλλιτέχνη στο Musée des Beaux-Arts στη Ντιζόν. Το 1932, ο Zillhardt δημοσίευσε ένα βιβλίο για τη Louise Breslau με τίτλο Louise Catherine Breslau et ses amis (Η Louise Catherine Breslau και οι φίλοι της).
Η Μπρεσλάου πέθανε το 1927 και το 1928 η École des Beaux-Arts στο Παρίσι την τίμησε με μια αναδρομική έκθεση. Το έργο της παρουσιάστηκε επίσης σε μια αναδρομική έκθεση του 1932 στην Galerie Charpentier αφιερωμένη σε γυναίκες που εκπαιδεύτηκαν στην Académie Julian.
Προσωπική ζωή
Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου , ο Breslau και ο Zillhardt παρέμειναν στο σπίτι τους έξω από το Παρίσι, στο Neuilly-sur-Seine . Αν και πολιτογραφήθηκε στην Ελβετία πολλά χρόνια νωρίτερα, έδειξε την πίστη της στους Γάλλους σχεδιάζοντας πολυάριθμα πορτρέτα Γάλλων στρατιωτών και νοσοκόμων στο δρόμο τους προς το Μέτωπο. Μετά τον πόλεμο, η Breslau αποσύρθηκε από το κοινό και πέρασε μεγάλο μέρος του χρόνου της ζωγραφίζοντας λουλούδια από τον κήπο της και διασκεδάζοντας φίλους.
Το 1927 ο Μπρεσλάου πέθανε μετά από μακρά ασθένεια. Σύμφωνα με τις επιθυμίες της, η Madeleine Zillhardt κληρονόμησε μεγάλο μέρος της περιουσίας του Breslau. Η Μπρεσλάου κηδεύτηκε δίπλα στη μητέρα της στη μικρή πόλη Μπάντεν , στο καντόνι Άαργκαου της Ελβετίας.
Κληρονομιά
- Ένας δρόμος ονομάζεται Place Louise Catherine Breslau & Madeleine Zillhardt στο Παρίσι , Γαλλία (γειτονιά του Saint-Germain-des-Prés , 6ο διαμέρισμα της γαλλικής πρωτεύουσας).
- Η φορτηγίδα « Louise-Catherine » στο Παρίσι πήρε το όνομά της στη μνήμη της από τη Madeleine Zillhardt. Το αγόρασε με την υποστήριξη της Winnareta Singer . Το σκάφος επανασχεδιάστηκε από τον Le Corbusier και κρατήθηκε από τον Στρατό της Σωτηρίας προκειμένου να φιλοξενήσει άστεγους. Τώρα ιδιοκτησία του Fondation Le Corbusier , η φορτηγίδα δυστυχώς βυθίστηκε κατά τη διάρκεια της πλημμύρας του Σηκουάνα τον Φεβρουάριο του 2018, τώρα περιμένοντας ανακαίνιση.
- Το Breslau συμπεριλήφθηκε στην έκθεση του 2018 Women in Paris 1850-1900 .
Επιλεγμένα έργα
-
Ο γλύπτης Jean Carriès
στο στούντιο του -
Οικειότητα (Μητέρα και αδελφή της Louise Catherine Breslau)
-
Η τουαλέτα (Madeleine Zillhardt)
-
Ο αναγνώστης
-
Louise Catherine Breslau στο στούντιο της
-
Σχέδιο του «La Vie Pensive» με τη Madeleine Zillhardt από τη Louise Catherine Breslau
-
«Gamines» που αγόρασε η γαλλική κυβέρνηση το 1890.
-
«Paresse matinale» (Τεμπέληδες πρωί)
Συλλογές
Το έργο του Breslau φυλάσσεται στις ακόλουθες δημόσιες συλλογές:
Γαλλία
- Παρίσι :
- Musée du Louvre (συμπεριλαμβανομένου ιδιαίτερα του Portrait de Madeleine Zillhardt )
- Musée d'Orsay , Παρίσι
- Petit Palais , Musée des Beaux-Arts de la Ville de Paris
- Musée Carnavalet
- Musée de Grenoble
- Musée d'Art et d'Histoire de Genève
- Musée d'art moderne et contemporain , Στρασβούργο
- Musée des Beaux-Arts , Ρουέν
- Ωραίο, μουσείο καλών τεχνών.
- Saint-Quentin (πατρίδα της συντρόφου της Madeleine Zillhardt): το «Musée Antoine Lécuyer» εκθέτει το Sous la lampe.Portrait de Madeleine Zillhardt
- Troyes, musée des beaux-arts.
- Βερσαλλίες, château de Versailles.
- Musée des beaux-arts de Dijon
- Το «Musée Comtadin-Duplessis» στο Carpentras (Προβηγκία) παρουσιάζει το διάσημο αριστούργημα Gamines (1890).
Ιρλανδία
Σουηδία
- Εθνικό Μουσείο, Στοκχόλμη
Ελβετία
- Bern Kunstmuseum (Μουσείο Καλών Τεχνών)
- Musée Cantonal des Beaux-Arts de Lausanne
- Kunstmuseum (Βασιλεία)
- Το Μουσείο Τέχνης της Λουκέρνης εκθέτει το Crying Woman (1905)
Ηνωμένο Βασίλειο
- Βρετανικό Μουσείο , Λονδίνο
Ηνωμένες Πολιτείες
- Smithsonian American Art Museum
- Μουσείο Τέχνης του Ντάλας
- Μουσεία Καλών Τεχνών του Σαν Φρανσίσκο
- Clark Art Institute , Williamstown, MA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου