Η Τζόρτζια Λουίζ Χάρις Μπράουν (12 Ιουνίου 1918 – 21 Σεπτεμβρίου 1999) θεωρείται η δεύτερη Αφροαμερικανίδα που απέκτησε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος αρχιτέκτονα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ήταν επίσης η πρώτη μαύρη γυναίκα που απέκτησε πτυχίο αρχιτεκτονικής από το Πανεπιστήμιο του Κάνσας . Ήταν επίσης το μόνο μαύρο μέλος του παραρτήματος του Σικάγο του Alpha Alpha Gamma (γυναίκες αρχιτέκτονες και συναφείς γυναίκες επαγγελματίες).
Γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου 1918 στην Τοπίκα του Κάνσας , από τον Καρλ Κόλινς και την Τζόρτζια Γουάτκινς, και ήταν το μεσαίο παιδί πέντε παιδιών. Ο πατέρας της ήταν υπάλληλος ναυτιλίας και η μητέρα της ήταν δασκάλα, η οποία σπούδασε επίσης κλασική μουσική. Η Μπράουν έδειξε καλλιτεχνικό και μηχανολογικό ταλέντο από νεαρή ηλικία: εργάστηκε σε αυτοκίνητα και γεωργικά μηχανήματα με τον μεγαλύτερο αδελφό της και ενδιαφερόταν για τη ζωγραφική. Πήγε στο Λύκειο Σίμαν και στο Πανεπιστήμιο Γουόσμπερν μεταξύ 1936 και 1937. Το 1938, μετακόμισε στο Σικάγο και εγγράφηκε σε μαθήματα στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας Άρμουρ, αργότερα γνωστό ως Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Ιλινόις , και σπούδασε κοντά στον Μις βαν ντερ Ρόε . Από το 1940, φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας και έλαβε το πτυχίο αρχιτεκτονικής το 1944, η πρώτη μαύρη γυναίκα που το έκανε αυτό από το πανεπιστήμιο. Το 1941, παντρεύτηκε τον Τζέιμς Α. Μπράουν. χώρισαν το 1952.
Άρχισε να εργάζεται στο Σικάγο για τον Κένεθ Ρόντερικ Ο'Νιλ από το 1945 έως το 1949. Έγινε αρχιτέκτονας με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στις 19 Ιουλίου 1949 και άρχισε να εργάζεται ως αρχιτέκτονας και μηχανικός για την εταιρεία Frank J. Kornacker & Associates την ίδια χρονιά , οπότε και απέκτησε δύο παιδιά. Ήταν υπεύθυνη για τους δομικούς υπολογισμούς στα διαμερίσματα στην οδό Lake Shore Drive 860 στο Σικάγο. Ενώ εργαζόταν στην 8μελή εταιρεία του Κορνάκερ, παρακολούθησε βραδινά μαθήματα πολιτικής μηχανικής και εργαζόταν ως μισθωτή. Εργάστηκε στο Σικάγο μέχρι το 1953, όταν έφυγε για τη Βραζιλία . Ένας από τους λόγους που έφυγε από τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν επειδή «οι ευκαιρίες για πρόοδο περιορίζονταν από τη φυλή της» και ότι στη Βραζιλία θα υπήρχαν λιγότερα φυλετικά όρια στην επιτυχία της.
Η Μπράουν έμαθε να μιλάει πορτογαλικά μελετώντας με έναν φίλο και μετακόμισε μόνιμα στο Σάο Πάολο το 1954. Για ένα μέρος του 1954, εργάστηκε για τον Τσαρλς Μπόσγουορθ, αλλά αργότερα άνοιξε τη δική της εταιρεία εσωτερικής διακόσμησης, Escandia Ltda.
Στη Βραζιλία, η Μπράουν εργάστηκε σε πολλά σημαντικά κτίρια και έργα. Ήταν η διευθύντρια και σχεδιάστρια ενός μεγάλου συγκροτήματος στην Οσάσκο και αργότερα ενός άλλου που ανήκε στην Pfizer Pharmaceutical Corporation στο Γκουαρούλχος . Σχεδίασε επίσης ένα εργοστάσιο Jeep στο Σαν Μπερνάρντο και μια εγκατάσταση ναυτιλίας για τη Siemens . Σχεδίασε επίσης ένα αεροδρόμιο για την Krupp . Άλλα σημαντικά έργα περιλάμβαναν το εργοστάσιο φιλμ Kodak Brasileire Comerico 376.740 τετραγωνικών ποδιών στο Σάο Χοσέ ντος Κάμπος . Σχεδίασε επίσης πάνω από δώδεκα προσωπικές κατοικίες από το 1971 έως το 1985 για πλούσιους Βραζιλιάνους.
Το 1995, η Μπράουν μετακόμισε στην Ουάσινγκτον, όπου συνταξιοδοτήθηκε και πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια της ως εθελόντρια μέντορας νέων στην Επισκοπική Εκκλησία του Αγίου Λουκά. Μετά από χειρουργική επέμβαση για καρκίνο το 1999, έπεσε σε απροσδόκητο κώμα που διήρκεσε δύο εβδομάδες μέχρι τον θάνατό της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου