Η Ελίζαμπεθ Κάρτερ Μπρουκς (1867–1951) ήταν Αμερικανίδα εκπαιδευτικός , κοινωνική ακτιβίστρια και αρχιτέκτονας . Ήταν παθιασμένη με το να βοηθάει άλλους Αφροαμερικανούς να επιτύχουν προσωπική επιτυχία και ήταν από τις πρώτες που αναγνώρισαν τη σημασία της διατήρησης ιστορικών κτιρίων στις Ηνωμένες Πολιτείες . Η Μπρουκς ήταν «μία από τις λίγες μαύρες γυναίκες της εποχής που μπορούσαν να θεωρηθούν τόσο αρχιτέκτονες όσο και προστάτιδες».
Γεννήθηκε στο Νιου Μπέντφορντ της Μασαχουσέτης , μια περιοχή της χώρας γνωστή εκείνη την εποχή για την παροχή καταφυγίου, πόρων, εκπαίδευσης και απασχόλησης σε πρώην σκλάβους . Η μητέρα της, Μάρθα Γουέμπ, ήταν πρώην σκλάβα, ιδιοκτησίας του Προέδρου Τζον Τάιλερ . Η Γουέμπ συμμετείχε στον Υπόγειο Σιδηρόδρομο . Η κόρη της ανέπτυξε ένα «πάθος για ισότητα» που κράτησε όλη της τη ζωή.
Η Μπρουκς φοίτησε στο Λύκειο Νιου Μπέντφορντ και στη συνέχεια στο Ελεύθερο Σχολείο Σουέιν , το οποίο παρείχε στους μαθητές μια ισχυρή βάση στις δεξιότητες σχεδιασμού και αρχιτεκτονικής. Στη συνέχεια έγινε η πρώτη Αφροαμερικανίδα απόφοιτος του Κανονικού Σχολείου Δασκάλων Χάρινγκτον .
Άρχισε να διδάσκει στις αρχές της δεκαετίας του 1890 στο Ορφανοτροφείο Χάουαρντ ή αλλιώς Άσυλο Ορφανών Χάουαρντ στο Μπρούκλιν , το οποίο ιδρύθηκε και διοικούνταν από Αφροαμερικανούς.
Το 1895, άρχισε να εργάζεται με την Εθνική Ένωση Συλλόγων Έγχρωμων Γυναικών (NACWC). Έγινε γραμματέας της Συνέλευσης το 1896 και αντιπρόεδρος από το 1906 έως το 1908. Διετέλεσε πρόεδρος της NACWC από το 1908 έως το 1912. Η Μπρουκς εντάχθηκε επίσης στην Εθνική Ένωση για την Πρόοδο των Έγχρωμων (NAACP) λίγο μετά την ίδρυσή της και αργότερα δημιούργησε το δικό της παράρτημα NAACP στο Νιου Μπέντφορντ. Θα τιμηθεί ως ομότιμη πρόεδρος της NAACP του Νιου Μπέντφορντ το 1948.
Ήταν μία από τις ιδρύτριες της Ομοσπονδίας Γυναικείων Συλλόγων της Νέας Αγγλίας (αργότερα της Βορειοανατολικής Ομοσπονδίας Εγχρωμων Γυναικών ). Διετέλεσε πρόεδρος για πάνω από 27 χρόνια και κατά τη διάρκεια της θητείας της στον σύλλογο, «επέβλεψε τη χορηγία κοινοτικών κέντρων, ταμείων υποτροφιών, κέντρων ημερήσιας φροντίδας και άλλων υπηρεσιών που χρειαζόταν η κοινότητα».
Το 1897, βοήθησε στο άνοιγμα του New Bedford Home for the Aged, το οποίο αρχικά είχε αρκετές προσωρινές τοποθεσίες. Επιπλέον, η Μπρουκς πλήρωνε μόνη της το ενοίκιο για το σπίτι για τους πρώτους έξι μήνες. Στη συνέχεια, η Ένωση Πιστών Γυναικών «ανέλαβε την ευθύνη για τη συντήρηση του New Bedford Home for the Aged». Η Μπρουκς τελικά σχεδίασε το μόνιμο σπίτι σε αποικιακό στιλ για την τελική του τοποθεσία στην οδό Middle Street 396. Η Ένωση Πιστών Γυναικών, στην οποία συμμετείχε η Μπρουκς, συνέχισε να βοηθά στην υποστήριξη του σπιτιού στη νέα τοποθεσία. Έγινε η πρώτη πρόεδρος του σπιτιού και της Ένωσης Πιστών Γυναικών και παρέμεινε σε αυτούς τους ρόλους μέχρι το 1930. Το ίδιο το κτίριο εξακολουθεί να στέκεται στο New Bedford και έχει ύψος δυόμισι ορόφων, με ισχιακή στέγη , έξι αετώματα και μπροστινή πρόσοψη με στοά με επίπεδη στέγη .
Η Μπρουκς άρχισε να διδάσκει ξανά, αυτή τη φορά το 1901 στο σχολείο Τέιλορ, όπου έγινε η πρώτη Αφροαμερικανίδα δασκάλα στο Νιου Μπέντφορντ.
Το 1918, προσλήφθηκε από το Πολεμικό Συμβούλιο του Εθνικού συμβουλίου της YWCA για να επιβλέπει και να επιβλέπει την κατασκευή της Phillis Wheatley YWCA στην Ουάσινγκτον .
Το 1929, αποσύρθηκε από τη διδασκαλία. Την ίδια χρονιά, παντρεύτηκε τον W. Sampson Brooks, ο οποίος ήταν επίσκοπος του Αφρικανικού Μεθοδιστικού Επισκοπικού δόγματος της Εκκλησίας Bethel. Αυτή και ο σύζυγός της μετακόμισαν στο Σαν Αντόνιο , όπου έζησαν μαζί μέχρι τον θάνατο του συζύγου της το 1934. Μετά από αυτό, μετακόμισε πίσω στο Νιου Μπέντφορντ.
Το 1939, ξεκίνησε το έργο της για τη διατήρηση της μαύρης κληρονομιάς. Η Μπρουκς ένιωθε ότι «τα μνημεία της «φυλετικής ιστορίας» ήταν ένα σημαντικό μέρος του αφροαμερικανικού τοπίου και άξιζαν να διατηρηθούν. Αγόρασε το σπίτι του Γουίλιαμ Χ. Κάρνεϊ και το μετέτρεψε σε μνημείο.
Μετά τον θάνατό της το 1951, η πόλη του Νιου Μπέντφορντ την τίμησε ονομάζοντας ένα σχολείο προς τιμή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου