Μπέτι Ουίλιαμς

Μπέτι Ουίλιαμς
Η Μπέτι Ουίλιαμς (22 Μαΐου1943 - ) είναι κάτοχος του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης του 1976 από κοινού με τη Μέιριντ Κόριγκαν, για την εργασία της σαν ιδρύτρια της Κοινωνίας των Ανθρώπων Ειρήνης (Community of Peace People), μιας οργάνωσης με σκοπό να προωθήσει μια ειρηνική επίλυση των αναταραχών στη Βόρεια Ιρλανδία.
Ηγείται της Διεθνούς Οργάνωσης για τα Παιδιά (Global Children's Foundation) και είναι πρόεδρος του Ιδρύματος Υποστήριξης των Παιδιών του Κόσμου (World Centers of Compassion for Children International). Είναι επίσης επικεφαλής του Ινστιτούτου για τη Δημοκρατία στην Ασία (Institute for Asian Democracy) στην Ουάσινγκτον και διακεκριμένη επισκέπτρια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου νοτιοανατολικού Νόβα. Το 2006, η Ουίλιαμς ήταν μία από τις ιδρύτριες της Πρωτοβουλίας Γυναικών Νομπείστών μαζί με τις επίσης κατόχους Νόμπελ Ειρήνης, Μέιριντ Κόριγκαν, Σιρίν Εμπάντι, Ουανγκάρι Μαατάϊ, Τζόντι Ουίλιαμς και Ριγκομπέρτα Μεντσού. Οι έξι γυναίκες που αντιπροσώπευαν τη Βόρεια Αμερική, τη Νότια Αμερική, την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική αποφάσισαν να μοιραστούν την εμπειρία τους με μία συντονισμένη προσπαθεί για την ειρήνη με δικαιοσύνη και ισότητα. Στόχος της πρωτοβουλίας είναι να ενδυναμώσει την προσπάθεια στην υποστήριξη των δικαιωμάτων των γυναικών σε ολόκληρο τον κόσμο.
Έκκληση για ειρήνη
Ενεπλάκη στα κοινά, όταν αποτέλεσε αυτόπτη μάρτυρα του θανάτου τριών παιδιών στις 10 Αυγούστου του 1976 τα οποία παρασύρθηκαν από ένα αυτοκίνητο, ο οδηγός του οποίου, ένας φυγόδικος του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού, ο Ντάνι Λένον, τραυματίστηκε θανάσιμα από τις βρετανικές αρχές. Η Ουίλιαμς οδηγούσε το αυτοκίνητό της, στο οποίο επέβαινε και ένα από τα παιδιά της, όταν άκουσε πυροβολισμούς. Στρίβοντας στη γωνία αντίκρισε τα τρία παιδιά και έσπευσε να τα βοηθήσει. Η μητέρά τους, Άννα Μαγκουάιρ, που ήταν μαζί τους, τελικά αυτοκτόνησε το 1980 μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα να ξαναρχίσει τη ζωή της στη Νέα Ζηλανδία. 
Δύο μόλις ημέρες μετά το τραγικό συμβάν, η Ουίλιαμς κατόρθωσε να συγκεντρώσει 6000 υπογραφές έκκλησης για ειρήνη και προσέλκυσε την προσοχή των μέσων. Από κοινού με την Μέιριντ Κόριγκαν, αδερφή της Άννας Μαγκουάιρ, ίδρυσαν την οργάνωση Γυναίκες για την Ειρήνη, η οποία αργότερα μετατράπηκε, με τη συμβολή της Κιαράν Μακκάουν, στην Κοινωνία των Ανθρώπων Ειρήνης.
Οι δύο γυναίκες διοργάνωσαν μία ειρηνευτική πορεία στους τάφους των παιδιών, στην οποία συμμετείχαν 10.000 γυναίκες, τόσο Καθολικές όσο και Προτεστάντισσες. Η ειρηνική διαμαρτυρία διακόπηκε από μέλη του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού, που τις κατηγόρησαν σαν «θύματα των Βρετανών». Την επόμενη εβδομάδα, η Ουίλιαμς και η Κόριγκαν διοργάνωσαν μία νέα πορεία, στην οποία έλαβαν μέρος 35.000 γυναίκες.
Στις 13 Αυγούστου, την ημέρα της κηδείας των παιδιών της Μαγκουάιρ, οι δύο γυναίκες επρόκειτο να εμφανιστούν σε μία τηλεοπτική εκπομπή για τρέχοντα ζητήματα της επικαιρότητας με τη δημοσιογράφο Κιαράν Μακκάουν. Παρότι έφτασαν πολύ αργά, συναντήθηκαν με τη Μακκάουν, που συνεργάστηκε μαζί τους στην ίδρυση των Ανθρώπων Ειρήνης. Η Μακκάουν έγραψε την αρχική διακήρυξη και διοργάνωσε και στήριξε την εκστρατεία..

Βραβείο Νόμπελ
Ως επακόλουθο της έντονης υποστήριξης της ειρήνης η Ουίλιαμς και η Κόριγκαν έλαβαν από κοινού το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1977.
Στο λόγο αποδοχής του βραβείου, η Ουίλιαμς είπε μεταξύ άλλων,
«Την πρώτη εβδομάδα θα τη θυμόμαστε πάντα για κάτι άλλο πέρα από την ίδρυση των Ανθρώπων Ειρήνης. Για αυτούς που αναμείχθηκαν περισσότερο, η ισχυρότερη μνήμη τους θα είναι ο θάνατος μιας νεαρής ρεπουμπλικανής και οι θάνατοι τριών παιδιών που χτυπήθηκαν από το αμάξι ενός νεκρού άνδρα. Μια βαθιά επίγνωση της απόγνωσης και η συνεχιζόμενη ανοησία της ήταν ήδη εμφανής πριν τα τραγικά γεγονότα του ηλιόλουστου απογεύματος της 10ης Αυγούστου του 1976. Αλλά ο θάνατος των τριών παιδιών σε μια τραγική στιγμή βίας προκάλεσε την έκρηξη της απόγνωσης αυτής και την πιθανότητα ενός αληθινού κινήματος για την ειρήνη... Όσο μας αφορά, κάθε μεμονωμένη περίπτωση θανάτου τα τελευταία οκτώ χρόνια καθώς και κάθε θάνατος σε πόλεμο οποτεδήποτε και αν πραγματοποιήθηκε αυτός, αποτελούν μία άσκοπη απώλεια ζωής»
Προσωπική ζωή 
Την περίοδο που της απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ η Ουίλιαμς εργαζόταν ως ρεσεψιονίστ και μεγάλωνε τα δύο παιδιά που είχε αποκτήσει με τον Ραλφ Ουίλιαμς. Μετά το διαζύγιο της και το γάμο της με το Τζέιμς Πέρκινς εγκαταστάθηκε στις Η.Π.Α., όπου έκανε περιοδείες και ομιλίες.
Ο γιος της Πολ είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος έχει αγωνιστεί σε αρκετές ομάδες όπως η Νιούπορτ Κάουντι , η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, η Χάρτπουλ Γιουνάιτεντ, η Στόκπορτ Κάουντι, η Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον και η Ροτσντέιλ. Έχει επίσης μία συμμετοχή με την Εθνική της Βόρειας Ιρλανδίας.
Το 1992 διορίστηκε στην Επιτροπή για τα παιδιά και τη νεότητα της πολιτείας του Τέξας από την κυβερνήτη της πολιτείας Ανν Ρίτσαρντς.
Έχει διατελέσει επίσης επισκέπτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Σαμ Χιούστον στο Τέξας και το 2004 επέστρεψε στο Μπέλφαστ, της Βόρειας Ιρλανδίας.
Βραβεύσεις
Μετά το βραβείο Νόμπελ η Ουίλιαμς έλαβε το Λαϊκό Βραβείο Ειρήνης της Νορβηγίας το 1976 , το Μετάλιο Σβάιτσερ για το Θάρρος, το Βραβείο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, το Βραβείο Ελεανόρ Ρούσβελτ το 1984 και το βραβείο Όλιβερ από το Διεθνές Ίδρυμα Προστασίας των Παιδιών Φρανκ.
Το 1995 της απονεμήθηκαν η υποτροφία Πόλ Χάρις από το Ρόταρι, τη διεθνή μη κυβερνητική οργάνωση, και το βραβείο Μαζί για την Παγίωση της Ειρήνης. 
Αναφορές για δολοφονία του Τζωρτζ Μπους
Στις 24 Ιουλίου 2006, κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας της, η Ουίλιαμς είπε σε μαθητές σχολείου στο δημαρχείο του Μπρισμπέιν, «Δυσκολεύομαι πολύ με τη φράση μη βία, καθώς δεν πιστεύω ότι είμαι μη βίαιη.» Στη συνέχεια ανέφερε, «Αυτή τη στιγμή, θα ήθελα να σκοτώσω τον Τζωρτζ Μπους», κατηγορώντας τον για θανάτους παιδιών, κυρίως στη Μέση Ανατολή. «Δε μπορώ να καταλάβω πως πήρα το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, γιατί όταν βλέπω παιδιά να πεθαίνουν, ο θυμός μέσα μου είναι μεγαλύτερος από την πίστη. Είναι καθήκον μας σαν άνθρωποι, ανεξαρτήτως της ηλικίας μας, να προστατεύουμε την ανθρώπινη ζωή.»
Σε μία σημαντική ομιλία της στη διεθνή διάσκεψη των Γυναικών για την Ειρήνη στις 11 Ιουλίου του 2007, μιλώντας σε ένα πλήθος περίπου 1.000 ατόμων, είπε: «Αυτή τη στιγμή, θα μπορούσα να σκοτώσω τον Τζωρτζ Μπους,» είπε στο ξενοδοχείο και συνεδριακό κέντρο Άνταμς Μαρκ, στο Ντάλας του Τέξας. «Όχι, δεν το εννοούσα αυτό. Πως θα μπορούσα να σκοτώσω κάποιον χωρίς τη χρήση βίας; Θα ήθελα να ήμουν ικανή να το κάνω.». Η Ουίλιαμς αργότερα ζήτησε συγγνώμη για τα σχόλια. Αν και οι απειλές κατά της ζωής του προέδρου τωνΗΠΑ αποτελούν έγκλημα, η Μυστική Υπηρεσία των ΗΠΑ, που προστατεύει την ζωή του προέδρου δεν την ανέκρινε ποτέ.
Ομιλίες και έκτακτες διαλέξεις Από τις 17 έως τις 20 Σεπτεμβρίου του 2007 η Ουίλιαμς διεξήγαγε ένα εντατικό μάθημα στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Σόκα, με τίτλο «Η ειρήνη είναι δράση, όχι λόγια». Στις 18 του μηνός πραγματοποίησε διάλεξη με τίτλο «Η παγκόσμια ειρήνη είναι υπόθεση όλων». Στις 20 Σεπτεμβρίου, έδωσε μία διάλεξη για το ευρύτερο κοινό, σε περίπου 2.232 άτομα.
Η Μπέτι Ουίλιαμς τιμήθηκε στο βίντεο κλιπ του τραγουδιού του συγκροτήματος Nickelback με τίτλο «Αν όλοι νοιάζονταν» (If Everyone Cared), στο οποίο μάλιστα εμφανίστηκε.

Η πρώτη διακήρυξη των Ανθρώπων Ειρήνης

• Έχουμε ένα απλό μήνυμα για τον κόσμο από αυτό το κίνημα για την Ειρήνη.
• Θέλουμε να ζήσουμε, να αγαπήσουμε και να οικοδομήσουμε μια δίκαιη και ειρηνική κοινωνία
• Θέλουμε για τα παιδιά μας, όπως και για εμάς, η ζωή μας στο σπίτι, στην εργασία και στο παιχνίδι να είναι ζωή της χαράς και της Ειρήνης.
• Αναγνωρίζουμε ότι για να κατασκευάσει μια τέτοια κοινωνία απαιτείται αφοσίωση, σκληρή εργασία, και θάρρος.
• Αναγνωρίζουμε ότι κάθε σφαίρα πυροδοτείται και κάθε έκρηξη βόμβας κάνουν την εργασία αυτή δυσκολότερη.
• Απορρίπτουμε τη χρήση της βόμβας και της σφαίρας και τους τεχνικούς της βίας.
• Θα αφιερώσουμε τον εαυτό μας στη συνεργασία με τους γείτονές μας, κοντινούς και μακρινούς, καθημερινά, για την οικοδόμηση ειρηνικής κοινωνίας στην οποία οι τραγωδίες που γνωρίσαμε είναι μια κακή ανάμνηση και μια συνεχής προειδοποίηση^[4]