Μεχτίλδη του Μαγδεβούργου

Η Μεχτίλδη του Μαγδεβούργου (Mechthild von Magdeburg, ~1207 - ~1282 ή ~1294) ήταν Γερμανή μοναχή, θεολόγος και μύστρια που άνηκε στο Τάγμα των Μπεγκίνων. Ήταν ο πρώτος θεολόγος που έγραψε στα Γερμανικά και όχι στα Λατινικά. Η μνήμη της τιμάται από την Καθολική εκκλησία στις 19 Νοεμβρίου.

Η Μεχτίλδη άνηκε σε πλούσια Σαξονική οικογένεια και δέχτηκε το πρώτο της θεϊκό όραμα σε ηλικία 12 ετών. Το 1230 (όταν ήταν περίπου 23 ετών) αφοσιώθηκε στο Τάγμα των Μπεγκίνων στο Μαγδεβούργο όπου αργότερα κατέλαβε σημαντική θέση, όπως η θεολόγος και μύστρια Χαδεβίκη της Αμβέρσας.^[7] Εκεί ήρθε σε επαφή με το δόγμα των Δομινικανών, μελέτησε τα κείμενά τους και εν τέλει έγινε μέλος τους.

Το έργο της

Μεταξύ του 1250 και του 1280 συνέγραψε το επτάτομο έργο της με τίτλο «Το Ρέον Θεϊκό Φως», όχι στα Λατινικά όπως συνηθίζονταν μέχρι τότε, αλλά στη δημοτική γερμανική γλώσσα και έτσι έγινε η πρώτη που επέβαλλε τα Γερμανικά ως κατάλληλη γλώσσα για θεολογικά και λόγια κείμενα.

Στο έργο της ασκούσε αυστηρή κριτική στο ανώτερο ιερατείο της εκκλησίας και καυτηρίαζε την πλημελή τήρηση των ιερατικών κανόνων. Αυτές της οι δημόσιες απόψεις όπως επίσης και οι ισχυρισμοί της ότι το έργο της ήταν θεόπνευστο προκάλεσε πολλές αντιδράσεις σε βαθμό μάλιστα που ορισμένοι ζήτησαν το κάψιμο των βιβλίων της.

Τα τελευταία της χρόνια

Περίπου το 1272, όταν ήταν ηλικιωμένη, μόνη, τυφλή και ενώ δέχονταν πολλες επιθέσεις από τους εχθρούς της, η Μεχτίλδη βρήκε καταφύγιο στο μοναστήρι του Χέλφτα^[8] που φημίζονταν για τις μορφωμένες και ταλαντούχες μοναχές όπως η Μεχτίλδη του Χάκεμπορν και η Γερτρούδη η Μεγάλη και είχε αποκτήσει μεγάλη φήμη ως κέντρο μοναχισμού και μυστικισμού. Εκεί, υπό την προστασία της ηγουμένης Γερτρούδης του Χάκεμπορν, συνέγραψε τον τελευταίο τόμο του έργου της

Δεν είναι σαφές πότε ακριβώς πέθανε η Μεχτίλδη του Μαγδεβούργου. Συνήθως ως έτος θανάτου της αναφέρεται το 1282 αλλά ορισμένοι θεωρούν πως πέθανε πολύ μετά το 1290.

Μετά τον θάνατό της

Το έργο της μεταφράστηκε στα Λατινικά όσο εκείνη βρίσκονταν εν ζωή και ήταν πολύ δημοφιλές. Οι ζωντανές και εντυπωσιακές περιγραφές της κόλασης που υπήρχαν στο έργο της λέγεται πως επηρέασαν τον Δάντη στην συγγραφή του έργου του «Κόλαση» και πως ο χαρακτήρας της Δόνα Ματίλντε στηρίχθηκε πάνω στην Μεχτίλδη του Μαγδεβούργου αν και κάποιοι άλλοι θεωρούν πως στηρίχθηκε στην Μεχτίλδη του Χάκεμπορν ή στην Ματθίλδη της Κανόσα.

Μέχρι τον 15ο αι. όμως το έργο της είχε ξεχαστεί σε μεγάλο βαθμό. Ξανανακαλύφθηκε όμως κατά τον 19ο αι. και από τότε μελετάται τόσο ως λογοτεχνικό και ιστορικό κείμενο όσο και ως θεολογικό.^[4]

Η μνήμη της τιμάται από την Καθολική εκκλησία στις 19 Νοεμβρίου.