Η Αιμιλία ντε Βιαλάρ (γαλλικά: Émilie de Vialar, 1797-1856) ήταν Γαλλίδα μοναχή, ιδρύτρια του Τάγματος των Αδελφών του Αγίου Ιωσήφ της Εμφανίσεως. Αγιοποιήθηκε από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία . Γιορτάζει στις 24 Αυγούστου, ενώ το Τάγμα της τη γιορτάζει στις 17 Ιουνίου.
Η Anne-Marguerite-Adélaϊde-Émilie de Vialar, κόρη του βαρόνου Jacques- Augustin de Vialar και της συζύγου του Antoinette το γένος Portal, γεννήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1797 στο Gaillac, στην επισκοπή του Albi . Ο βαρώνος de Vialar, άνθρωπος του Διαφωτισμού, ήταν μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου του Gaillac κατά την έναρξη της Γαλλικής Επανάστασης.
Στην ηλικία των 7 ετών, πηγαίνει στο Παρίσι για να σπουδάσει κοντά στις μοναχές Bernardineς. 15 χρονών επιστρέφει στην πατρική της πόλη λόγω του θανάτου της μητέρας της. Μέχρι την ηλικία των 35 ετών, ζει με την οικογένειά της, αφοσιωμένη με ευλάβεια στην έγνοια και την φροντίδα των φτωχών, επιθυμώντας μόνο να αφιερωθεί στη λατρεία του Θεού. Η ευκαιρία της δίνεται, όταν με το θάνατο του παππού της, βαρώνου Portal , ακαδημαϊκού και γιατρού του βασιλιά, λαμβάνει μια κληρονομιά. Η Αιμιλία μαζί με τρεις φίλες της αγοράζουν ένα σπίτι για να στεγάσουν το μοναχικό τάγμα που θέλουν να ιδρύσουν. Την ημέρα των Χριστουγέννων, το 1832, γεννιέται το τάγμα του Αγίου Ιωσήφ της Εμφανίσεως με στόχο τη φροντίδα των φτωχών και των αρρώστων.
Το 1835, η Αιμιλία και μερικές αδελφές φθάνουν στην Αλγερία για να φροντίσουν τους ασθενείς κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας χολέρας. Εκεί χρηματοδοτούν και ένα στρατιωτικό ασθενοφόρο ανταποκρινόμενες στο κάλεσμα της διοίκησης. Το τάγμα, το οποίο θα αναγνωριστεί από την πολιτεία μόλις το 1855, δεν λαμβάνει καμία επιδότηση και ως εκ τούτου στηρίζεται εξ ολοκλήρου στην περιουσία της ιδρύτριας. Την μοναχική αυτή κοινότητα στηρίζει επίσης και ο αδελφός της Augustin de Vialar που γίνεται ένας από τους κύριους χρηματοδότες, προσφέρονται και αυτός όπως η αδελφή του, την περιουσία που κληρονόμησε από τον παππού του στο Τάγμα. Στη συνέχεια, η Αιμιλία δημιουργεί ένα οικοτροφείο θηλέων επί πληρωμή, για να χρηματοδοτήσει ένα δωρεάν σχολείο που γνωρίζει την επιτυχία σύντομα.
Το 1840, προσπαθεί να πάρει την έγκριση του Πάπα για το τάγμα της, αλλά ένα ίδρυμα που φτιάχνει στην πόλη Constantine (Τυνησία) προκαλεί την εχθρότητα του Σεβασμιότατου Dupuch, πρώτου επισκόπου του Αλγερίου, ο οποίος ήθελε να θέσει το τάγμα υπό την εξουσία του. Επιπλέον, οι φιλελεύθερες για την εποχή απόψεις της κυρίας de Vialar δεν αρέσουν σε αυτόν τον γαλλικανό επίσκοπο. Ως εκ τούτου, δεν λαμβάνει την έγκριση της επισκοπής και διώχνεται από την Αλγερία το 1842 με πολύ αγενή τρόπο. Η αναγνώριση αυτή θα γίνει στις 31 Μαρτίου 1862 , αρκετά χρόνια μετά το θάνατο της Emilie de Vialar.
Κατά τα επόμενα έτη, η Emilie de Vialar ιδρύει δεκατέσσερα νέα σπίτια στην Τυνησία (ακόμα υπό την επιρροή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ), στην Κύπρο και στην Μάλτα, στην Χίο, στη Βηρυτό και στη Jaffa , ταξιδεύοντας πολύ, στέλνοντας στην Ανατολή πολλές μοναχές ιεραποστόλους. Το πιο σημαντικό είναι η ίδρυση του σπιτιού τους στην Ιερουσαλήμ το 1848. Εγκαθίστανται επίσης στις αγγλικές αποικίες, χάρη στην προσχώρηση στο τάγμα νέων αδελφών από την Ιρλανδία, και βρίσκονται στην Βιρμανία το 1847, στην Αυστραλία το 1855. Ωστόσο, το 1851, τα χρήματα τελειώνουν, και η Emilie πρέπει να επιστρέψει στην Μασσαλία, όπου, με τη βοήθεια του Σεβασμιότατου de Mazenod, ξαναφτιάχνει το τάγμα της.
Στα χρόνια πριν από το θάνατό της, σαράντα νέα σπίτια ιδρύονται στην Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία. Οι αδελφές της είναι πλέον παρούσες στις πέντε ηπείρους έως σήμερα. Ανάμεσα σε άλλα, μια κλινική φέρει το όνομά της στην Λυών, ένα σχολείο στην Τύνιδα, μια ενορία στη Μασσαλία. Στην Ελλάδα το Τάγμα της έχει ιδρύσει τρία σχολεία.
Πέθανε στη Μασσαλία στις 24 Αυγούστου 1856 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου