Αλίκη Νικολαΐδου

H Αλίκη Νικολαΐδου γεννήθηκε στο Πορτ-Σάιτ το 1920, κόρη του Χρήστου Κωτσάκη από την Καλαμάτα και της Σοφίας Καραμοντάνη από το Μαυροβούνι Λακωνίας.

Εξέδωσε δύο ποιητικές συλλογές: ¨Σύννεφα κι αχτίδες¨ (Πορτ-Σάιτ 1937) και ¨Σκοποί στον πόλεμο¨ (Αλεξάνδρεια 1944), ενώ ποιήματα και διηγήματα της δημοσιεύτηκαν σε διάφορα αιγυπτιώτικα περιοδικά και εφημερίδες, καθώς και μεταφράσεις της αρχαίων αιγυπτιακών και κινεζικών ποιημάτων.

Η ευφράδεια λόγου, η γλαφυρότητα, οι γνώσεις και το μνημονικό της στις διαλέξεις επί διαφόρων θεμάτων που έδινε αρχικά στην Αίγυπτο και κατόπιν στην Αθήνα που εγκαταστάθηκε το 1957, την έκαναν περιζήτητη, δεχόμενη συνεχώς σχετικές προσκλήσεις από δήμους, συλλόγους και λοιπούς οργανισμούς. Χαρακτηριστικά είναι όσα σημείωνε γι΄ αυτήν ο ποιητής Ν. Στρατάκης το 1958: ¨Έχει το χάρισμα να μετουσιώνει τη σκέψη, το στοχασμό και το ρεμβασμό της σε τερπνή, ψυχαγωγική και άνετη ομιλία¨.

Πανελληνίως γνωστή έγινε μέσα από τις ραδιοφωνικές και κυρίως από τις τακτικές τηλεοπτικές της εκπομπές στην ΥΕΝΕΔ με τίτλο αρχικά ¨Γυναικείες μορφές μέσα στο χρόνο¨ και κατόπιν ¨Μορφές και θέματα¨ από τις αρχές της δεκαετίας του ΄70 ως τις αρχές τις δεκαετίας του ΄80, στις οποίες ανέπτυσσε ποικιλία θεμάτων όπως : ¨Ο Μέγας Αλέξανδρος¨, ¨Οι Μανιάτισσες στη μάχη του Δυρού¨, ¨Σοφία Βέμπο¨, ¨Σαάδης, ο μεγάλος Πέρσης ποιητής και φιλόσοφος¨, ¨Η Αγία Φάτνη στην ποίηση μας¨, ¨Ο ποιητής Θεόκριτος¨, ¨Ισιδώρα Ντάνκαν¨, ¨Η απελευθέρωση την Ιωαννίνων¨, ¨Παύλος και Ναταλία Μελά¨, ¨Ο Αιγύπτιος φιλέλληνας, τυφλός φωτοδότης, Τάχα Χουσεΐν¨, ¨Ο πόλεμος του ΄40¨, ¨Κώστας Ουράνης¨, κ.ά.

Πέθανε το 1987.

http://www.thetoc.gr/media/article/to-aspromauro-kouti-pou-mas-pige-sta-asteria