Η Madeleine Vionnet ( προφέρεται [ma.də.lɛn vjɔ.ne] , 22 Ιουνίου 1876, Loiret , Γαλλία – 2 Μαρτίου 1975) ήταν Γαλλίδα σχεδιάστρια μόδας . Η Vionnet εκπαιδεύτηκε στο Λονδίνο πριν επιστρέψει στη Γαλλία για να ιδρύσει τον πρώτο της οίκο μόδας στο Παρίσι το 1912. Αν και αναγκάστηκε να κλείσει το 1914 με το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου , άνοιξε ξανά μετά τον πόλεμο και η Vionnet έγινε μία από τις κορυφαίες σχεδιαστές στο Παρίσι μεταξύ των Πολέμων (1919-1939) . Η Vionnet αναγκάστηκε να κλείσει το σπίτι της το 1939 και συνταξιοδοτήθηκε το 1940.
Γεννημένη στις 22 Ιουνίου 1876 σε μια φτωχή οικογένεια στο Chilleurs-aux-Bois του Loiret , οι γονείς της Vionnet χώρισαν όταν ήταν πολύ μικρή και μετακόμισε με τον πατέρα της, εισπράκτορα διοδίων, στο Aubervilliers σε ηλικία πέντε ετών. Έχοντας ήδη εγκαταλείψει το σχολείο, η Vionnet ξεκίνησε τη μαθητεία της σε ηλικία δώδεκα ως μοδίστρα δίπλα σε μέλη του garde champêtre . Μετά από έναν σύντομο γάμο σε ηλικία 18 ετών – και την απώλεια του μικρού παιδιού της – άφησε τον σύζυγό της και πήγε στο Λονδίνο για να εργαστεί ως μοδίστρα σε νοσοκομείο. Ενώ βρισκόταν στο Λονδίνο, ο Vionnet εργάστηκε ως εφαρμοστής για την Kate Reily .
Η Vionnet τελικά επέστρεψε στο Παρίσι, δουλεύοντας για έξι χρόνια στον οίκο μόδας Callot Soeurs ως κατασκευάστρια τουαλέτας . Μετά από μια διαφωνία με μια υπεύθυνη του σπιτιού, η Vionnet απείλησε να εγκαταλείψει τη θέση της. Πείστηκε να μείνει από τη μεγαλύτερη από τις αδερφές Callot, Marie Callot Gerber, αφού της προσφέρθηκε μια προαγωγή που θα σήμαινε να αυτοσχεδιάσει ντραπέ σχέδια σε ένα ζωντανό μοντέλο με την ίδια τη Gerber. Η Vionnet επαίνεσε αργότερα τη Marie Callot Gerber ως «μια σπουδαία κυρία» και αργότερα παρατήρησε ότι «χωρίς το παράδειγμα των Callot Soeurs, θα συνέχιζα να φτιάχνω Ford. Είναι εξαιτίας τους που κατάφερα να κάνω Rolls Royces ". Η επιθυμία της για απλότητα ήταν τελικά σε αντίθεση με τα χαρακτηριστικά δαντελωτά διακοσμητικά στοιχεία του οίκου μόδας.
Η Vionnet σχεδίασε για τον Jacques Doucet μεταξύ 1907 και 1911, αλλά η χρήση ξυπόλητων μοντέλων και ο σχεδιασμός φαρδιών ρομπών συγκρούστηκαν με το στυλ του σπιτιού. Το 1912 ίδρυσε τον δικό της οίκο μόδας, " Vionnet ", ο οποίος έκλεισε το 1914 λόγω της έναρξης του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου . Αποκαθιστώντας το σπίτι το 1923, η Vionnet άνοιξε νέες εγκαταστάσεις στη λεωφόρο Montaigne , που έγινε γνωστός ως «Ναός της Μόδας». Το 1925, ο οίκος μόδας της Vionnet επεκτάθηκε με εγκαταστάσεις στην Πέμπτη Λεωφόρο στη Νέα Υόρκη.
Η προκατάληψη των ρούχων της Vionnet κυριάρχησε στην υψηλή ραπτική τη δεκαετία του 1930, δημιουργώντας τις τάσεις με τα αισθησιακά φορέματά της που φορούσαν διεθνώς γνωστές ηθοποιούς όπως η Marlene Dietrich , Katharine Hepburn , Joan Crawford και Greta Garbo . Το όραμα της Vionnet για τη γυναικεία μορφή έφερε επανάσταση στα μοντέρνα ρούχα και η επιτυχία των μοναδικών κοψίμάτων της εξασφάλισε τη φήμη της. Αγωνίστηκε για τους νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων στη μόδα. Καθιέρωσε αυτό που, εκείνη την εποχή, θεωρούνταν επαναστατικές εργασιακές πρακτικές: αμειβόμενες διακοπές και άδεια μητρότητας, ημερήσια φροντίδα, τραπεζαρία και μόνιμο γιατρό και οδοντίατρο για τους εργάτες της. Η έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ανάγκασε τη Vionnet να κλείσει τον οίκο μόδας της το 1939, και αποσύρθηκε το 1940. Η Vionnet δημιούργησε περίπου 12.000 ενδύματα κατά τη διάρκεια της καριέρας της.
Μια έντονα ιδιώτης, η Vionnet απέφευγε τις δημόσιες εμφανίσεις και τις κοσμικές επιπολαιότητες. Παρά την επιτυχία της ως σχεδιάστρια, εξέφρασε αντιπάθεια για τον κόσμο της μόδας, δηλώνοντας: «Εφόσον μπορεί κανείς να μιλήσει για σχολή Vionnet, προέρχεται κυρίως από το ότι ήμουν εχθρός της μόδας. Υπάρχει κάτι επιφανειακό και ασταθές στις εποχιακές και άπιαστες ιδιοτροπίες της μόδας που προσβάλλει την αίσθηση της ομορφιάς μου». Η Vionnet δεν ασχολήθηκε με το να είναι η «σχεδιάστρια της στιγμής», προτιμώντας να παραμείνει πιστή στο δικό της όραμα για τη γυναικεία ομορφιά.
Στυλ και τεχνική
.png?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=el&_x_tr_hl=el&_x_tr_pto=sc)
Μαζί με την Coco Chanel , η Vionnet πιστώνεται με μια μετακίνηση από τα σκληρά, επίσημα ρούχα στα πιο κομψά, πιο απαλά ρούχα. Σε αντίθεση με τη Chanel, η Vionnet είχε λίγη όρεξη για αυτοπροβολή. Η συνταξιοδότησή της το 1940 περιθωριοποίησε τη συμβολή της στο ευρύτερο κίνημα. Η Madeleine Vionnet φέρεται να είπε ότι «όταν μια γυναίκα χαμογελά, το φόρεμά της πρέπει να χαμογελά μαζί της». Αποφεύγοντας τους κορσέδες, τα padding, την ακαμψία και οτιδήποτε παραμόρφωσε τις φυσικές καμπύλες του σώματος μιας γυναίκας, έγινε γνωστή για τα ρούχα που τόνιζε τη φυσική γυναικεία μορφή. Επηρεασμένη από τους μοντέρνους χορούς της Isadora Duncan , η Vionnet δημιούργησε σχέδια που αναδείκνυαν το φυσικό σχήμα μιας γυναίκας. Όπως η Duncan, έτσι και η Vionnet εμπνεύστηκε από τα αρχαία Ελληνική τέχνη , στην οποία τα ρούχα φαίνεται να επιπλέουν ελεύθερα γύρω από το σώμα αντί να παραμορφώνουν ή να διαμορφώνουν το σχήμα του. Το στυλ της άλλαξε σχετικά λίγο κατά τη διάρκεια της καριέρας της, αν και έγινε λίγο πιο ταιριαστό στη δεκαετία του 1930.
Στη δεκαετία του 1920, η Vionnet είχε δημιουργήσει μια αναταραχή αναπτύσσοντας ρούχα χρησιμοποιώντας το bias cut , μια τεχνική για την κοπή του υφάσματος διαγώνια στον κόκκο του υφάσματος, επιτρέποντάς του να προσκολλάται στο σώμα ενώ τεντώνεται και κινείται με τον χρήστη. Ενώ η ίδια η Vionnet δεν εφηύρε τη μέθοδο κοπής υφάσματος με προκατάληψη, ήταν η πρώτη που χρησιμοποίησε προκαταλήψεις για το σύνολο ενός ενδύματος. Η δουλειά της έφερε σε αντίθεση με υπάρχοντα ρούχα που χρησιμοποιούσαν προκατάληψη κοπής για στολίδια και στολίδια τοποθετημένα σε κομμάτια υφάσματος κομμένα κατά μήκος της ευθείας των κόκκων. Η χρήση του προκατειλημμένου κομματιού από τη Vionnet για να δημιουργήσει μια κομψή, κολακευτική εμφάνιση που σβήνει το σώμα έφερε επανάσταση στα γυναικεία ρούχα και την ανέβασε στην κορυφή του κόσμου της μόδας. Αν και μερικές φορές πιστώνεται η εφεύρεσή της, η Vionnet ισχυρίστηκε ότι είχε εφαρμόσει την τεχνική, που ήδη χρησιμοποιήθηκε σε φούστες, διακοσμητικά στοιχεία και διακοσμητικά, σε ολόσωμα φορέματα. Ως ειδικής τεχνίτρια ραπτικής, η Vionnet γνώριζε ότι τα υφάσματα κομμένα με προκατάληψη θα μπορούσαν να ντυθούν για να ταιριάζουν με τις καμπύλες του σώματος μιας γυναίκας και να εκφράζουν τη ρευστότητα της κίνησης. Χρησιμοποίησε το κόψιμο για να προωθήσει τη δυνατότητα έκφρασης και κίνησης, ενσωματώνοντας άνεση και κίνηση καθώς και φόρμα στα σχέδιά της.
Τα φαινομενικά απλά στυλ της Vionnet περιλάμβαναν μια μακρά διαδικασία προετοιμασίας, συμπεριλαμβανομένης της κοπής, του ντυσίματος και του καρφώματος υφασμάτων σε μινιατούρες κούκλες. Αναδημιουργούσε ολόκληρα ρούχα από σιφόν, μετάξι ή μαροκινό κρεπ σε μοντέλα σε φυσικό μέγεθος. Η Vionnet χρησιμοποίησε υλικά όπως crêpe de chine, gabardine και σατέν για να φτιάξει τα ρούχα της. υφάσματα που ήταν ασυνήθιστα στη γυναικεία μόδα της δεκαετίας του 1920 και του 1930. Παρήγγειλε υφάσματα δύο μέτρα φαρδύτερο από το απαραίτητο για να χωρέσει το draping, δημιουργώντας ρούχα –ιδιαίτερα φορέματα– που ήταν πολυτελή και αισθησιακά αλλά και απλά και μοντέρνα. Χαρακτηριστικά στυλ Vionnet που κολλούσαν και κινούνταν μαζί με αυτόν που φορούσε περιελάμβανε το φόρεμα με μαντήλι, λαιμό κάλυμμα και καπίστρι .
Επιρροή στους μεταγενέστερους σχεδιαστές
Η Madeleine Vionnet θεωρείται μια από τις πιο σημαίνουσες σχεδιάστριες μόδας του 20ου αιώνα. Τόσο η μεροληψία της όσο και η αστικώς αισθησιακή προσέγγισή της στη ραπτική παραμένουν ισχυρή και διάχυτη επιρροή στη σύγχρονη μόδα, όπως αποδεικνύεται από τις συλλογές τέτοιων σχεδιαστών του παρελθόντος και του σήμερα όπως οι Ossie Clark , Halston , John Galliano , Comme des Garçons , Azzedine Alaia , Issey Miyake και Marchesa . Ο Miyake παρατήρησε κάποτε ότι βλέποντας το έργο της Vionnet για πρώτη φορά, «η εντύπωση ήταν παρόμοια με την κατάπληξη που νιώθει κανείς όταν βλέπει μια γυναίκα να βγαίνει από το μπάνιο, ντυμένη μόνο σε ένα μόνο κομμάτι όμορφου υφάσματος».
Η Vionnet ενέπνευσε σχεδιαστές μόδας όπως η Marcelle Chaumont , μητέρα της Γαλλίδας συγγραφέα Madeleine Chapsal . Υπηρέτησε ως νονά του Chapsal.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου