Φράνκα Ράμε

Ιταλίδα ηθοποιός του θεάτρου, συγγραφέας και πολιτική ακτιβίστρια στον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς. Υπήρξε σύζυγος του νομπελίστα συγγραφέα Ντάριο Φο, με τον οποίο μοιράστηκε τα θεατρικά του οράματα.

Η Φράνκα Ράμε (Franca Rame) γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1929 στο Παραμπιάγκο της Λομβαρδίας, από πατέρα ηθοποιό και μητέρα δασκάλα. Η οικογένεια του πατέρα της είχε μεγάλη παράδοση στην τέχνη του κουκλοθεάτρου, που έφθανε τα 400 χρόνια σε βάθος χρόνου. Από μικρή γνώρισε το θεατρικό σανίδι, παίζοντας διάφορα ρολάκια δίπλα στον πατέρα της.

Σε ηλικία 23 ετών έκανε το επίσημο θεατρικό ντεμπούτο της και λίγο αργότερα γνώρισε τον Ντάριο Φο, τον οποίον παντρεύτηκε το 1954 στο Μιλάνο. Ένα χρόνο αργότερα γεννήθηκε ο γιος τους, ο συγγραφέας Γιάκοπο Φο. Το 1958 το ζεύγος Φο-Ράμε σχημάτισε θεατρικό θίασο, με τον Φο να κρατά τον ρόλο του σκηνοθέτη και συγγραφέα και τη Ράμε να είναι η πρωταγωνίστρια και το επιχειρηματικό μυαλό του θιάσου.

Η Ράμε γνώρισε μεγάλη λαϊκή αποδοχή και πολλές φορές ήρθε αντιμέτωπη με τη λογοκρισία, εξαιτίας της ανατρεπτικής σάτιρας των έργων του Φο. Ήταν ενεργό μέλος της Soccorso Rosso (Κόκκινη Ανακούφιση), μιας οργάνωσης που παρείχε παντός είδους υποστήριξη στα φυλακισμένα μέλη της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και τις οικογένειές τους. Στη δεκαετία του '70 άρχισε να γράφει τα δικά της έργα, κυρίως μονολόγους με φεμινιστικό περιεχόμενο (Grasso e bello, Tutta casa, letto e chiesa).

Στα ταραγμένα χρόνια της δεκαετίας του '70, όταν η Ιταλία δονείτο από την αντιπαράθεση κράτους και Ερυθρών Ταξιαρχιών, η Ράμε βρέθηκε στο στόχαστρο των νεοφασιστικών οργανώσεων. Τον Μάρτιο του 1973 απήχθη στο Μιλάνο από μια ομάδα νεοφασιστών, οι οποίοι αφού τη βασάνισαν και τη βίασαν, την άφησαν σε άθλια κατάσταση σ' ένα πάρκο μετά από λίγες ημέρες.

Δύο μήνες αργότερα, επέστρεψε πιο δυνατή και αποφασισμένη με μία σειρά από αντιφασιστικούς μονολόγους. Το 1981 αφηγήθηκε τη δυσάρεστη εμπειρία της στο βιβλίο της Lo Strupo (Ο Βιασμός). Η υπόθεση της απαγωγής της έκλεισε 25 χρόνια αργότερα, το 1998. Οι δράστες αναγνωρίστηκαν μετά την κατάθεση ενός μεταμεληθέντα νεοφασίστα, αλλά τα εγκλήματά τους είχαν παραγραφεί. Η δικαστική έρευνα έδειξε τη σχέση των απαγωγέων της με υψηλόβαθμα στελέχη των Καραμπινιέρων στο Μιλάνο.

Τόσο η Ράμε, όσο και ο Φο, στήριξαν με πάθος τον αγώνα των Ελλήνων αντιστασιακών κατά της χούντας των συνταγματαρχών. Μετά την πτώση της δικτατορίας, επισκέφθηκαν την Αθήνα, επ’ ευκαιρία της παρουσίασης, από το θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, του έργου του Ντάριο Φο Η Ισαβέλλα, τρεις Καραβέλλες και ένας παραμυθάς.

Πολιτικά, η Ράμε ήταν ενεργό μέλος του Κομουνιστικού Κόμματος Ιταλίας (PCI) από το 1967. To 2006 εξελέγη γερουσιαστής Πεδεμοντίου με το κεντροαριστερό κόμμα του δικαστή Ντι Πιέτρο Ιταλία των Αξιών (IDV) και τον ίδιο χρόνο προτάθηκε για Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, λαμβάνοντας 24 ψήφους. Αποχώρησε από το κόμμα του Ντι Πιέτρο το 2008 για πολιτικούς λόγους και το 2010, μαζί με τον σύζυγό της εντάχθηκε στο Κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης (PRC).

H Φράνκα Ράμε πέθανε στις 29 Μαΐου 2013 στο Μιλάνο, σε ηλικία 84 ετών. Τον τελευταίο χρόνο η υγεία της βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση, μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο, που υπέστη τον Απρίλιο του 2012.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/660#ixzz4FscAbmki