Η Φούλα Χατζιδάκη (1906 - 6 Δεκεμβρίου 1984) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας, μεταφράστρια και κριτικός με συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1906. Ήταν κόρη του μαθηματικού, καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών και λογοτέχνη Νικολάου Χατζιδάκι και εγγονή του μαθηματικού Ιωάννη Χατζιδάκι.
Στα φοιτητικά της χρόνια συνδέθηκε με το κίνημα της Αριστεράς. Από το 1932 συμμετείχε στη επιτροπή σύνταξης του περιοδικού «Νέοι Πρωτοπόροι». Στο περιοδικό αυτό δημοσίευε άρθρα σχετικά με το μαρξισμό και την αισθητική. Κατά τη Δικτατορία της 4ης Αυγούστου εξορίστηκε αρχικά στη Φολέγανδρο, ενώ ήταν παντρεμένη με τον Μιλτιάδη Πορφυρογένη. Επίσης εξορίστηκε στη Κίμωλο. Με την κήρυξη του ελληνο-ιταλικού πολέμου όλοι οι εξόριστοι του νησιού με αίτησή τους ζήτησαν από το υπουργείο ασφάλειας να σταλούν στο μέτωπο, οι μεν άνδρες στην πρώτη γραμμή, οι δε γυναίκες ως νοσοκόμες σε προωθημένα ιατρεία. Μετά την αρνητική απάντηση των κρατούντων και μπροστά στον κίνδυνο να τους παραδώσουν στους ναζί, οι εξόριστοι συνεδριάσαν και αποφάσισαν δραπέτευση, ομαδική, τμηματική ή και ατομική. Η Φούλα Χατζιδάκη δραπέτευσε μαζί με τον συζυγό της και κατέφυγε στην Κρήτη όπου ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση.
Μετά την Απελευθέρωση της Ελλάδας συνεργάστηκε με πολλά πνευματικά έντυπα της Αριστεράς και κυρίως με τα «Ελεύθερα Γράμματα» του Σμυρναίου λογοτέχνη Δημήτρη Φωτιάδη. Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο βρέθηκε ως πολιτική πρόσφυγας στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, την Ουγγαρία και τη Ρουμανία για 20 χρόνια. Είχε ευρύτατες γλωσσικές γνώσεις που περιελάμβαναν γερμανικά, αγγλικά, δανέζικα, γαλλικά, ουγγρικά, ρωσικά και ιταλικά.
Η γνωριμία της με συναγωνιστή της Ιάννη Ξενάκη έγινε, όταν εξόριστοι και οι δυο κατοίκησαν ένα διάστημα στο ίδιο ξενοδοχείο, στο Παρίσι, στην οδό Claude Bernard 26. Έκτοτε διατήρησαν μακρόχρονη αλληλογραφία. Μάλιστα στα κατάλοιπα της Φούλας Χατζιδάκη, σώθηκαν, φυλαγμένα με προσοχή, λίγα γράμματα του Ιάννη Ξενάκη, χρονολογημένα από το Μάρτιο του 1948, το πρώτο, ως τον Ιούλιο του 1964, το τελευταίο, τα οποία αποτελούν ιστορικά τεκμήρια για τις αναζητήσεις, τις επιρροές, τις σκέψεις και το ιστορικό περιβάλλον των δύο πνευματικών ανθρώπων.
Το μεταφραστικό της έργο εκείνης της εποχής εκδόθηκε μετά την επιστροφή της. Ανάμεσα στις μεταφράσεις της είναι η «Αναγκαιότητα της τέχνης» του Φίσερ, τα «Γράμματα του Αντόνιο Γκράμσι», «Η ιστορία της Γκεστάπο» του Ζ. Ντεραρί κ.ά.. Η Φούλα Χατζιδάκι επιμελήθηκε την ανθολογία «Τραγούδια της Αντίστασης» που κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 1951 από το «Εκδοτικό Νέα Ελλάδα».
Ακόμη διασώζεται επιστολή του Πωλ Ελυάρ προς τη Φούλα Χατζιδάκη γραμμένη το 1946, την οποία μετέφρασε ο Φίλιππος Ηλιού.
Η Φούλα Χατζιδάκη απεβίωσε στις 6 Δεκεμβρίου 1984.
Βιβλία
- Η αναγκαιότητα της τέχνης
- Τέχνη και ανθρωπισμός
- Η απόλαυση του κειμένου
- Γράμματα από τη φυλακή
- Η ιστορία της Γκεστάπο
- Μαρία Στιούαρτ
- Ανθολογία αντιστασιακής ποίησης (σε συνεργασία με την Έλλη Αλεξίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου