Μίλισεντ Φόσετ

Πηγή: https://www.reader.gr/stories/milisent-foset-mia-spoydaia-gynaika-anamesa-se-11-antres

Η Μίλισεντ γεννήθηκε το 1847 και ήταν ένα από τα δέκα παιδιά της οικογένειας. Ο πατέρας της ήταν ένας εύπορος επιχειρηματίας και πολιτικός και η ενασχόληση με τα κοινά ήταν κάτι το οποίο γοήτευε την Μίλισεντ από πολύ μικρή ηλικία.

Όταν ήταν 12 χρονών στάθηκε στο Λονδίνο να μείνει με την αδελφή της Ελίζαμπεθ Γκάρετ Άντερσον, η οποία αποτέλεσε το πρότυπο της. Η Ελίζαμπεθ ήταν η πρώτη γυναίκα γιατρός της Βρετανίας και η Μίλισεντ δεν έκρυψε ποτέ τον θαυμασμό που ένιωθε για εκείνην κι αυτό που πέτυχε.

Θέλησε και η ίδια να κάνει κάτι ξεχωριστό και όταν ήταν 19 ετών άρχισε να μαζεύει υπογραφές στην πρώτη καμπάνια που έγινε ποτέ για να αποκτήσουν οι γυναίκες δικαίωμα ψήφου.Την ίδια εποχή παντρεύτηκε τον Χένρι Φόσετ, έναν καθηγητή οικονομικών του Κέμπριτζ ο οποίος είχε χάσει την όραση του σε ένα ατύχημα με όπλο. Εκείνη λειτουργούσε ως σύζυγος, σύντροφος αλλά και γραμματέας του καθηγητή, ο οποίος υποστήριζε θερμά τα δικαιώματα των γυναικών. Έτσι ξεκίνησε στο πλάι του να ασχολείται ενεργά με το θέμα αυτό λίγο μετά τον γάμο της.

Παράλληλα με με το θέμα του δικαιώματος ψήφου για τις γυναίκες πάλευε για το δικαίωμα της παρουσίας των γυναικών στα Πανεπιστήμια, αλλά και για μία σειρά ακόμα θέματα, όπως για παράδειγμα ο γάμος παιδιών που συνηθίζονταν στην Ινδία, αποικία τότε της Μεγάλης Βρετανίας.

Το 1867 πήρε ηγετικό ρόλο στην οργάνωση «London National Societies for Women's Suffrage», ενώ το 1884, με τον θάνατο του άντρα της, ένας θάνατος που σημάδεψε την μόλις 38 ετών τότε Μίλισεντ, η οργάνωση αυτή έγινε η βασική της προτεραιότητα. Το 1890 εκλέχθηκε πρόεδρος της οργάνωσης για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών.

Οι «σουφραζέτες»* όπως λεγόταν τα μέλη της οργάνωσης ήταν μία ιδιαίτερα δυναμική οργάνωση. Τα μέλη της συχνά κατέφευγαν σε «ακραίες» τακτικές, όπως να αλυσοδένονται σε κιγκλιδώματα, ή να βάζουν φωτιά σε γραμματοκιβώτια και να σπάνε παράθυρα, ενώ όταν φυλακίζονταν έκαναν απεργία πείνας.

Μάλιστα φαίνεται πως έφτασαν και στο σημείο να τοποθετούν εκρηκτικούς μηχανισμούς, θέλοντας να περάσουν το μήνυμα τους.

Η ίδια κρατούσε χαμηλούς τόνους και συχνά έρχονταν σε σύγκρουση με άλλα μέλη της ομάδας που εμφάνιζαν ακραία συμπεριφορά όπως η Έμελιν και η Κρίσταμπελ Πάνκχαρστ.

Το «ρήγμα» με την οργάνωση ήρθε το 1917 με την έναρξη του πολέμου. Η Φόσετ ήταν από κείνους που υποστήριζε τον πόλεμο με αποτέλεσμα πολλές γυναίκες που ήταν αντίθετες σε αυτό, να εγκαταλείψουν το κίνημα.

Αυτό την έκανε να αρχίσει να απομακρύνεται, αλλά το 1928 ήταν στην Βουλή και παρακολούθησε ζωντανά την ψηφοφορία με την οποία οι γυναίκες απέκτησαν πλήρες δικαίωμα ψήφου. Πέθανε έναν χρόνο αργότερα, το 1929.

Την καμπάνια για να τοποθετηθεί το άγαλμα της μεγάλης ακτιβίστριας στην πλατείας του Λονδίνου ξεκίνησε η Καρολάιν Κριάδο Πέρεθ και κέρδισε μεγάλη προβολή όταν συντάχθηκε μαζί της η συγγραφέας του «Χάρι Πότερ» Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, αλλά και ο δήμαρχος του Λονδίνου.

Το άγαλμα της Φόσετ θα τοποθετηθεί στην επέτειο των 100 χρόνων από τότε που οι γυναίκες κέρδισαν το δικαίωμα της ψήφου. Όλοι συμφωνούν πως είναι πρέπον να τιμηθεί η Φόσετ στην τόσο σημαντική αυτή η επέτειο, η οποία άλλωστε οφείλεται σε έναν μεγάλο βαθμό στην ίδια