Αγία Δαρεία

Πηγή: http://www.agioiathinas.com/alphagammaiotaalpha-deltaalpharhoepsiloniotaalpha.html

​Η Αγία Δαρεία υπήρξε μια όμορφη Αθηναία εστιάδα, δηλαδή παρθένα ιέρεια της θεάς Εστίας, που γεννήθηκε στα μέσα του τρίτου αιώνος μ.Χ. περίπου. Εικοσιπέντε χρονών την ανάγκασαν να παντρευτεί τον υιό του επιφανούς ειδωλολάτρου της πόλεως της Αλεξανδρείας Πολέμονα, επ΄ ονόματι Χρύσανθο, που είχε πρόσφατα βαπτισθεί Χριστιανός, προκειμένου να τον επαναφέρει στην πατρώα πίστη του. Όμως το σχέδιο του Πολέμονα είχε τα αντίθετα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα, με την Δαρεία να βαπτίζεται Χριστιανή και το νεαρό ζευγάρι να δίνει υπόσχεση παρθενίας, εργαζόμενο προς φωτισμό των εθνικών με ιδιαίτερη επιτυχία.Όταν έγινε αυτό γνωστό καταγγέλθηκαν στον τοπικό ύπαρχο Κελερίνο, ο οποίος με την σειρά του, τους παρέδωσε στον τριβούνο (διοικητή τάγματος) Κλαύδιο προς βασανισμό. Διά αρκετές ημέρες οι μάρτυρες του Χριστού υποβάλλονταν σε ακατάπαυστο μαστίγωμα, το οποίο τους προξενούσε αμέτρητες πληγές στο σώμα τους, πριν ριχθούν στην φυλακή. Αλλά ω του θαύματος, κάθε φορά που πήγαιναν να τους πάρουν από το κελί τους, οι στρατιώτες του έβρισκαν αλώβητους και χαρούμενους σε προσευχητική στάση. Το γεγονός αυτό, έκανε τον Κλαύδιο μαζί με την σύζυγό του Ιλαρία, τους υιούς του Ιάσονα και Μαύρο και τους στρατιώτες του να πιστέψουν στον Χριστό και εν συνεχεία να βαπτιστούν από τον Χρύσανθο Χριστιανοί. Το αποτέλεσμα της ενέργειάς τους αυτής ήταν η άμεση συναρίθμησή όλων τους, στο χορό των μαρτύρων της εκκλησίας μας. Ταυτόχρονα, το αγιασμένο ζευγάρι του Χρύσανθου και της Δαρείας τελείωσε μαρτυρικά την επίγεια ζωή του, το έτος 283 μ.Χ., θαπτόμενο ζωντανό, κατά το έθος της τιμωρίας των εστιάδων παρθένων.

Το μαρτύριο των Αγίου Χρυσάνου και Δαρείας.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Οἱ Μάρτυρές σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, τὸ στέφος ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον· ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.

Ὡς κρίνον χρυσαυγές, τήν ὀσμήν εὐσεβείας, ἐμπνεύσας δαψιλῶς, Χρύσανθε Ἀθλοφόρε, πρὸς γνῶσιν σωτήριον, τήν Δαρείαν ἐφείλκυσας, μεθ᾽ἧς ἤθλησας, καὶ τὸν ἀρχέκακον ὄφιν, τροπωσάμενος, πρός ἀκηράτους παστάδας, ἀξίως ἐπήρθητε.
​

                                                                                                 Μεγαλυνάριον
Σύμφρονες ὁμόζυγοι Ἀθληταί, οἱ τοῦ Ζωοδότου, πειθαρχήσαντες τῷ ζυγῷ, χαίρετε ἀπαύστως, Χρύσανθε καὶ Δαρεία, τῆς παγκαλοῦς ἁγνείας, τερπνὰ ἀλάβαστρα.