Lucía Sánchez Saornil

 Η Λουθία Σάντσεθ Σαορνίλ (ισπανικά: Lucía Sánchez Saornil, 13 Δεκεμβρίου 1895 - 2 Ιουνίου 1970) ήταν Ισπανίδα ποιήτρια, αναρχική και φεμινίστρια. Περισσότερο είναι γνωστή ως μία από τις γυναίκες που ίδρυσαν την ισπανική αναρχική φεμινιστική οργάνωση Mujeres Libres. Ήταν επίσης μέλος του Confederación Nacional del Trabajo και του Solidaridad Internacional Antifascista.

Γεννήθηκε στη Μαδρίτη και μεγάλωσε με τον χήρο πατέρα της. Σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών του Σαν Φερνάνδο και από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την ποίηση. Ως ποιήτρια άνηκε στο είδος του ουλτρισμού. Ήδη έως και το 1919 είχε εξεδόσει αρκετές ποιητικές συλλογές. Έγραφε με ψευδώνυμο, πράγμα που της επέτρεπε να ασχολήθει με λεσβιακά θέματα, καθότι η ομοφυλοφιλία δεν επιτρεπόταν κατά αυτήν την περίοδο.

Από τη δεκαετία του 1930, ξεκίνησε να ασχολείται με την πολιτική και συγκεκριμένα με τον αναρχισμό. Όλα ξεκίνησαν όσο εργαζόταν σε μία εταιρεία ως τηλεφωνήτρια, όπου και συμμετείχε σε απεργεία ενάντιον της. Η ενασχόλησή της με αυτόν τον τομέα δεν σταμάτησε έκτοτε. Το 1936 συνίδρυσε και τις Mujeres Libres. Απεβίωσε το 1970, με την ταφόπλακά της να αναγράφει: Pero es verdad que la esperanza ha muerto? (Μα είναι αλήθεια ότι η ελπίδα έχει πεθάνει;). 

Πηγή:https://landandfreedom.gr/el/istoria/1977-lucia-sanchez-saornil-1895-1970?fbclid=IwY2xjawKsFTZleHRuA2FlbQIxMABicmlkETFoSnk4T09EOElzTEVSazVuAR7ez3tWO78Mb29zNQkfFDErvHNkqughvtoltCw_8F5PYs_-YBQ5rEwipFDrWg_aem_YntIVCRy8Loxi1YOqo039A 

"[…] 19 Ιουλίου 1936! Καμία άλλη ημερομηνία δεν είναι τόσο γεμάτη νόημα στην ιστορία του λαού μας. Και αυτό το νόημα ζει ακόμα, ανοιχτό σε κάθε πιθανότητα, ικανό για νέα γέννηση.
Πάνω από την επιβαλλόμενη σιωπή, τις πολλές συμβιβαστικές πράξεις και τις αναγκαστικές δηλώσεις, η 19η Ιουλίου ανατέλλει με εκφραστική ευγλωττία, αδιαμφισβήτητη. Και εξαιτίας αυτού, και μόνο αυτού, ο ισπανικός λαός εξακολουθεί να στέκεται όρθιος.
Οι συνθήκες μας έχουν παγιδεύσει σε έναν σιδερένιο κύκλο. Έχουμε αναγκαστεί σε μια υποχώρηση που έχουμε αποδεχτεί μόνο και μόνο επειδή γνωρίζουμε ότι η 19η Ιουλίου συνεχίζει να καίει μέσα μας, λάμποντας στο σκοτάδι των βασανιστηρίων μας ως η μόνη ελπίδα.
[…] Για πολύ καιρό, ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος περίμενε την ασφυξία μας, και είναι μάταιο. Η πίστη μας θα μας σώσει. Επειδή η ημερομηνία μπορεί να σβηστεί από τα ημερολόγια, μπορεί να θαφτεί κάτω από ύπουλες προφάσεις, φανταστικές ανέσεις ή ιερά συμφέροντα, αλλά η μνήμη των ανθρώπων παραμένει αφυπνισμένη και η μνήμη των ανθρώπων ενισχύει τη θέλησή τους, την οποία κανείς δεν μπορεί να πει ότι έχει τσακίσει."

Μετάφραση αποσπάσματος: "19 July", Lucía Sánchez Saornil (φθινόπωρο 1938, Mujeres Libres τεύχος 13)

 

*
"Οι γροθιές υψώνονται, γυναίκες της Ιβηρικής
Προς τους ορίζοντες τους εγκυμονούντες φως
Σε φλεγόμενα μονοπάτια
Τα πόδια στο έδαφος
Το πρόσωπο στο γαλάζιο του ουρανού.
Επιβεβαιώνοντας την υπόσχεση της ζωής
Παραβιάζουμε την παράδοση
Πλάθουμε τον ζεστό πηλό
Ενός νέου κόσμου που γεννιέται από τον πόνο.
Αφήστε το παρελθόν να εξαφανιστεί στο τίποτα!
Τι μας ενδιαφέρει για το χθες!
Θέλουμε να γράψουμε ξανά τη λέξη ΓΥΝΑΙΚΑ.
Οι γροθιές υψώνονται, γυναίκες του κόσμου
Προς τους ορίζοντες τους εγκυμονούντες φως
Σε φλεγόμενα μονοπάτια, μπροστά προς το φως."

Απόδοση ποιήματος: Δημήτρης Τρωαδίτης/ πηγή: το κόσκινο

Βιβλιογραφία

• Ackelsberg, Martha A. Free Women of Spain: Anarchism and the Struggle for the Emancipation of Women. Bloomington, IN: Indiana University Press, 1991.
• Enders and Radcliff. Constructing Spanish womanhood: female identity in modern Spain. SUNY Press, 1999.
• Linhard, Tabea Alexa. Fearless women in the Mexican Revolution and the Spanish Civil War. University of Missouri Press, 2005.
• Nash, Mary. Defying Male Civilization: Women in the Spanish Civil War. Denver, CO.: Arden Press, 1995.