Ναυσικά Πάστρα

  Πηγές:http://dp.iset.gr/artist/view.html?id=906

           https://www.whoiswhogreece.com/pastra-nausica/

Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1921. Παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής στη Sommerakademie (1957) του Σάλτσμπουργκ με καθηγητή τον Ewald Mataré. Συνέχισε τις σπουδές της στην Akademie der Bildenden Kunste (1957-1962) της Βιέννης, με καθηγητή τον Fritz Wotruba. Επίσης, σπούδασε Κοινωνιολογία της Τέχνης, στην Ecole Pratique des Hautes Etudes (1967-1973), στο Παρίσι με δάσκαλο τον Jean Cassou.

Πραγματοποίησε την πρώτη της ατομική έκθεση με γλυπτική και σχέδια στην γκαλερί Wurthle στη Βιέννη, το 1963.Τα πρώτα της έργα είναι ανθρωποκεντρικά με κύριο υλικό τον πηλό, συχνά εμπνευσμένα από την τέχνη της γεωμετρικής περιόδου. Στη συνέχεια, στα γλυπτά της από γύψο και μπρούτζο περνά σε πιο αφαιρετικές διατυπώσεις. Το 1963 εγκαθίσταται στο Παρίσι και πειραματίζεται με νέα υλικά όπως ο πολυεστέρας. Κινούμενη στα πλαίσια της αφαίρεσης, περνά σε απλοποιημένες φόρμες, καθαρά γεωμετρικά σχήματα που συνθέτουν έργα – αρχιτεκτονικές προτάσεις. Ενδιαφέρεται για τις ποιητικές δυνατότητες των μαθηματικών συστημάτων. Δημιουργεί μορφικές αλληλουχίες με βάση τον κύκλο και το τετράγωνο, εξετάζοντας τις δυνατότητες που προκύπτουν από την αλληλοτομία των σχημάτων και τις μεταξύ τους σχέσεις.

Από την έρευνά της αυτή, με τίτλο Αναλογικά, προκύπτει το Σύνεκτρον, μια νέα μορφή, για την οποία το γαλλικό κράτος της απένειμε Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας το 1971. Ακολούθησαν οι ενότητες εργασίας Αναλογικά 2 (1979-1982) και Αναλογικά 3 (1982-1986). Σταδιακά, με σαφή κορύφωση τη δεκαετία του 90, η γλυπτική της περνάει σε πιο δυναμικούς συσχετισμούς, που αναδεικνύουν τη μεταβλητότητα του τρισδιάστατου χώρου. Σε όλο της το έργο η θεωρητική αναζήτηση μεταφράζεται σε γλυπτικές συνθέσεις δομημένες με βάση τους μαθηματικούς νόμους.
Έχει δημιουργήσει έργα για δημόσιους χώρους και έχει τιμηθεί με βραβεία και διακρίσεις.
Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε είκοσι ατομικές στην Ελλάδα (από το 1977) και το εξωτερικό (Αυστρία, Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία). Έχει επίσης λάβει μέρος σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται τα Salon de la Jeune Sculpture (1969-1972), τα Ευρωπάλια στο Βέλγιο και η Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας το 1982, όπου κέρδισε το Γ΄ βραβείο γλυπτικής, καθώς και η έκθεση Μεταμορφώσεις του Μοντέρνου: Η ελληνική εμπειρία στην Εθνική Πινακοθήκη το 1992. Το 2014 πραγματοποιήθηκε στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στη Θεσσαλονίκη αναδρομική έκθεση με γλυπτά, σχέδια και θεωρητικά της κείμενα. Η έκθεση παρουσιάστηκε και στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Ρόδου. Έργα της ανήκουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.  

Στα τελευταία της έργα, ενσωμάτωσε στην γεωμετρία, τις βασικές ύλες, το ξύλο, το σίδερο και τη γη.

Αγαπήθηκε και έλαβε πολλές διακρίσεις. Ενδεικτικά αναφέρονται: Füger Prize, Βραβείο σχεδίου της Akademie der Bildenden Künste in Wien, Βιέννη, Αυστρία (1959), Galerie Würthle Prize, Akademie der Bildenden Künste in Wien, Βιέννη (Αυστρία, 1962), Τρίτο Βραβείο Γλυπτικής, Biennale της Αλεξάνδρειας (Αίγυπτος, 1982).

Διετέλεσε αντεπιστέλλον μέλος της Vereinigung Bildender Künstler Wiener Secession.