Αριάδνη Βέλμου

 Πηγή:https://www.lifo.gr/tags/ariadni-belmoy

Η Αριάδνη Βέλμου (1886-1974) είναι μία αγνοημένη ηθοποιός και  ποιήτρια. Είναι δε γνωστή ως μία εκ των αδελφών του Νίκου Βέλμου, μιας μυθικής φιγούρας των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα, που διέπρεψε σε πολλά και διαφορετικά καλλιτεχνικά πεδία.

 Η Αριάδνη Βέλμου πιθανώς να εμφανίζεται για πρώτη φορά ως ποιήτρια στο περιοδικό Μπουκέτο, της 15ης Αυγούστου 1934 (τεύχος #546). Το ποίημά της είχε τίτλο «Ένα Λουλούδι» και ήταν αφιερωμένο στον αδελφό της Νίκο Βέλμο, που είχε πεθάνει 40 ετών, τέσσερα χρόνια νωρίτερα.

Η Αριάδνη Βέλμου  γίνεται αρχικά γνωστή ως ηθοποιός, μέσα από τον θίασο τού Θωμά Οικονόμου (1864-1927), μιας αρχετυπικής μορφής του νεοελληνικού θεάτρου. Μέλος του θιάσου του υπήρξαν όχι μόνον ο Νίκος Βέλμος, μαζί με την άλλη αδελφή του Τατιανή, μα ακόμη και η Μαρίκα Κοτοπούλη – με την οποίαν η Αριάδνη θα ενωθεί έκτοτε με φιλία. Ο θίασος ανεβάζει όχι μόνον ελληνικά έργα, μα και διεθνές ρεπερτόριο (Σαίξπηρ, Γκαίτε, Ίψεν κ.ά.).

 Στο αρχείο του Εθνικού Θεάτρου υπάρχει επιστολή τής Αριάδνης Βέλμου, στην εβδομαδιαία θεατρική εφημερίδα Παρασκήνια, με ημερομηνία 20 Ιανουαρίου 1940, στην οποίαν υπερασπίζει την προσφορά τού Θωμά Οικονόμου, στην θεατρική τέχνη, με αφορμή μιαν αμεριμνησία, που είχε επιδείξει (κατ' εκείνην) σε προηγούμενη επιστολή του στην ίδια εφημερίδα ο (και) κριτικός Βασίλης Ρώτας. Γράφει η Α. Βέλμου:

  «Λοιπόν έρχομαι εγώ να του υπενθυμίσω (σ.σ. του Β. Ρώτα) ότι το 1906 όταν ο αείμνηστος Οικονόμου εδημιούργησε θίασο εις το Θέατρο Βαριετέ με πρωταγωνίστρια την κ. Μαρίκα Κοτοπούλη, που πρωτοπαίχθηκε η Κυρά της Θάλασσας (σ.σ. έργο του Ίψεν) κατ' αριστοτεχνική διδασκαλία του μεγάλου Οικονόμου και με πρωταγωνίστρια την κ. Μαρίκα Κοτοπούλη, τότε ο αδελφός μου, νεαρός ακόμη, εγνώρισε το Θωμά Οικονόμου, ο οποίος του έδωκε μάλιστα να παίξει το ρόλο του Λίνγκστραντ. Από εκείνη την εποχή η οικογένεια Βέλμου συνεδέθη με το Θωμά Οικονόμου, τον οποίον δεν εξεμεταλεύθη αλλά αγάπησε κι έγινε ο παρήγορος άγγελός του, στις πιο δύστυχες στιγμές του. Οποτεδήποτε δημιουργούσε θιάσους ο Οικονόμου, πάντοτε ο αδελφός μου και η αδελφή μου Τατιανή, που ήσαν μαθηταί του, καθώς και εγώ, επηγαίναμε μαζί του με θυσίες, μάλιστα μεγάλες, για να ενισχύσουμε την εργασία του».