Η Ασλαμαζιάν γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου/2 Νοεμβρίου του 1907 στον οικισμό Μπας-Σιράκ του Καρς και αργότερα εγκαταστάθηκε στο Γκιουμρί της σημερινής Αρμενίας (το οποίο εκείνη την εποχή υπαγόταν στη Ρωσική Αυτοκρατορία).
Ήταν κόρη πολύτεκνης οικογένειας και έλαβε σημαντική καλλιτεχνική παιδεία φοιτώντας αρχικά σε καλλιτεχνικό σχολείο του Γκιουμρί, έπειτα στην Τεχνική Σχολή Βιομηχανικής Τέχνης του Γερεβάν και αργότερα στη Μόσχα και το Λένινγκραντ όπου είχε ως καθηγητές - μεταξύ άλλων - τον Κουζμά Πετρόφ - Βόντκιν, τη Ναντιέζντα Ουνταλτσόβα, τον Αλεξάντερ Ντρέβιν και τον Αλεξάντερ Σαβίνοφ[3]. Το ζωγραφικό της έργο περιλαμβάνει προσωπογραφίες, τοπία και απεικονίσεις νεκρής φύσης και αναφέρεται ως χαρακτηριστικό παράδειγμα της λεγόμενης αρμενικής σχολής. Επιπλέον, ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία και την κεραμική.
Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της, η Ασλαμαζιάν τιμήθηκε με διάφορα βραβεία, καθώς και με διακρίσεις σε διαγωνισμούς: μεταξύ άλλων, κέρδισε το 1941 το πρώτο βραβείο της Ένωσης Καλλιτεχνών του Λένινγκραντ για πίνακά της, το 1944 έλαβε στρατιωτικό μετάλλιο για πίνακα αφιερωμένο στους πολεμιστές του Ανατολικού Μετώπου, το 1965 ανακηρύχθηκε Καλλιτέχνιδα του Λαού της ΣΣΔ Αρμενίας και το 1990 έλαβε τον αντίστοιχο τίτλο της Καλλιτέχνιδας του Λαού της ΕΣΣΔ. Επιπλέον, τιμήθηκε από το ινδικό κράτος με το Βραβείο Νεχρού (1972), από την Αίγυπτο με το βραβείο Νάσσερ και από τη Ρωσική Ομοσπονδία το 1998 με το Βραβείο της Φιλίας. Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις σε Μόσχα, Νέα Υόρκη, Παρίσι, Λονδίνο, Κάιρο κ.ά. Μερικοί χαρακτηριστικοί πίνακές της είναι οι «Η επιστροφή του ήρωα» (1941), «Μητέρα-Ηρωίδα» (1949), «Αρμενική νεκρή φύση» (1955), «Ο ανθισμένος κόκκινος κάκτος» (1957) και «Είμαι εβδομήντα ετών» (1980).
Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής της εξέδωσε την αυτοβιογραφία της. Απεβίωσε στη Μόσχα στις 16 Ιουλίου του 2006 και η σορός της μεταφέρθηκε στο Γερεβάν, όπου και ετάφη στο Πάνθεον του Κομιτάς. Έργα της Ασλαμαζιάν βρίσκονται σε διάφορα μουσεία τέχνης της Αρμενίας, της Ρωσίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ινδίας κ.ά. Παράλληλα, στο Γκιουμρί λειτουργεί από το 1987 μουσείο τέχνης αφιερωμένο στο καλλιτεχνικό έργο της ιδίας, αλλά και της αδελφής της και επίσης ζωγράφου, Γερανουή Ασλαμαζιάν(1910-1998).

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου