Καλώς ήλθατε!

25 Ιουλίου 2024 Woman! Design the life you want!"Όταν μια γυναίκα θέλει όλα τα μπορεί! Δηλητήριο και μέλι κάθε της φιλί! Όταν μια γυναίκα θέλει όλα τα μπορεί! Κάνει κάποιονα κουρέλι Βασιλιά στη γη!" ΜΑΝΩΛΗΣ ΡΑΣΟΥΛΗΣ ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΆΚΗΣ (1987)

25 Ιουλίου 2023 Woman! Carpe Diem! Happy 10 years blog anniversary!

25 Ιουλίου 2022 Iδού, αυτές οι γυναίκες φέρνονται θαυμαστά· αυτές είναι μεγαλόψυχες, και λένε ότι μαθαίνουν από μας· δε δειλιάζουν, μολονότι τους επάρθηκε η ελπίδα που είχαν να γεννήσουν τέκνα για τη δόξα και για την ευτυχία. Eμείς λοιπόν μπορούμε να μάθουμε απ’ αυτές και να τες λατρεύουμε έως την ύστερην ώρα.....(ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ Διονύσιος Σολωμός)

25 Ιουλίου 2021 Γυναίκα είσαι ζωή,απ’ τη φωτιά των άστρων, απ’ του Ήλιου το φιλί, πνοή του ανέμου, ανάσα μου, τραγούδι σε γιορτή.......Σωκράτης Μάλαμας

25 Ιουλίου 2020 Κάθε γυναίκα και μια πορεία προς την αιωνιότητα.

25 Ιουλίου 2019 Η χρονιά αφιερωμένη στην κακοποιημένη γυναίκα, τη γυναίκα που χάθηκε άδικα.. «Ο στίχος ως κραυγή (“El verso como grito” – Μάυτε Τουδέα Μπούστο): Τι κι αν είναι η φωνή μου βραχνιασμένη, με δύναμη και τόλμη θα παλεύω. Καμιά ελπίδα, ούτε όνειρο να κλέβω, μα τη ζωή να εξυμνώ, ταγμένη. Κοιτάζω με τα ματιά πολεμίστριας. Το χέρι μου κρατάει ρυτιδωμένο χαρτί, όπου διαβάζω κι ανασαίνω τους στίχους μου, γυναίκας και ποιήτριας. Το ποίημα αυτό, κραυγή, διαμαρτυρία, και πόνος, πίκρα, οργή, θυμός συνάμα. Σαν όπλο το βαστώ, μαζί και τάμα, τα δίκια να φρουρώ χωρίς αργία. Αφού η γυναίκα ανθρώπινο ον, συμβία, γιατί να υπομένει τόση βία;»

25 Ιουλίου 2018 "Αφιερωμένο στις γυναίκες στο Μάτι" «Πικρία πληρώνει το σώμα μου, με δοκίμασαν οι δεινές περιστάσεις. Φόβος, όχι γι΄ αυτό που με περιμένει, πιο πολύ για ότι αισθάνομαι. Έχασα τα φτερά της αγάπης. Είχα δυο μεγάλες άσπρες φτερούγες. Τώρα πού βρίσκομαι;…… Ω άμοιροι άνθρωποι! Αλίμονο, το κενό της ψυχής είναι η πιο βαριά συμφορά. Λόγια μιλάτε πολύτροπα, για να την καταλάβετε, πως καμιά παρηγοριά δεν μας φτάνει. Φαντάσματα γίνονται τα αισθήματα κι ο θάνατος αδιέξοδη φρίκη, όταν απίστευτη γίνεται η αγάπη. Αντιγόνη , Ζωή Καρέλλη"

25 Ιουλίου 2017 " Γυναίκα...ακοίμητη άσβεστη φλόγα,...νερό στων αιώνων τη στέρνα" Άννα Μπιθικώτση

25 Ιουλίου 2016 "Ήταν γυναίκα ήταν όνειρο ήτανε και τα δυο....." Γιώργος Σαραντάρος

25 Ιουλίου 2015 Οι μέρες περνούν και μαζί τους περνούν γυναίκες λιγότερο ή περισσότερο γνωστές που ταξιδεύουν αθόρυβα στο χρόνο μέσα από αυτό τo blog, που είναι αφιερωμένο σε αυτές!

25 Ιουλίου 2014 Συμπληρώθηκε μια χρονιά! Κάθε μέρα και γυναίκα! Και συνεχίζω........

25 Ιουλίου 2013 Παραμονή της γιορτής της Αγίας Παρασκευής μιας σπουδαίας Αγίας της Ορθοδοξίας, ξεκινώ να φτιάχνω αυτή την ιστοσελίδα, με μόνο μου στόχο να συγκεντρώσω πληροφορίες και υλικό για τις γυναίκες που έκαναν τον κόσμο καλύτερο μέσα από την έρευνα, την πίστη, τη γνώση, το έργο και το παράδειγμά τους. Αφορμή για τη δημιουργία της ιστοσελίδας αυτή είναι η Ρόζαλιντ ΄Ελσι Φράνκλιν (Rosalind Elsie Franklin) (25 Ιουλίου 1920 - 16 Απριλίου 1958) η Βρετανή βιοφυσικός που συνέβαλε στην αποκάλυψη της δομής του DNA. Σε όλη αυτή την προσπάθεια θέλω να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στην Wikipedia, the free encyclopedia που είναι η κύρια πηγή των πληροφοριών μου. Ένα πολύ μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και στον ιστότοπο YouTube , ο οποίος επιτρέπει κοινοποίηση, αποθήκευση, αναζήτηση και αναπαραγωγή ψηφιακών βίντεο και ψηφιακών ταινιών Οι υπόλοιπες πηγές αναφέρονται στις αναρτήσεις μου.


Δευτέρα 25 Απριλίου 2022

Μαίρη Έλεν Γουίλσον, 24 Απριλίου 2022


 Η Mary Ellen Wilson (Μάρτιος 1864 – 30 Οκτωβρίου 1956) αποκαλούμενη και Mary Ellen McCormack ήταν μια Αμερικανίδα της οποίας η περίπτωση κακοποίησης παιδιών οδήγησε στη δημιουργία της Εταιρείας της Νέας Υόρκης για την Πρόληψη της σκληρότητας στα παιδιά Σε ηλικία οκτώ ετών, κακοποιήθηκε σοβαρά από τους θετούς γονείς της, Φράνσις και Μαίρη Κόνολι. Επειδή τη βοήθησε ο Henry Bergh , τότε επικεφαλής της Αμερικανικής Εταιρείας για την Πρόληψη της Βαναυσότητας στα Ζώα , ορισμένες πηγές αναφέρουν λανθασμένα ότι έπρεπε να χρησιμοποιηθούν νόμοι κατά της σκληρότητας στα ζώα για να την απομακρύνουν από το σπίτι. Η δική της ήταν η πρώτη τεκμηριωμένη περίπτωση κακοποίησης  παιδιών στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η Μαίρη Έλεν γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1864 από τη Φράνσις Κόνορ Γουίλσον και τον Τόμας Γουίλσον από το Hell's Kitchen στη Νέα Υόρκη. Η Φράνσις Κόνορ μετανάστευσε από την Αγγλία στη Νέα Υόρκη το 1858 και γνώρισε τον Ιρλανδό Τόμας Γουίλσον. Το ζευγάρι παντρεύτηκε τον Απρίλιο του 1862, λίγο μετά την επιστράτευση του Τόμας στην 69η Νέα Υόρκη, ένα σύνταγμα της Ιρλανδικής Ταξιαρχίας . Μετά το θάνατο του Τόμας κατά τη διάρκεια του πολέμου, η Φράνσις χρειάστηκε να πιάσει δουλειά και δεν μπορούσε πλέον να μένει στο σπίτι για να μεγαλώσει την κόρη της. Η μητέρα της εξαιτίας της ένδειας την άφησε σε ένα ίδρυμα της Νέας Υόρκης.

Το Τμήμα έθεσε τη Μαίρη Έλεν υπό τη φροντίδα του Τόμας και της Μαίρης ΜακΚόρμακ, ενός ζευγαριού που είχε χάσει τρία παιδιά από ασθένειες που εκτρέφονταν από παραγκούπολη. Ο ΜακΚόρμακ καυχιόταν ότι είχε αποκτήσει παιδιά από μια άλλη γυναίκα και στις 2 Ιανουαρίου 1866, οι ΜακΚόρμακ πήγαν στο Τμήμα Φιλανθρωπικών Οργανώσεων και ισχυρίστηκαν ότι η Μαίρη Έλεν Γουίλσον ήταν η κόρη του Τόμας ΜακΚόρμακ. Το Τμήμα Φιλανθρωπικών Φιλανθρωπιών έδωσε τη Μαίρη Έλεν στη φροντίδα των ΜακΚόρμακς. Ο Τόμας ΜακΚόρμακ υπέγραψε μια «συμφωνία» κατά την ανάκτηση της Μαίρης Έλεν από τη φροντίδα του Τμήματος Φιλανθρωπικών Οργανώσεων. Οι McCormacks έπρεπε να αναφέρουν την κατάσταση του παιδιού ετησίως στο τμήμα, αλλά αυτό συνέβη μόνο μία ή δύο φορές κατά τη διάρκεια της παραμονής της Mary Ellen. 

Λίγο μετά την επιμέλεια του κοριτσιού, ο Thomas McCormack πέθανε. Η χήρα του τότε παντρεύτηκε τον Φράνσις Κόνολι.

Έρευνα για κατάχρηση

Οι Connollys και η Mary Ellen μετακόμισαν σε ένα διαμέρισμα στη West 41st Street. Σε αυτή τη διεύθυνση οι γείτονες αντιλήφθηκαν για πρώτη φορά την κακομεταχείριση της νεαρής Mary Ellen. Η ανάδοχη μητέρα της την ανάγκασε να κάνει βαριές εργασίες, επανειλημμένα ξυλοκόπησε, έκαψε και έκοψε το παιδί και το έκλεισε σε μια ντουλάπα.  Όταν οι Connolly μετακόμισαν σε μια νέα διεύθυνση, ένας από τους ενδιαφερόμενους γείτονες από το διαμέρισμά τους στην 41η οδό ρώτησε την Etta Angell Wheeler , μια μεθοδίστρια ιεραπόστολο που εργαζόταν στην περιοχή, για να ελέγξει το παιδί. Με το πρόσχημα ότι ζητούσε τη βοήθεια της κυρίας Connolly για τη φροντίδα της νέας γειτόνισσας της Connolly, της χρόνιας άρρωστης και δεσμευμένης στο σπίτι Mary Smitt, η Wheeler απέκτησε πρόσβαση στο διαμέρισμα του Connolly για να παρακολουθήσει μόνη της την κατάσταση της Mary Ellen. Όταν η κα Wheeler είδε στοιχεία σοβαρής σωματικής κακοποίησης , υποσιτισμού και παραμέλησης στην κατάσταση της Mary Ellen - την είδαν ξυπόλητη τον Δεκέμβριο - η Wheeler άρχισε να ερευνά νομικές επιλογές για να αποκαταστήσει την κακοποίηση και να προστατεύσει το νεαρό κορίτσι. Αφού βρήκε τις τοπικές αρχές απρόθυμες να ενεργήσουν σύμφωνα με τους νόμους για τη σκληρότητα των παιδιών που ισχύει επί του παρόντος, ο Wheeler απευθύνθηκε σε έναν τοπικό συνήγορο για το ανθρωπιστικό κίνημα για τα ζώα και τον ιδρυτή του American Society for the Prevention of Cruelty to Animals , Henry Bergh . Με τη βοήθεια της μαρτυρίας των γειτόνων, η Wheeler και ο Bergh απομάκρυναν τη Mary Ellen από το σπίτι του Connolly χρησιμοποιώντας ένα ένταλμα homine replegiando και οδήγησαν τη Mary Connolly σε δίκη. 

Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας της Νέας Υόρκης

Η Έλμπριτζ Τόμας Τζέρι της Αμερικανικής Εταιρείας για την Πρόληψη της Βαναυσότητας προς τα Ζώα παρέδωσε την υπόθεσή της στο Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας της Νέας Υόρκης το 1874. Την εποχή της δίκης, η Μαίρη Έλεν ήταν δέκα ετών.

Οι σκόπιμες σκληρότητες και στερήσεις που επιβλήθηκαν στη Mary Ellen Wilson από τους θετούς γονείς της περιελάμβαναν τα ακόλουθα:

  • τακτικά και σκληρά χτυπήματα με ακατέργαστο δέρμα
  • καψίματα
  • χτυπημένο με ψαλίδι
  • ανεπαρκής τροφή
  • αναγκάζεται να κοιμηθεί στο πάτωμα
  • δεν έχετε ζεστά ρούχα για να φορέσετε σε κρύο καιρό
  • μένοντας συχνά μόνος μέσα σε ένα σκοτεινό, κλειδωμένο δωμάτιο
  • απαγορεύεται να βγει σε εξωτερικούς χώρους, εκτός από τη νύχτα στην αυλή της
  • αναγκάστηκε να κάνει βαριά εργασία

Στις 9 Απριλίου 1874, το παιδί κατέθεσε στο δικαστήριο σχετικά με την κακοποίηση που είχε υποστεί: 

Ο πατέρας και η μητέρα μου είναι και οι δύο νεκροί. Δεν ξέρω πόσο χρονών είμαι. Δεν θυμάμαι εποχή που δεν έζησα με τους Connolly. Η μαμά είχε τη συνήθεια να με μαστιγώνει και να με χτυπάει σχεδόν κάθε μέρα. Με μαστίγωνε με ένα στριμμένο μαστίγιο — ένα ακατέργαστο δέρμα. Το μαστίγιο πάντα άφηνε ένα μαύρο και μπλε σημάδι στο σώμα μου. Έχω τώρα τα μαύρα και μπλε σημάδια στο κεφάλι μου που έγιναν από τη Mamma και επίσης ένα κόψιμο στην αριστερή πλευρά του μετώπου μου που έγινε από ένα ψαλίδι. Με χτύπησε με το ψαλίδι και με έκοψε. Δεν θυμάμαι να με έχει φιλήσει ποτέ κανένας – δεν με έχει φιλήσει ποτέ η μαμά. Ποτέ δεν με έχουν πάρει στην αγκαλιά της μαμάς μου και δεν με έχουν χαϊδέψει ή χαϊδέψει. Ποτέ δεν τόλμησα να μιλήσω σε κανέναν, γιατί αν το έκανα, θα με μαστίγωναν. Δεν ξέρω για ποιον λόγο με μαστίγωσαν—η μαμά δεν μου είπε ποτέ τίποτα όταν με μαστίγωσε. Δεν θέλω να επιστρέψω για να ζήσω με τη μαμά, γιατί με δέρνει πολύ. Δεν θυμάμαι ποτέ να ήμουν στο δρόμο στη ζωή μου. 

Ένα δικαστήριο καταδίκασε την κυρία Connolly για επίθεση και επίθεση και ο δικαστής την καταδίκασε σε ένα χρόνο φυλάκιση.  Εκείνη τη χρονιά, ιδρύθηκε η Society for the Prevention of Cruelty to Children , η πρώτη οργάνωση του είδους της.

Αργότερα ζωή και θάνατος

Μετά την καταδίκη της Mary Connolly, η Mary Ellen τοποθετήθηκε αρχικά σε ένα σπίτι ανηλίκων πριν η Etta Wheeler και οι συγγενείς της αποκτήσουν με επιτυχία την επιμέλειά της. 

Η Wheeler έγραψε αργότερα:

«Το παιδί ήταν μια ενδιαφέρουσα μελέτη, τόσο καιρό κλεισμένη μέσα σε τέσσερις τοίχους και τώρα σε έναν νέο κόσμο. Τα δάση, τα χωράφια, τα «πράσινα πράγματα που μεγάλωναν», ήταν όλα περίεργα γι' αυτήν, δεν τα γνώριζε. Έπρεπε να μάθει, ως το κάνει, για να περπατήσει στο έδαφος – είχε περπατήσει μόνο στα πατώματα και το μάτι της δεν της έλεγε τίποτα για ανώμαλες επιφάνειες».

Το 1888, όταν η Mary Ellen ήταν είκοσι τεσσάρων, παντρεύτηκε τον Lewis Schutt, έναν χήρο με τρία παιδιά. Είχαν δύο κόρες, την Etta (που πήρε το όνομά της από τη γυναίκα που έσωσε τη Mary Ellen) και τη Florence. Το ζευγάρι υιοθέτησε ένα ορφανό κορίτσι το όνομα Eunice.

Έζησε μέχρι την ηλικία των ενενήντα δύο ετών και πέθανε στις 30 Οκτωβρίου 1956

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου