Lina Cavalieri , 17 Μαίου 2021

 Η Natalina "Lina" Cavalieri (25 Δεκεμβρίου 1874 – 7 Φεβρουαρίου 1944)  ήταν Ιταλίδα σοπράνο όπερας , ηθοποιός και μονολόγος .

Η Λίνα Καβαλιέρι γεννήθηκε την ημέρα των Χριστουγέννων στο Βιτέρμπο , περίπου 80 χιλιόμετρα (50 μίλια) βόρεια της Ρώμης .  Έχασε τους γονείς της σε ηλικία δεκαπέντε ετών  στάλθηκε να ζήσει σε ένα ρωμαιοκαθολικό ορφανοτροφείο. Η ζωηρή νεαρή κοπέλα ήταν δυστυχισμένη κάτω από την αυστηρή πειθαρχία των μοναχών και με την πρώτη ευκαιρία έφυγε τρέχοντας με μια περιοδεύουσα θεατρική ομάδα^.

Σε νεαρή ηλικία, πήγε στο Παρίσι της Γαλλίας , όπου η εμφάνισή της άνοιξε τις πόρτες της και εργάστηκε ως τραγουδίστρια σε ένα από τα καφέ-συναυλίες της πόλης. Από εκεί εμφανίστηκε σε μια ποικιλία μουσικών αιθουσών και άλλων παρόμοιων χώρων σε όλη την Ευρώπη , ενώ εξακολουθεί να εργάζεται για την ανάπτυξη της φωνής της. Έκανε μαθήματα φωνητικής και έκανε το ντεμπούτο της στην όπερα στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας το 1900 (ως Nedda στο Pagliacci ). Ο Ρώσος πρίγκιπας Alexander Bariatinsky ήταν βαθιά ερωτευμένος με τη Λίνα και είχαν μια ανοιχτή σχέση, αλλά δεν έγιναν ποτέ σύζυγοι καθώς οι γονείς του και ο ίδιος ο Τσάρος Νικόλαος Β' αντιτάχθηκαν έντονα σε αυτόν τον γάμο. ^[Το 1904, τραγούδησε στην Όπερα του Μόντε-Κάρλο και στη συνέχεια το 1905, στο θέατρο Sarah Bernhardt στο Παρίσι, η Καβαλιέρι πρωταγωνίστησε δίπλα στον Ενρίκο Καρούζο στην όπερα Fedora του Umberto Giordano . Από εκεί, αυτή και ο Καρούζο πήγαν την όπερα στη Νέα Υόρκη, κάνοντας το ντεμπούτο της στη Metropolitan Opera στις 5 Δεκεμβρίου 1906. ^{[ παραπομπή απαιτείται ]}

Η Λίνα Καβαλιέρι, όπως τη ζωγράφισε ο Τζιοβάνι Μπολντίνι

Η Καβαλιέρι παρέμεινε στη Μητροπολιτική Όπερα για τις επόμενες δύο σεζόν, παίζοντας ξανά με τον Καρούζο το 1907, στο Manon Lescaut του Πουτσίνι . Έγινε μια από τις πιο πολυφωτογραφημένες σταρ της εποχής της. Συχνά αναφέρεται ως η «πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου», ήταν μέρος της παράδοσης στο σφίξιμο που έβλεπε τις γυναίκες να χρησιμοποιούν κορσέ για να δημιουργήσουν μια φιγούρα «ωροδείκτη». 

Κατά τη διάρκεια της σεζόν 1909-1910 τραγούδησε με το Manhattan Opera Company του Oscar Hammerstein . Ο πρώτος της γάμος που ολοκληρώθηκε εδώ και πολύ καιρό, είχε ένα ανεμοστρόβιλο ειδύλλιο με τον Robert Winthrop Chanler (1872-1930), μέλος της οικογένειας Astor και της οικογένειας Dudley-Winthrop. Παντρεύτηκαν στις 18 Ιουνίου 1910 αλλά χώρισαν μέχρι το τέλος του μήνα του μέλιτος και το διαζύγιό τους έγινε οριστικό τον Ιούνιο του 1912.

Μετά το διαζύγιο, η Καβαλιέρι επέστρεψε στην Ευρώπη όπου έγινε αγαπημένη σταρ στην προεπαναστατική Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας . Άλλες όπερες στο ρεπερτόριό της ήταν οι La bohèm , La traviata , Faust , Manon , Andrea Chénier , Thaïs , Les contes d'Hoffmann (ως η εταίρα Giulietta), Rigoletto , Mefistofele (ως Margarita και Elena ) , Adrianaurécoude (ως Salomé), Carmen (ο πρωταγωνιστής), Siberia και Zazà .

Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, η Cavalieri τραγούδησε με άλλους εξέχοντες τραγουδιστές, όπως οι Giuseppe Anselmi , Mary Garden (η παγκόσμια πρεμιέρα του Massenet's Chérubin , 1905), Mattia Battistini , Titta Ruffo , Feodor Chaliapin , Nikolay Figner , Antonio Marycoti , Van . Schipa και ο Γάλλος τενόρος Lucien Muratore , τον οποίο παντρεύτηκε το 1913 μετά το διαζύγιό του από τη σοπράνο Marguerite Bériza.. Αφού αποσύρθηκε από τη σκηνή, ο Καβαλιέρι διηύθυνε ένα σαλόνι καλλυντικών στο Παρίσι. Το 1914, την παραμονή των σαράντα γενεθλίων της –η ομορφιά της ακόμα εντυπωσιακή– έγραψε μια στήλη με συμβουλές για το μακιγιάζ για γυναίκες στο περιοδικό Femina και δημοσίευσε ένα βιβλίο, My Secrets of Beauty . Στο Παριζιάνικο Institut de Beauté, έδωσε άδεια στην Parfums Isabey Paris και όχι μόνο πούλησε αρώματα Isabey, αλλά ανέπτυξε το 1926 μια σειρά από προϊόντα ομορφιάς. Την ίδια χρονιά, λάνσαρε το δικό της άρωμα, με το όνομα «Mona Lina», προφανώς εμπνευσμένο από τη Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Το 1915, επέστρεψε στην γενέτειρά της Ιταλία για να κάνει κινηματογραφικές ταινίες. Όταν αυτή η χώρα ενεπλάκη στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο , πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου γύρισε τέσσερις ακόμη βωβές ταινίες. Οι τρεις τελευταίες από τις ταινίες της ήταν προϊόν του φίλου της, του σκηνοθέτη Edward José . Σχεδόν όλες οι ταινίες της θεωρούνται χαμένες ταινίες .

Αφού παντρεύτηκε τον τέταρτο σύζυγό της Paolo d'Arvanni, επέστρεψε για να ζήσει με τον σύζυγό της στην Ιταλία. Στα εξήντα της, όταν ξεκίνησε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος , εργάστηκε ωστόσο ως εθελόντρια νοσοκόμα. Η Καβαλιέρι σκοτώθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1944 κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού των Συμμάχων που κατέστρεψε το σπίτι της στη Φλωρεντία κοντά στο Poggio Imperiale, όπου τέθηκε υπό αστυνομική επιτήρηση λόγω του αλλοδαπού συζύγου της. Ακούγοντας έναν Αμερικανό βομβαρδιστή κοντά, η Καβαλιέρι, ο σύζυγός της και οι υπηρέτες της έτρεξαν προς το καταφύγιο αεροπορικής επιδρομής στην περιοχή, αλλά η Καβαλιέρι και ο σύζυγός της καθυστέρησαν επειδή μάζευαν τα πολύτιμα κοσμήματά της από το σπίτι. Τόσο η Καβαλιέρι όσο και ο σύζυγός της σκοτώθηκαν τρέχοντας προς το καταφύγιο αεροπορικής επιδρομής, ενώ οι υπηρέτες μέσα στο καταφύγιο επέζησαν όλοι^.

Η δισκογραφία της Lina Cavalieri είναι ισχνή. Το 1910, για την Columbia, ηχογράφησε άριες από τους La bohème , Tosca , Manon Lescaut , Carmen , Mefistofele και Faust , καθώς και το τραγούδι "Maria, Marì! (Ah! Marì! Ah! Marì!)." Το 1917, για τον Pathé, η σοπράνο ηχογράφησε το "Le rêve passé", με τον Muratore. Για το American Pathé, ηχογράφησε άριες από την Carmen και την Hérodiade .

Το πορτρέτο της φιλοτεχνήθηκε από τον Ιταλό καλλιτέχνη Giovanni Boldini (που απέκτησε ο Maurice de Rothschild ) και από τον γεννημένο στην Ελβετία Αμερικανό καλλιτέχνη Adolfo Müller-Ury . Ο τελευταίος πίνακας είναι πλέον ιδιοκτησία της Μητροπολιτικής Όπερας, δώρο του Νίκολας Μέρεντιθ Τέρνερ στη μνήμη της συζύγου του, της σοπράνο Τζέσικα Ντραγονέτ . Δική της είναι η εμπνευσμένη ομορφιά που εμφανίζεται σε πολλά έργα του Piero Fornasetti .

Το 1955, η Gina Lollobrigida υποδύθηκε τον Cavalieri στην κινηματογραφική εκδοχή της ζωής του Cavalieri, Beautiful But Dangerous (γνωστή και ως The Most Beautiful Woman του κόσμου ). Το 2004, εκδόθηκε ένα βιβλίο, γραμμένο από τον Paul Fryer και την Olga Usova, με τίτλο Lina Cavalieri: The Life of Opera's Greatest Beauty, 1874–1944 .

Στο βωβό δράμα A Woman of Impulse , η Lina Cavalieri δέχεται τον Raymond Bloomer, στο ένα γόνατο, και τον Robert Cain, με βραδινό φόρεμα.

Οικογένεια

Από τον πρώτο της γάμο με τον Alexandre Bariatinsky , η Λίνα απέκτησε έναν γιο, τον Alexandre Bariatinsky, νεότερος ^. βλέποντάς τον ξανά. 

Ταινίες

Διαφήμιση για το Mad Love

The Shadow of Her Past (1916)

• Manon Lescaut (1914)
• Sposa nella morte (1915)
• The Shadow of Her Past (1915)
• The Rose of Granada (1916)
• The Eternal Temptress (1917)
• Love's Conquest (1918)
• A Woman of Impulse (1918)
• The Two Brides (1919)
• The Crushed Idol (1920)
• Mad Love (1920)

Εικονογραφία

• Antonio de La Gandara – Πορτρέτο της Lina Cavalieri
• Piero Fornasetti – Σειρά «Tema e Variazioni».

Βιβλιογραφία

• Bianchi, Piero (1969). Η Francesca Bertini e le dive del cinema muto . Τορίνο: UTET.
• Martin-Hattemberg, Jean-Marie (2014). Isabey Paris, Parfumeur depuis 1924 . Παρίσι: Gourcuff Gradenigo.

• Lina Cavalieri, Le mie verità , redatte da Paolo D'Arvanni, Roma, Soc. Ενα. Poligr. Italiana, 1936;
• Vincenzo De Angelis, Lina Cavalieri e Gabriele D'Annunzio , Roma, Fratelli Palombi, 1955;
• Vittorio Martinelli, L'avventura cinematografica di Lina Cavalieri , Sl, sn, 1986;
• Franco Di Tizio, Lina Cavalieri, la donna più bella del mondo. La vita 1875-1944 , prefazione di Dacia Maraini, Chieti, Ianieri, 2004.
• Lucia Fusco, Storie di donne che hanno fatto la storia: Lina Cavalieri , Nuova Informazione, Lt, A. XXIII, n. 12, σελ. 302–303, Dicembre 2017.
• Franco Di Tizio, Lina Cavalieri "Massima testimonianza di Venere in Terra", Πεσκάρα, Ιανιέρι, 2019.
• Φράιερ, Πολ και Όλγα Ουσόβα. Lina Cavalieri: The Life of Opera's Greatest Beauty, 1874-1944 . McFarland, 2003.