Πέπη Λαζαρίδου

 Πηγές:

https://moriasnews.gr/pepi-lazaridou-amfipoli/

https://kavalawebnews.gr/sas-endiaferoun/prosopa/έφυγε-από-την-ζωή-η-καβαλιώτισσα-αρχαι/

Στις 5 Ιουλίου 2020 έφυγε από τη ζωή, η αρχαιολόγος Πέπη Λαζαρίδου,  που με δωρική επιμονή και ιωνική αγάπη αγωνιζόταν για την προστασία και την ερμηνεία των αρχαίων, κυριολεκτικά μέχρι την τελευταία στιγμή. Καταγόταν από την Καβάλα. Νοιαζόταν πάντα για το κύρος της, για την ενότητα και τις διεκδικήσεις των αρχαιολόγων προασπίζοντας με σθένος και θάρρος τα ποικίλα αιτήματά τους αλλά και την αρχαιολογία ως επιστήμη και όχι ως απλή διεκπεραίωση υποθέσεων.

Άριστη και τυπική στα καθήκοντά της υπηρέτησε και στις πρώην Εφορείες Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Αττικής (Α’ και Β’), Θεσσαλονίκης και Καβάλας και τα τελευταία περίπου 20 χρόνια στην Εφορεία Ακ

ροπόλεως.  Τότε ήταν που συναντούσαμε την Πέπη τα τελευταία χρόνια της υπηρεσιακής της θητείας στο κτήριο Βάιλερ να διεκπεραιώνει υπηρεσιακά έγγραφα, πολύ συχνά και πέραν του ωραρίου, κατάκοπη αλλά ενθουσιώδης και ζωηρή, για να συνεχίσει τις λιγοστές ελεύθερες λίγες ώρες που απέμεναν, με εξαντλητικά ξενύχτια, τις σπουδαίες επιστημονικές της μελέτες κυρίως για την Αμφίπολη, τη μεγάλη πόλη που είχε φέρει στο φως ο αείμνηστος Δημήτρης Λαζαρίδης, ο πατέρας της, αγωνιστής και εκείνος της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Η Πέπη διακρίθηκε για την εντιμότητα, το ήθος και τη συναδελφοσύνη, τη συνεχή της παρουσία και τις παρεμβάσεις της για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς με κάθε τρόπο, πάντοτε πλάι μας, όπως τελευταία στους αγώνες για τα μνημεία που κινδύνευσαν να δοθούν στο ΤΑΙΠΕΔ ή τις βίαιες αποσπάσεις αρχαίων από τους τόπους τους, όπως το Βυζαντινό Σταυροδρόμι ή οι δεσμώτες του Φαλήρου. Αγωνίστηκε από τις επάλξεις του ΔΣ του Συλλόγου των Ελλήνων Αρχαιολόγων με συνέπεια και σεμνότητα και ήταν σχεδόν πανταχού παρούσα με ενεργή συμμετοχή σε εκδηλώσεις για την προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Ακούραστη εργάτρια των μνημείων εξαντλεί σε βάθος την έρευνα, ανασκάπτει και μελετά ακατάπαυστα, αφήνοντας πολυάριθμες μελέτες της ιδίως για το Γυμνάσιο της Αμφίπολης, άλλες για τη Θέρμη Θεσσαλονίκης, τους Δήμους  της  Αρχαίας Αθήνας, τους Λόφους Νυμφών-Πνύκας-Μουσείου. Μέσα από την ενδιαφέρουσα δημοσίευσή της για τον Εφηβαρχικό Νόμο της Αμφίπολης αναδύεται το πρόσωπο του Φιλίππου Ε’, παρέχοντας αυθεντικές  πληροφορίες για την κοινωνική δομή της πόλης και την αγωγή των εφήβων, τα ήθη και τα αξιώματα της εποχής. Τα τελευταία χρόνια της υπηρεσιακής της καριέρας μοιράστηκε την αγάπη της για τη γη της Μακεδονίας με τη δουλειά της στην Εφορεία της Ακρόπολης, μελετώντας με την ίδια συνέπεια και στους δύο τόπους. Μια ζωή ταξιδεύοντας και αγωνιώντας για τα μνημεία και τους συναδέλφους, μια ζωή να αφουγκράζεται ακόμη και στις πιο δύσκολες προσωπικές της στιγμές, όπως πρόσφατα που αρρώστησε τόσο ξαφνικά, κάθε κίνδυνο  και κάθε απειλή που αντιμετωπίζει ο Ενιαίος Φορέας Προστασίας των μνημείων, δηλαδή η Αρχαιολογική Υπηρεσία.

Η Πέπη-Καλλιόπη Λαζαρίδου αφήνει μεγάλη παρακαταθήκη στον κλάδο και στην αρχαιολογία. Στο πρόσωπό της συναντιούνται οι παλαιότερες γενιές, μέσα από τις ζωντανές ιστορίες του Δημήτρη Λαζαρίδη και των άλλων ηρωικών μορφών της ελληνικής αρχαιολογίας με τις τωρινές.