Η Τζιν Ελίζα Τίρνεϊ (19 Νοεμβρίου 1920 – 6 Νοεμβρίου 1991) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου. Καταξιωμένη για την υπέροχη ομορφιά της, καθιερώθηκε ως ηγετική κυρία. Η Tierney ήταν περισσότερο γνωστή για την ερμηνεία της στον ομώνυμο χαρακτήρα στην ταινία Laura (1944) και ήταν υποψήφια για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της ως Έλεν Μπέρεντ Χάρλαντ στο Leave Her to Heaven (1945) .
Η Gene Eliza Tierney γεννήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 1920, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, κόρη του Howard Sherwood Tierney και της Belle Lavinia Taylor. Πήρε το όνομά της από έναν αγαπημένο θείο, ο οποίος πέθανε νέος.ίχε έναν μεγαλύτερο αδερφό, τον Howard Sherwood "Butch" Tierney Jr., και μια μικρότερη αδερφή, την Patricia "Pat" Tierney. Ο πατέρας τους ήταν επιτυχημένος ασφαλιστικός μεσίτης ιρλανδικής καταγωγής από την πατρική του πλευρά. Η μητέρα τους ήταν πρώην καθηγήτρια φυσικής αγωγής.
H Tierney μεγάλωσε στο Westport του Κονέκτικατ. Παρακολούθησε το σχολείο St. Margaret's School στο Waterbury του Κονέκτικατ και το Unquowa School στο Fairfield . Δημοσίευσε το πρώτο της ποίημα, «Νύχτα», στο σχολικό περιοδικό και έγραφε ποίηση περιστασιακά σε όλη της τη ζωή. H Tierney έπαιξε την Τζο σε μια φοιτητική παραγωγή του Little Women , βασισμένη στο μυθιστόρημα της Louisa May Alcott .
Η Tierney πέρασε δύο χρόνια στην Ευρώπη, παρακολουθώντας το Διεθνές Σχολείο Brillantmont στη Λωζάνη της Ελβετίας , όπου έμαθε να μιλά άπταιστα γαλλικά. Επέστρεψε στις ΗΠΑ το 1936 και παρακολούθησε το Miss Porter's School στο Farmington του Κονέκτικατ . Σε ένα οικογενειακό ταξίδι στη Δυτική Ακτή , επισκέφτηκε τα στούντιο της Warner Bros. , όπου ο ξάδερφος της μητέρας της – Gordon Hollingshead – εργαζόταν ως παραγωγός ιστορικών ταινιών μικρού μήκους. Σκηνοθέτης Anatole Litvak, που πήρε η καλλονή της 17χρονης, είπε στην Tierney ότι πρέπει να γίνει ηθοποιός. Η Warner Bros ήθελε να της υπογράψει συμβόλαιο, αλλά οι γονείς της την συμβούλευσαν λόγω του σχετικά χαμηλού μισθού. ήθελαν επίσης να πάρει τη θέση της στην κοινωνία.
Το ντεμπούτο της Tierney στην κοινωνία έγινε στις 24 Σεπτεμβρίου 1938, όταν ήταν 17 ετών. Σύντομα βαρέθηκε την κοινωνική ζωή, αποφάσισε να ακολουθήσει μια καριέρα ηθοποιού. Ο πατέρας της είπε: «Αν η Τζιν είναι ηθοποιός, θα πρέπει να είναι στο νόμιμο θέατρο ». Η Tierney σπούδασε υποκριτική σε ένα μικρό στούντιο υποκριτικής του Greenwich Village στη Νέα Υόρκη με τον ηθοποιό/σκηνοθέτη Γίντις και το Μπρόντγουεϊ, Μπένο Σνάιντερ. Έγινε προστατευόμενη του παραγωγού-σκηνοθέτη του Μπρόντγουεϊ Τζορτζ Άμποτ .
Καριέρα
Στον πρώτο ρόλο της Tierney στο Broadway , μετέφερε έναν κουβά νερό στη σκηνή στο What a Life! (1938). Εργάστηκε επίσης ως μαθήτρια στο The Primrose Path (1938).
Την επόμενη χρονιά, εμφανίστηκε στο ρόλο της Μόλι Ο'Ντέι στην παραγωγή του Μπρόντγουεϊ Mrs. O'Brien Entertains (1939). Ο κριτικός των New York Times Μπρουκς Άτκινσον έγραψε, «Ως Ιρλανδή κοπέλα φρέσκια από την παλιά χώρα, η Τζιν Τίρνεϊ στην πρώτη της σκηνική παράσταση είναι πολύ όμορφη και αναζωογονητικά σεμνή».Την ίδια χρονιά, η Tierney εμφανίστηκε ως Peggy Carr στο Ring Two (1939) με ευνοϊκές κριτικές. Ο κριτικός θεάτρου Richard Watts Jr. της New York Herald Tribuneέγραψε, «Δεν βλέπω κανένα λόγο για τον οποίο η δεσποινίς Τίρνεϊ δεν θα έπρεπε να έχει μια ενδιαφέρουσα θεατρική καριέρα – δηλαδή, αν ο κινηματογράφος δεν την απαγάγει».
Ο πατέρας της Tierney ίδρυσε μια εταιρεία, την Belle-Tier, για να χρηματοδοτήσει και να προωθήσει την καριέρα της ως ηθοποιός. Η Columbia Pictures της υπέγραψε συμβόλαιο έξι μηνών το 1939. Γνώρισε τον Χάουαρντ Χιουζ , ο οποίος προσπάθησε ανεπιτυχώς να την αποπλανήσει. Από ευκατάστατη οικογένεια η ίδια, δεν της έκανε εντύπωση τα πλούτη του. Ο Χιουζ έγινε τελικά φίλος της ζωής της.
Αφού ένας κάμεραμαν συμβούλεψε την Tierney να χάσει λίγο βάρος, έγραψε στο περιοδικό Harper's Bazaar για μια δίαιτα, την οποία ακολούθησε για τα επόμενα 25 χρόνια. Αρχικά προσφέρθηκε στην Tierney ο πρωταγωνιστικός ρόλος στο National Velvet , αλλά η παραγωγή καθυστέρησε. Όταν η Columbia Pictures απέτυχε να βρει την Tierney ένα έργο, επέστρεψε στο Broadway και πρωταγωνίστησε ως Patricia Stanley με κριτική και εμπορική επιτυχία στο The Male Animal (1940).Φωτογραφήθηκε επίσης από τα Harper's Bazaar , Vogue και Collier's Weekly .
Δύο εβδομάδες μετά το άνοιγμα του The Male Animal , ο Darryl F. Zanuck , ο επικεφαλής της 20th Century Fox , φημολογήθηκε ότι ήταν στο κοινό. Κατά τη διάρκεια της παράστασης, είπε σε έναν βοηθό να σημειώσει το όνομα της Tierney. Αργότερα το ίδιο βράδυ, ο Zanuck έφυγε από το Stork Club , όπου είδε μια νεαρή κυρία στην πίστα. Είπε στον βοηθό του: "Ξέχνα το κορίτσι από το έργο. Δες αν μπορείς να το υπογράψεις." Ήταν η Tierney. Στην αρχή, ο Zanuck δεν πίστευε ότι ήταν η ηθοποιός που είχε δει. Η Τίρνεϊ φέρεται να είπε (μετά το γεγονός): «Πάντα είχα πολλά διαφορετικά «λουκ», μια ποιότητα που αποδείχτηκε χρήσιμη στην καριέρα μου».
Κινηματογραφική καριέρα
Η Tierney υπέγραψε με την 20th Century-Fox και το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο ήταν σε δεύτερο ρόλο ως Eleanor Stone στο Western The Return of Frank James (1940) του Fritz Lang , δίπλα στον Henry Fonda .
Ακολούθησε ένας μικρός ρόλος ως Barbara Hall στο Hudson's Bay (1941) με τον Paul Muni και συμπρωταγωνίστησε ως Ellie Mae Lester στην κωμωδία Tobacco Road του John Ford (επίσης 1941) και έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο στο Belle Starr μαζί με συμπρωταγωνιστή. Ο Randolph Scott , η Zia στο Sundown και η Victoria Charteris (Poppy Smith) στο The Shanghai Gesture . Έπαιξε την Eve στο Son of Fury: The Story of Benjamin Blake (1942), καθώς και τον διπλό ρόλο της Susan Miller (Linda Worthington) στην κωμωδία Rings on Her Fingers του Rouben Mamoulian και τους ρόλους ως Kay Saunders στο Thunder Birds και Miss Young in China Girl (όλα το 1942).
Η λήψη κορυφαίας απόδοσης στην κωμωδία του Ernst Lubitsch , Heaven Can Wait (1943), ως Martha Stable Van Cleve, σηματοδότησε μια ανοδική στροφή στην καριέρα του Tierney.
Η Tierney πρωταγωνίστησε σε αυτό που έγινε ο πιο απομνημονευμένος ρόλος της: ο ομώνυμος ρόλος στο φιλμ νουάρ του Otto Preminger Laura (1944), δίπλα στην Dana Andrews (με την οποία θα συνεργαζόταν ξανά στο The Iron Curtain και στο Where The Sidewalk Ends του Preminger ). Αφού υποδύθηκε την Tina Tomasino στο A Bell for Adano (1945), έπαιξε τη ζηλιάρα, ναρκισσιστική γυναίκα μοιραία Έλεν Μπέρεντ Χάρλαντ στο Leave Her to Heaven (1945), προσαρμοσμένη από ένα μυθιστόρημα των μπεστ σέλερ του Ben Ames Williams . Εμφανιζόμενη με τον Cornel Wilde , η Tierney κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου . Αυτή ήταν η πιο επιτυχημένη ταινία της 20th Century-Fox τη δεκαετία του 1940. Αναφέρθηκε από τον σκηνοθέτη Μάρτιν Σκορσέζε ως μία από τις αγαπημένες του ταινίες όλων των εποχών και αξιολόγησε την Τίρνεϊ ως μία από τις πιο υποτιμημένες ηθοποιούς της Χρυσής Εποχής.
Στη συνέχεια, η Tierney πρωταγωνίστησε ως Miranda Wells στο Dragonwyck (1946), μαζί με τους Walter Huston και Vincent Price . Ήταν η πρώτη ταινία του Joseph L. Mankiewicz ως σκηνοθέτης. Την ίδια περίοδο, πρωταγωνίστησε ως Isabel Bradley, δίπλα στον Tyrone Power , στο The Razor's Edge (επίσης 1946), μια προσαρμογή του ομώνυμου μυθιστορήματος του W. Somerset Maugham . Η απόδοσή της εγκωμιάστηκε κριτικά.
Η Tierney έπαιξε τη Lucy Muir στο The Ghost and Mrs. Muir (1947) του Mankiewicz, δίπλα στον Rex Harrison . Την επόμενη χρονιά, συμπρωταγωνίστησε ξανά με την Power, αυτή τη φορά ως Sara Farley στην επιτυχημένη κωμωδία με screwball That Wonderful Urge (1948). Καθώς η δεκαετία πλησίαζε στο τέλος της, η Tierney επανενώθηκε με τον σκηνοθέτη της Laura , Πρέμινγκερ, για να πρωταγωνιστήσει ως Ann Sutton στο κλασικό φιλμ νουάρ Whirlpool (1950), με συμπρωταγωνιστές τους Richard Conte και José Ferrer . Εμφανίστηκε σε δύο άλλες ταινίες νουάρ: Jules Dassin 's Night and the City , που γυρίστηκε στο Λονδίνο και στο Where the Sidewalk Ends του Otto Preminger.(και τα δύο 1950), ενώθηκε ξανά τόσο με τον Πρέμινγκερ όσο και με τον πρωταγωνιστή Dana Andrews , με τον οποίο εμφανίστηκε σε πέντε συνολικά ταινίες, συμπεριλαμβανομένου του The Iron Curtain και, πριν από τη Laura, του Belle Starr και του Tobacco Road.
Η Tierney δανείστηκε στην Paramount Pictures , δίνοντας μια κωμική τροπή ως Maggie Carleton στη φάρσα του συνόλου του Mitchell Leisen , The Mating Season (1951), με τους John Lund , Thelma Ritter και Miriam Hopkins . Έδωσε μια τρυφερή ερμηνεία ως Midge Sheridan στην ταινία της Warner Bros , Close to My Heart (1951), με τον Ray Milland . Η ταινία μιλάει για ένα ζευγάρι που προσπαθεί να υιοθετήσει ένα παιδί. Αργότερα στην καριέρα της, επανενώθηκε με τον Milland στο Daughter of the Mind (1969).
Αφού η Tierney εμφανίστηκε δίπλα στον Rory Calhoun ως Teresa in Way of a Gaucho (1952), το συμβόλαιό της στην 20th Century-Fox έληξε. Την ίδια χρονιά, πρωταγωνίστησε ως Dorothy Bradford στο Plymouth Adventure , δίπλα στον Spencer Tracy στο MGM . Η Τρέισι και εκείνη είχαν μια σύντομη σχέση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Η Tierney έπαιξε τη Marya Lamarkina δίπλα στον Clark Gable στο Never Let Me Go (1953), που γυρίστηκε στην Αγγλία.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940, έφτασε στο απόγειο της φήμης ως όμορφη ηγετική κυρία, στο ίδιο επίπεδο με τις "συναδέλφους σειρήνες Rita Hayworth, Lana Turner και Ava Gardner". Την αποκαλούσαν την πιο όμορφη γυναίκα στην ιστορία του κινηματογράφου και πολλές από τις ταινίες της στη δεκαετία του 1940 έγιναν κλασικές ταινίες.
Η Tierney παρέμεινε στην Ευρώπη για να υποδυθεί την Kay Barlow στο United Artists ' Personal Affair (1953). Ενώ βρισκόταν στην Ευρώπη, ξεκίνησε ένα ειδύλλιο με τον πρίγκιπα Aly Khan , αλλά τα σχέδια γάμου τους συνάντησαν τη σφοδρή αντίθεση από τον πατέρα του Aga Khan III . Στις αρχές του 1953, ο Tierney επέστρεψε στις ΗΠΑ για να συμπρωταγωνιστήσει στο φιλμ νουάρ Black Widow (1954) ως Iris Denver, με τους Ginger Rogers και Van Heflin .
Υγεία
Η Tierney φέρεται να είχε αρχίσει να καπνίζει μετά από μια προβολή της πρώτης της ταινίας για να χαμηλώσει τη φωνή της, επειδή ένιωθε ότι ακουγόταν «σαν θυμωμένη Minnie Mouse ». Στη συνέχεια έγινε βαριά καπνίστρια.
Η Tierney πάλεψε για χρόνια με επεισόδια μανιοκατάθλιψης . Το 1943, γέννησε μια κόρη, την Ντάρια, η οποία ήταν κωφή και διανοητικά ανάπηρη, πιθανότατα ως αποτέλεσμα μόλυνσης από ερυθρά που μπορεί να είχε προσβληθεί από θαυμαστή της. Το 1953 αντιμετώπισε προβλήματα συγκέντρωσης, τα οποία επηρέασαν τις κινηματογραφικές της εμφανίσεις. Έφυγε από το Mogambo και αντικαταστάθηκε από την Grace Kelly . Ενώ έπαιζε την Anne Scott στο The Left Hand of God (1955), απέναντι από τον Humphrey Bogart, η Tierney αρρώστησε. Η αδερφή του Μπόγκαρτ, Φράνσις (γνωστή ως Πατ) υπέφερε από ψυχική ασθένεια, έτσι έδειξε μεγάλη συμπάθεια στην Τίρνεϊ, εςνθαρρύνοντάς την να αναζητήσει βοήθεια.
Η Tierney συμβουλεύτηκε έναν ψυχίατρο και έγινε δεκτή στο Harkness Pavilion στη Νέα Υόρκη. Αργότερα, πήγε στο Ινστιτούτο Ζωής στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ . Μετά από περίπου 27 θεραπείες σοκ , με σκοπό την ανακούφιση της σοβαρής κατάθλιψης, ηTierney έφυγε από την εγκατάσταση, αλλά συνελήφθη και επέστρεψε. Αργότερα έγινε αντίπαλος της θεραπείας σοκ, υποστηρίζοντας ότι είχε καταστρέψει σημαντικά τμήματα της μνήμης της.
Στα τέλη Δεκεμβρίου 1957, η Tierney, από το διαμέρισμα της μητέρας της στο Μανχάταν, πάτησε σε μια προεξοχή 14 ορόφων πάνω από το έδαφος και παρέμεινε για περίπου 20 λεπτά σε κάτι που θεωρήθηκε απόπειρα αυτοκτονίας. Η αστυνομία κλήθηκε, και στη συνέχεια, η οικογένεια της Tierney κανόνισε να γίνει δεκτή στην κλινική Menninger στην Topeka, Κάνσας . Τον επόμενο χρόνο, μετά από θεραπεία για κατάθλιψη , πήρε εξιτήριο. Στη συνέχεια, εργάστηκε ως πωλήτρια σε ένα τοπικό κατάστημα ενδυμάτων με τις ελπίδες να ενσωματωθεί ξανά στην κοινωνία, αλλά αναγνωρίστηκε από έναν πελάτη, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν εντυπωσιακοί τίτλοι εφημερίδων.
Αργότερα, το 1958, η 20th Century Fox πρόσφερε στην Tierney έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στο Holiday for Lovers (1959), αλλά το άγχος που έπεσε πάνω της αποδείχτηκε πολύ μεγάλο, οπότε μόνο λίγες μέρες μετά την παραγωγή, εγκατέλειψε την ταινία και επέστρεψε στο Menninger για λίγο
Η Tierney έκανε μια επιστροφή στην οθόνη στο Advise and Consent (1962), συμπρωταγωνιστώντας με τον Franchot Tone και επανενώθηκε με τον σκηνοθέτη Otto Preminger. Λίγο αργότερα, έπαιξε την Albertine Prine στο Toys in the Attic (1963), βασισμένο στο έργο της Lillian Hellman . Ακολούθησε η διεθνής παραγωγή του Las cuatro noches de la luna llena , ( Four Nights of the Full Moon – 1963), στην οποία πρωταγωνίστησε με τον Dan Dailey . Έλαβε κριτικούς επαίνους συνολικά για τις ερμηνείες της.
Η σταδιοδρομία της Tierney ως ηθοποιού με σταθερό χαρακτήρα φαινόταν να είναι ξανά σε καλό δρόμο καθώς έπαιξε την Jane Barton στο The Pleasure Seekers (1964), αλλά στη συνέχεια αποσύρθηκε ξαφνικά. Επέστρεψε για να πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική ταινία Daughter of the Mind (1969) με τον Don Murray και τον Ray Milland . Η τελευταία της ερμηνεία ήταν στην τηλεοπτική μίνι σειρά Scruples (1980).
Προσωπική ζωή
Η Tierney παντρεύτηκε δύο φορές. Ο πρώτος της σύζυγος ήταν ο Oleg Cassini , σχεδιαστής κοστουμιών και μόδας, την 1η Ιουνίου 1941, με τον οποίο έφυγε. Ήταν 20 ετών. Οι γονείς της αντιτάχθηκαν στον γάμο γιατί ήταν από Ρωσοϊταλική οικογένεια και γεννήθηκε στη Γαλλία. Είχε δύο κόρες, την Antoinette Daria Cassini (15 Οκτωβρίου 1943 – 11 Σεπτεμβρίου 2010) και την Christina "Tina" Cassini (19 Νοεμβρίου 1948 – 31 Μαρτίου 2015).
Τον Ιούνιο του 1943, ενώ ήταν έγκυος στην Ντάρια, η Τίρνεϊ προσβλήθηκε από ερυθρά (γερμανική ιλαρά), πιθανότατα από μια θαυμάστρια άρρωστη με την ασθένεια. Η Antoinette Daria Cassini γεννήθηκε πρόωρα στην Ουάσιγκτον, DC, ζυγίζοντας 1,42 κιλά και χρειαζόταν ολική μετάγγιση αίματος. Η ερυθρά προκάλεσε συγγενή βλάβη: η Ντάρια ήταν κωφή, μερικώς τυφλή με καταρράκτη και βαριά διανοητική αναπηρία. Ολόκληρο αυτό το περιστατικό ήταν έμπνευση για ένα σημείο πλοκής στο μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι του 1962 The Mirror Crack'd from Side to Side (Ο επίσημος ιστότοπος της Κρίστι λέει για εκείνο το μυθιστόρημα, «Η πλοκή εμπνεύστηκε από τους στοχασμούς της Αγκάθα Κρίστι για τα συναισθήματα μιας μητέρας για ένα παιδί που γεννήθηκε με αναπηρίες και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Κρίστι επηρεάστηκε από την πραγματική τραγωδία της Αμερικανίδας ηθοποιού Τζιν Τίρνεϊ. "). Ο φίλος της Tierney, Howard Hughes , πλήρωσε για τα ιατρικά έξοδα της Daria, διασφαλίζοντας ότι το κορίτσι έλαβε την καλύτερη φροντίδα. Η Tierney δεν ξέχασε ποτέ τις πράξεις καλοσύνης του.Η Daria Cassini πέθανε το 2010, σε ηλικία 66 ετών.
Οι Tierney και Cassini χώρισαν στις 20 Οκτωβρίου 1946 και συνήψαν συμφωνία διακανονισμού ιδιοκτησίας στις 10 Νοεμβρίου Το διαζύγιό της από το Cassini επρόκειτο να οριστικοποιηθεί τον Μάρτιο του 1948, αλλά συμφιλιώθηκαν πριν από τότε. Αργότερα χώρισαν το 1952.
Κατά τη διάρκεια του χωρισμού τους, η Tierney γνώρισε τον John F. Kennedy , έναν νεαρό βετεράνο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος επισκεπτόταν τα γυρίσματα του Dragonwyck το 1946. Ξεκίνησαν ένα ειδύλλιο που τελείωσε τον επόμενο χρόνο αφού ο Kennedy της είπε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να την παντρευτεί εξαιτίας τις πολιτικές φιλοδοξίες. Το 1960, η Tierney έστειλε στον Kennedy ένα σημείωμα συγχαρητηρίων για τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι εφημερίδες τεκμηρίωσαν άλλες ρομαντικές σχέσεις της Tierney, συμπεριλαμβανομένου του Kirk Douglas .
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων για το Personal Affair in Europe, ξεκίνησε ένα ειδύλλιο με τον πρίγκιπα Aly Khan . Αρραβωνιάστηκαν το 1952, ενώ ο Χαν περνούσε διαζύγιο από τη Ρίτα Χέιγουορθ . Τα σχέδια γάμου τους, ωστόσο, συνάντησαν τη σφοδρή αντίθεση από τον πατέρα του, Αγά Χαν Γ' .
Ο Cassini αργότερα κληροδότησε 500.000 δολάρια σε καταπίστευμα στην Ντάρια και 1.000.000 δολάρια στη Χριστίνα. Η Cassini και η Tierney παρέμειναν φίλοι μέχρι τον θάνατό της τον Νοέμβριο του 1991.
Το 1958, η Tierney συνάντησε τον βαρόνο του πετρελαίου του Τέξας, W. Howard Lee, ο οποίος ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Hedy Lamarr από το 1953. Ο Lee και η Lamarr χώρισαν το 1960 μετά από μακρά μάχη για τη διατροφή . Ο Lee και η Tierney παντρεύτηκαν στο Άσπεν του Κολοράντο , στις 11 Ιουλίου 1960. Έζησαν ήσυχα στο Χιούστον του Τέξας και στο Delray Beach της Φλόριντα μέχρι τον θάνατό του το 1981.
Παρά την αυτοεξορία της στο Τέξας, η Tierney έλαβε προτάσεις εργασίας από το Χόλιγουντ, με αποτέλεσμα να επιστρέψει. Εμφανίστηκε σε μια εκπομπή του General Electric Theatre τον Νοέμβριο του 1960 , κατά την οποία ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος. Λίγο αργότερα, η 20th Century Fox ανακοίνωσε ότι η Tierney θα έπαιζε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Return to Peyton Place , αλλά αποσύρθηκε από την παραγωγή αφού υπέστη μια αποβολή.
Ως ισόβια Ρεπουμπλικανή , υποστήριξε τον Ρίτσαρντ Νίξον και τον Ρόναλντ Ρίγκαν στις εκλογές τους.
Αργότερα χρόνια
Η αυτοβιογραφία της Tierney, Self-Portrait , στην οποία συζητά με ειλικρίνεια τη ζωή, την καριέρα και την ψυχική της ασθένεια, δημοσιεύτηκε το 1979.
Το 1986, η Tierney τιμήθηκε στο πλευρό του ηθοποιού Gregory Peck με το πρώτο βραβείο Donostia Lifetime Achievement στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν στην Ισπανία. [
Η Tierney έχει ένα αστέρι στο Hollywood Walk of Fame στο 6125 Hollywood Boulevard .
Θάνατος
Η Tierney πέθανε από εμφύσημα στις 6 Νοεμβρίου 1991, στο Χιούστον, 13 ημέρες πριν από τα 71α γενέθλιά της. Τάφηκε στο νεκροταφείο Glenwood στο Χιούστον.
Ορισμένα έγγραφα του υλικού που σχετίζεται με την ταινία της Tierney, προσωπικά έγγραφα, επιστολές, κ.λπ., φυλάσσονται στα Αρχεία Κινηματογράφου του Πανεπιστημίου Wesleyan.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου