Η Ελβίρα Χουάνα Ροντρίγκεζ Ρογκλάν (ισπανικά: Elvira Juana Rodríguez Roglán, 27 ή 28Δεκεμβρίου 1891 – 21 Ιανουαρίου 1980), γνωστή στο επάγγελμά της ως Ελβίρα ντε Ιδάλγο (ισπανικά: Elvira de Hidalgo), ήταν επιφανής ισπανίδα κολορατούρα υψίφωνος και δασκάλα φωνητικής. Η πλέον γνωστή μαθήτριά της ήταν η υψίφωνος Μαρία Κάλλας.
Σταδιοδρομία
Γεννήθηκε στο Βαλντερόμπρες της Αραγωνίας, στα βορειοανατολικά της Ισπανίας. Γονείς της ήταν ο Πέδρο Ροντρίγκεζ Ιδάλγο και η Μιγκέλα Ρογκλάν Μπελ.
Μαθήτευσε δίπλα στην Καταλανή υψίφωνο Κοντσέτα Μπορδάλμπα στην Βαρκελώνη και αργότερα στο Μιλάνο, δίπλα στον Μελχιόρε Βιντάλ, δάσκαλο αρκετών διάσημων μονωδών του Mεσοπολέμου.
Ως υψίφωνος
Έκανε το καλλιτεχνικό της ντεμπούτο σε ηλικία δεκαέξι ετών το 1908, στο Θέατρο Σαν Κάρλο στη Νάπολη, πρωταγωνιστώντας στην όπερα Ο Κουρέας της Σεβίλλης του Ροσίνι ως Ροζίνα· ο ρόλος αυτός σφράγισε την καριέρα της. Ακολούθησαν εμφανίσεις στο Παρίσι, το Μόντε Κάρλο, την Πράγα και το Κάιρο. Η πρεμιέρα της με τη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης έγινε το 1910, όταν ερμήνευσε ξανά τη διάσημη Ροζίνα της. Εκείνη την καλλιτεχνική περίοδο, με την ίδια εταιρεία όπερας, η ντε Ιδάλγο τραγούδησε στον Ριγκολέττο του Βέρντι μαζί με τον διάσημο Ιταλό τενόρο Ενρίκο Καρούζο και στην όπερα Η Υπνοβάτις του Μπελίνι· το 1913, δίπλα στον Ιταλό τενόρο Τζουζέπε Ανσέλμι, τραγούδησε ξανά την Τζίλντα από τον Ριγκολέτο, αυτή τη φορά στην Αγία Πετρούπολη. Τo 1916 εμφανίστηκε στη Σκάλα του Μιλάνου ως Ροζίνα για πρώτη φορά. Επέστρεψε στη Μητροπολιτική Όπερα κατά την περίοδο 1924–1925 για τον Κουρέα της Σεβίλλης σε σκηνοθεσία Αρμάντο Ανίνι, τον Ριγκολέτο σε μουσική διεύθυνση Τούλιο Σεραφίν και τη Λουτσία ντι Λάμερμουρ του Ντονιτσέττι, όπου συμπρωταγωνίστησε με τον τενόρο Μπενιαμίνο Τζίλι.
Το 1922 πρωταγωνίστησε στα οπερατικά έργα Ριγκολέτο, Κουρέα της Σεβίλης και Τραβιάτα στο Θέατρο του Κολόμβου στο Μπουένος Άιρες. Στις 17 Φεβρουαρίου 1924, η ντε Ιδάλγο έδωσε μια συναυλία στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ, με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου υπό τη μουσική διεύθυνση του διάσημου Βρετανού μαέστρου Σερ Τόμας Μπίτσαμ. Την ίδια χρονιά, ερμήνευσε την Λακμέ του Λεό Ντελίμπ και, ξανά, τη Ροζίνα στο Σικάγο. Την καλλιτεχνική περίοδο 1926–1927, έκανε μια περιοδεία συναυλιών στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, μαζί με τον διάσημο Ρώσο μπάσο Φιόντορ Σαλιάπιν.
Ως δασκάλα μονωδίας
Η ντε Ιδάλγο εμφανίστηκε σε οπερατικές παραστάσεις στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 1919· επέστρεψε στη χώρα αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου.Το 1933, έχοντας εγκατασταθεί στην Ελλάδα, ξεκίνησε να παραδίδει μαθήματα μονωδίας, ενώ, ένα έτος αργότερα, προσελήφθη ως δασκάλα φωνητικής από το επιφανές Ωδείο Αθηνών. Η καριέρα της προσανατολίστηκε σταθερότερα προς τη διδασκαλία μετά τις τελευταίες της οπερατικές παραστάσεις, που δόθηκαν στο κινηματοθέατρο Παλλάς το 1937. Με την ίδρυση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής το 1939, ο διευθυντής της, Κωστής Μπαστιάς, την πρόκρινε ως καλλιτεχνική σύμβουλο, με αρμοδιότητα την επιλογή των μονωδών και χορωδών που θα απάρτιζαν τη νεοσυσταθείσα όπερα. Το ίδιο έτος, η ντε Ιδάλγο ανέλαβε τη διδασκαλία της κορυφαίας υψιφώνου Μαρίας Κάλλας· κατά την Κάλλας, η ντε Ιδάλγο έπαιξε κομβικό ρόλο στην καλλιτεχνική της διαμόρφωση. Η ίδια δήλωσε αργότερα σε συνέντευξή της στην εφημερίδα Sunday Times:
Η Ελβίρα ντε Ιντάλγκο ήταν μια σπουδαία τραγουδίστρια και της χρωστώ πολλά. Παρακολουθούσα τα μαθήματά της ολημερίς [...] Στην καθηγήτρια μου [αυτή], οφείλω τη γνωριμία μου με τον Ντονιτσέττι και τον Μπελίνι [...]. [Η ντε Ιδάλγο] κατείχε την πραγματικά σπουδαία εκπαίδευση, ίσως την τελευταία πραγματική εκπαίδευση του μπελ κάντο [...]. [Κατά τη διδασκαλία της,] όσο βαριά και αν ήταν μια φωνή, έπρεπε να παραμένει ελαφριά, έπρεπε πάντα να κατεργάζεται για να μένει ευλύγιστη, ποτέ να μην βαραίνει [...].
Το 1948, η ντε Ιδάλγο μετακόμισε στην Άγκυρα της Τουρκίας όπου συνέχισε το διδακτικό της έργο.
Δισκογραφικό έργο
Κατά την περίοδο 1907–1908, η Ελβίρα ντε Ιδάλγο ηχογράφησε άριες από τον Κουρέα της Σεβίλλης, την Υπνοβάτιδα, και την όπερα I Puritani («Οι Πουριτανοί») για την δισκογραφική εταιρεία Columbia Records. Τη σεζόν 1909–1910 ηχογράφησε αρκετούς δίσκους με αποσπάσματα από τα οπερατικά έργα Δον Πασκουάλε και Ελιξήριο του Έρωτα του Ντονιτσέττι, Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Σαρλ Γκουνό κ.α. για τη δισκογραφική εταιρεία Fonotipia Records.[22] Ακόμα, κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην Ελλάδα ηχογράφησε ορισμένα δημώδη ελληνικά τραγούδια όπως ο Μπάρμπα-Γιάννης κανατάς.[23][14]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου