Η Bertha Matilde Palmer ( 22 Μαΐου 1849 – 5 Μαΐου 1918) ήταν Αμερικανίδα επιχειρηματίας, κοινωνικός και φιλάνθρωπος .
Γεννημένη ως Bertha Matilde Honoré στο Λούισβιλ του Κεντάκι , ο πατέρας της ήταν ο επιχειρηματίας Henry Hamilton Honoré . Γνωστή στην οικογένεια ως "Cissie", σπούδασε στην πατρίδα της και απέκτησε φήμη ως μουσικός, γλωσσολόγος, συγγραφέας, πολιτικός και διαχειριστής. Η αδερφή της, Ida Marie Honoré , ήταν παντρεμένη με τον Frederick Dent Grant , μεγαλύτερο γιο του στρατηγού και προέδρου Ulysses S. Grant . Ήταν απόφοιτος του Georgetown Visitation Preparatory School .
Γάμος
Παντρεύτηκε τον εκατομμυριούχο του Σικάγο Πότερ Πάλμερ το 1870. Εκείνη ήταν 21 και εκείνος 44. Ο Πάλμερ ήταν ένας κουάκερος έμπορος που είχε έρθει στο Σικάγο μετά από δύο φορές αποτυχία στην επιχείρηση.
Στο Σικάγο έμαθε να ευχαριστεί τους πελάτες του, πολλές από τις οποίες ήταν γυναίκες. Έκανε την εξυπηρέτηση πελατών προτεραιότητα και μετέφερε τα πάντα, από ξηρά προϊόντα μέχρι τις τελευταίες γαλλικές μόδες για κυρίες. Ο Πάλμερ πούλησε το τεράστιο κατάστημά του σε μια κοινοπραξία και τελικά θα γίνει Marshall Field's . Στη συνέχεια, ο Palmer άνοιξε ένα πολυτελές ξενοδοχείο, το Palmer House , και επένδυσε σε ακίνητα, αποκτώντας τελικά ένα τεράστιο χαρτοφυλάκιο ακινήτων.
Αμέσως μετά τον γάμο τους, η πυρκαγιά του Σικάγο εξαφάνισε το Palmer House και τις περισσότερες από τις εκμεταλλεύσεις τους, και η Bertha Palmer τον βοήθησε ώστε ο Palmer να μπορέσει να αποκαταστήσει την πίστωση, να δανειστεί χρήματα και να ξαναχτίσει τις εκμεταλλεύσεις του. Έτσι οι Πάλμερ επανίδρυσαν την περιουσία τους. Παρά την ηλικία της, ανέβηκε γρήγορα στην κορυφή της κοινωνίας του Σικάγο. «Ήταν όμορφη, τολμηρή, γρήγορη και έξυπνη· και περισσότερο από αυτό, ήταν σίγουρη για τον εαυτό της», έγραψε ο ιστορικός Έρνεστ Πουλ .
Το 1874 γέννησε τον γιο της Ονορέ και το 1875 τον γιο της Πότερ Πάλμερ Β'. Και οι δύο γιοι απέκτησαν γιους με το όνομα Potter Palmer III, καθώς και άλλα παιδιά.
Ήταν από νωρίς μέλος της Λέσχης Γυναικών του Σικάγο, μέρος της Γενικής Ομοσπονδίας Γυναικείων Ομίλων . αυτή η ομάδα εργαζομένων γυναικών συναντήθηκε για να συζητήσει κοινωνικά προβλήματα και να βρει λύσεις. Υποστήριξαν τα νηπιαγωγεία μέχρι που η πόλη τα έκανε μέρος του σχολικού συστήματος και έκαναν εκστρατείες για φθηνό γάλα για τα φτωχά παιδιά και καλύτερη φροντίδα για τα παιδιά των φυλακισμένων μητέρων.
Η Παγκόσμια Έκθεση του Σικάγο και το Γυναικείο Κτίριο
Το Σικάγο ήταν ο χώρος της Παγκόσμιας Κολομβιανής Έκθεσης το 1893, μια γιορτή για την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου από τον Κολόμβο. Σηματοδότησε επίσης την ανάκαμψη της πόλης από τη Μεγάλη Πυρκαγιά του Σικάγου του 1871. Οι γυναίκες είχαν μεγάλη παρουσία στην έκθεση και η θέση του δαμάσκηνου ήταν η Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου των Κυρίων Διευθυντών , του οποίου η Μπέρτα Πάλμερ επιλέχθηκε να ηγηθεί το 1891 . Ενώ οι θέσεις ήταν τιμητικές, οι γυναίκες είχαν πολλή δουλειά να κάνουν. Το διοικητικό συμβούλιο επέλεξε τη Sophia Hayden ως αρχιτέκτονα για το The Woman's Building και σχεδιάστρια για την επίβλεψη της εσωτερικής διακόσμησης. Ωστόσο, όταν η Χέιντεν δεν ακολούθησε τη συμβουλή του Πάλμερ να δεχθεί δωρεές πλούσιων γυναικών για αρχιτεκτονικές πιθανότητες και τελειώματα για να διακοσμήσει το εξωτερικό, φοβούμενος ένα φρικτό οπτικό αντίκτυπο ως αποτέλεσμα, ο Πάλμερ απέλυσε την Χέιντεν και προσέλαβε την πολύ πιο εύπλαστη Candace Wheeler για να επιβλέπει την εσωτερική διακόσμηση. . Η επιμελήτρια τέχνης του Σικάγο Sarah Tyson Hallowell (1846–1924) συνεργάστηκε στενά με τον Palmer στα εκθέματα τέχνης και τις τοιχογραφίες . Προφανώς, ήταν ο Πάλμερ που επέλεξε το θέμα «Πρωτόγονη Γυναίκα» και «Μοντέρνα Γυναίκα» για τις δύο τοιχογραφίες και η πρώτη επιλογή των Χάλογουελ και Πάλμερ και για τις δύο τοιχογραφίες ήταν η Ελίζαμπεθ Τζέιν Γκάρντνερ (1837–1922), μια έμπειρη ακαδημαϊκή ζωγράφος και η πρωταγωνίστρια του William-Adolphe Bouguereau (1825–1905). Ωστόσο, ο χρόνος για να ζωγραφίσει τις δύο τεράστιες τοιχογραφίες (12' x 54') ήταν σύντομος και η καλλιτέχνης δεν ένιωσε ότι είχε την ενέργεια να ολοκληρώσει το έργο. Στη συνέχεια, ο Hallowell συνέστησε στη νεαρή ακαδημαϊκή ζωγράφο Mary Fairchild MacMonnies και στην ιμπρεσιονίστρια ζωγράφο Mary Cassatt να κάνουν τις δύο τοιχογραφίες και μετά την αρχική τους απόρριψη των συμβολαίων, οι γυναίκες είχαν μόνο αρκετούς μήνες για να ολοκληρώσουν τις τοιχογραφίες και να τις στείλουν στο Σικάγο. Με επικεφαλής τον Πάλμερ, ο οποίος προσέγγισε το Κογκρέσο για το θέμα, το διοικητικό συμβούλιο ζήτησε επίσης από το νομισματοκοπείο να παράγει ένα νέο αναμνηστικό νόμισμα για την Έκθεση και οι προσπάθειές τους κατέληξαν στο τέταρτο της Ισαβέλλας . Μετά τα εγκαίνια της Έκθεσης, ο Πάλμερ κάθισε στο πλευρό του μοντέρνου Σουηδού ζωγράφου Άντερς Ζορν (1860–1920), ο οποίος ανατέθηκε από το Συμβούλιο Κυριών Διευθυντών από την έκθεση. Σε σχέση με την περιεκτικότητα της κυρίας Πάλμερ: (CNN: 2021) «Εκείνη τη χρονιά (Παγκόσμια Έκθεση), για πρώτη φορά, μια ομάδα λευκών γυναικών κατάφερε να αποκτήσει τον χώρο και τα κεφάλαια για ένα «Γυναικείο Κτίριο» για να παρουσιάσει τα επιτεύγματα των Αμερικανών γυναικών από τον περασμένο αιώνα.
Σύμφωνα με τουλάχιστον έναν μύθο, η Πάλμερ βοήθησε να εφευρεθεί το σοκολατένιο μπράουνι όταν ζήτησε από το προσωπικό της κουζίνας της να βρει ένα γλυκό μικρότερο από ένα κομμάτι κέικ για τις γυναίκες που παρευρέθηκαν στην Έκθεση της Κολομβίας.
Συλλογή έργων τέχνης
Την εποχή της έκθεσης, οι Palmers ήταν ενθουσιώδεις συλλέκτες έργων τέχνης για πολλά χρόνια. Βασίζονταν στην επιμελήτρια Σάρα Χάλογουελ , μια Κουάκερ της Φιλαδέλφειας που είχαν γνωρίσει το 1873, για συμβουλές και σύστησε τους Πάλμερ στους ζωγράφους στο Παρίσι και στις τελευταίες καλλιτεχνικές τάσεις στη γαλλική πρωτεύουσα. Οι περισσότεροι μεσοδυτικοί συλλέκτες εξακολουθούσαν να συλλέγουν έργα από τη Σχολή Barbizon στις δεκαετίες του 1870 και του 1880, αλλά χάρη στους Πάλμερς, αυτό θα άλλαζε σύντομα. Στα χρόνια που προηγήθηκαν της Έκθεσης της Κολομβίας, έγιναν πελάτες του Παριζιάνου αντιπροσώπου Paul Durand-Ruel και άρχισαν να συλλέγουν έργα του Γάλλου Ιμπρεσιονισμού. Επειδή ο Hallowell επιμελούσε μια δανεική έκθεση της τελευταίας γαλλικής τέχνης για την έκθεση, οι Palmers επιτάχυναν τη συλλογή τους επειδή ο επιμελητής ήθελε ό,τι πιο πρόσφατο και καλύτερο στη γαλλική τέχνη για την έκθεση. Η συλλογή των ιμπρεσιονιστικών πινάκων της Πάλμερ ήταν ασυναγώνιστη, σύντομα απέκτησαν είκοσι εννέα Monets και έντεκα Renoir , εννέα από τα Monets ήταν από τη σειρά Haystacks , ζωγραφισμένα 1890–91. Αυτά τα έργα αποτελούν πλέον τον πυρήνα της συλλογής Ιμπρεσιονιστών του Ινστιτούτου Τέχνης του Σικάγο . Ο Χάλογουελ προσπάθησε επίσης να κάνει τους Πάλμερς να ενδιαφερθούν για το έργο του Ογκίστ Ροντέν , το οποίο της είχε δανείσει για την έκθεση. Η ειλικρίνεια των γυμνών του είχε προκαλέσει σάλο στην έκθεση και αφού αντιστάθηκε αρκετούς μήνες, μπήκαν στη συλλογή και έργα του Ροντέν και αυτά ήταν από τα πρώτα που απέκτησαν Αμερικανοί συλλέκτες. Η Bertha Palmer απολάμβανε τον ρόλο της ως πολιτιστική ηγέτιδα και γευστική. Το 1905, ο Hallowell έπεισε τελικά την κυρία Palmer να καθίσει για τον Rodin.
Πολυτελή αρχοντικά και πολυτελή έξοδα
Η Μπέρτα Πάλμερ ήταν διάσημη για τους τρόπους που ξοδεύει ελεύθερα. Τα κοσμήματά της ήταν θρυλικά. Σύμφωνα με τη συγγραφέα Aline B. Saarinen ,
Ήταν τόσο υπέροχα τα κοσμήματά της που μια εφημερίδα ανέφερε ότι όταν εμφανίστηκε στο SS Kaiser Wilhelm der Grosse με μια τιάρα από διαμάντια τόσο μεγάλη όσο φασόλια λίμα, ένα κορσάζ με διαμάντια, μια έκρηξη από τον ήλιο όσο ένα μπέιζμπολ, ένα στομάχι με διαμάντια και όλα τα μαργαριτάρια γύρω από το λαιμό της, ο Alois Burgskeller της Metropolitan Opera, που τραγουδούσε στη συναυλία του πλοίου, σταμάτησε ακριβώς στη μέση μιας ψηλής νότας.
Ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη, γευματίζοντας με βασιλιάδες και βασίλισσες και ανακατεύτηκε με βιομήχανους και πολιτικούς.
Τεράστια ποσά δαπανήθηκαν στο Palmer Mansion στο Σικάγο, ξεκινώντας από 100.000 δολάρια και ξεπέρασαν το 1 εκατομμύριο δολάρια. Ο Πότερ Πάλμερ υπαγόρευσε στη διαθήκη του ότι ένα χρηματικό ποσό θα έπρεπε να πάει σε όποιον θα παντρευτεί τη Μπέρτα. Όταν ρωτήθηκε γιατί θα ήταν τόσο γενναιόδωρος με τον αντικαταστάτη του, απάντησε: «Επειδή θα το χρειαστεί».
Διατηρούσε επίσης σπίτια στο Λονδίνο και το Παρίσι και, μετά το θάνατο του συζύγου της το 1902, οι φήμες αφθονούσαν ότι θα παντρευόταν έναν άνδρα με τίτλο. Ανάμεσα στους ύποπτους μνηστήρες ήταν ο κόμης του Μούνστερ , ο δούκας του Άθολ , ο πρίγκιπας του Μονακό και ο βασιλιάς της Σερβίας . Ωστόσο, όλες αυτές οι φήμες αποδείχθηκαν αβάσιμες όταν παρέμεινε ανύπαντρη.
Τον Σεπτέμβριο του 1907, η Bertha Palmer και ο γιος της Potter II συμμετείχαν στο παρθενικό ταξίδι του νέου πλοίου Cunard RMS Lusitania από το Λίβερπουλ στη Νέα Υόρκη .
Πρωτοπόρος στην αγορά ακινήτων στη Φλόριντα
Η Μπέρτα Πάλμερ ενδιαφέρθηκε για το χειμερινό κλίμα της Φλόριντα και το 1910 αγόρασε πάνω από 80.000 στρέμματα γης μέσα και γύρω από τη Σαρασότα της Φλόριντα —περίπου το ένα τρίτο της γης στην τότε τεράστια κομητεία που ονομαζόταν Manatee. Το 1914, αγόρασε 19.000 στρέμματα (77 km 2 ) γης ως αποκλειστικό καταφύγιο κυνηγιού που ονομάζεται "River Hills" στο Temple Terrace της Φλόριντα. Μετά το θάνατό της, οι γιοι της κληρονόμησαν τη γη και τελικά την πούλησαν σε προγραμματιστές που δημιούργησαν την κοινότητα του γηπέδου γκολφ Mediterranean Revival στο Temple Terrace της Φλόριντα .
Έγινε προοδευτική κτηνοτρόφος, κατασκευαστής γης και προγραμματίστρια αγροκτημάτων που εισήγαγε πολλές καινοτομίες για να ενθαρρύνει τις βιομηχανίες κτηνοτροφίας, εσπεριδοειδών, γαλακτοκομικών και γεωργίας στη Φλόριντα. Η Πάλμερ ήταν μία από τις πρώτες διάσημες που ξεχειμώνιασαν στη Φλόριντα, ξεκινώντας μια συνηθισμένη πλέον πρακτική. Ενθάρρυνε πλούσιους φίλους και συνεργάτες στους διεθνείς κοινωνικούς της κύκλους να περάσουν τους χειμώνες κατά μήκος του κόλπου Sarasota και των άλλων γαιών της στη Φλόριντα και προώθησε την ανάπτυξη πολλών αγροτεμαχίων. σήμερα μεγάλο μέρος αυτής της γης είναι ακόμα γνωστό ως Palmer Ranch . Οι κύριοι δρόμοι μέσω της ιδιοκτησίας της, καθώς και ορισμένοι που συνδέουν τις υπάρχουσες κοινότητες, ονομάστηκαν από αυτήν. Αυτά τα ονόματα παραμένουν αμετάβλητα ως Honoré, Lockwood Ridge, Tuttle, Webber και Macintosh.
Απέδειξε ότι ήταν οξυδερκής επιχειρηματίας: μέσα σε δεκαέξι χρόνια μετά τον θάνατο του συζύγου της, κατάφερε να διπλασιάσει την αξία της περιουσίας που της είχε αφήσει. Μετά το θάνατό της, ένα μεγάλο αγροτεμάχιο της γης της δωρήθηκε (δωρεά σύμφωνα με την κομητεία Sarasota, πωλήθηκε σύμφωνα με το κράτος) από τους γιους της για να γίνει Myakka River State Park .
Ο εγγονός της Potter D'Orsay Palmer (1908–39) έγινε ένας διαβόητος playboy που παντρεύτηκε τέσσερις φορές και πέθανε μετά από έναν καυγά στη Sarasota. Η κληρονομιά του και της Bertha εξιστορείται στο βιβλίο Suncoast Empire του Frank A Cassell .
Θάνατος
Η Πάλμερ πέθανε στις 5 Μαΐου 1918, στη χειμερινή της κατοικία, The Oaks, στο Osprey της Φλόριντα . Το σώμα της επέστρεψε στο Σικάγο για να ξαπλώσει στο Κάστρο , την πολυτελή έπαυλη που είχε χτίσει ο Πότερ Πάλμερ στη Χρυσή Ακτή του Σικάγο . Η Bertha Palmer θάβεται μαζί με τον σύζυγό της στο νεκροταφείο Graceland .
Έργο ντοκιμαντέρ
Στις 24 Μαρτίου 2013, το μισάωρο ντοκιμαντέρ Love Under Fire: The Story of Bertha and Potter Palmer προβλήθηκε στη θυγατρική του PBS WTTW11 Chicago . Η ταινία γράφτηκε, σκηνοθέτησε και παρήγαγε η Amelia Dellos και η Corn Bred Films.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου