Πώς είναι να ζεις μέσα σε έναν κόσμο κατάφωρα αντρικό; Και πώς μπορείς να αλλάξεις τους κανόνες του παιχνιδιού προς όφελός σου;
Αυτή είναι η ιστορία του κουρσάρικου θρύλου της Μέρι Ριντ, της γυναίκας που μασκαρεύτηκε σε άντρα για να κάνει τη δουλειά των ονείρων της, να γίνει πειρατίνα!
Εγκλωβισμένη μέσα στις δεσμεύσεις του φύλου της, η τρομερή Βρετανή σάλπαρε με τον «Calico Jack» Rackham και την Anne Bonny (επίσης γυναίκα ντυμένη άντρας) για να μετατραπεί σε φόβο και τρόμο των νερών της οικουμένης.
Κι έτσι Ριντ και Bonny μαγνήτισαν το συλλογικό φαντασιακό εκεί στις αρχές του 18ου αιώνα ως το απόλυτο πειρατικό δίδυμο, με τις φήμες για τη φερόμενη σχέση τους (δυο γυναίκες που ερωτεύτηκαν η μία την άλλη πιστεύοντας ότι ήταν άντρας!) να απασχολούν την οικουμένη εδώ και τρεις αιώνες!
Τέτοιος ήταν όμως ο αντίκτυπος που είχαν στα μυαλά των συγχρόνων τους που αυτομάτως περιλήφθηκαν με την αχλή του μύθου, κάτι που συσκότισε τη ζωή τους και κάνει τη βιογραφία τους σταυρόλεξο για πολύ δυνατούς λύτες. Ξέρουμε πάντως ότι ήταν μεγάλα ονόματα στη λεγόμενη Χρυσή Εποχή της Πειρατείας και οι μόνες γυναίκες που καταδικάστηκαν ποτέ με το αδίκημα της πειρατείας.
Κι έτσι οι αμέτρητες βιογραφίες και τα χρονικά της Μέρι Ριντ δεν συμφωνούν σχεδόν σε τίποτα μεταξύ τους, καθώς πριν από το 1718-1720 -που άγγιξε καθεστώς θρύλου- δεν ήταν τίποτα γνωστό για τη ζωή της, κενό που βάλθηκαν να καλύψουν οι βιογράφοι με όλων των λογιών τις ανακρίβειες και τα παραφουσκωμένα ψεύδη!
Τα περισσότερα που την αφορούν προέρχονται από το πόνημα «A General History of the Pyrates» (1724) του πειρατή Charles Johnson, το οποίο περιέχει όμως τερατολογίες από τις λίγες και δεν είναι έτσι ασφαλής πηγή. Από τα σπαράγματα που την αφορούν και ανασύρονται εδώ και εκεί, η περιπετειώδης ζωή της πρέπει να ήταν κάπως έτσι…
Πρώτα χρόνια
Τα περισσότερα που αφορούν στη ζωή της Μέρι Ριντ προέρχονται όπως είπαμε από τον αρχιπειρατή Charles Johnson και το αμφιλεγόμενο πόνημά του «A General History of the Pyrates». Ο καπετάνιος ήταν βέβαια ιδιαίτερα περιγραφικός, αλλά δεν ανέφερε ποτέ τις πηγές του, αφήνοντας έτσι τη ζωή της πειρατίνας βουτηγμένη στην αμφιβολία.
Με αυτά υπόψη, η Ριντ γεννιέται πιθανότατα γύρω στο 1690-1691 ως νόθα κόρη εκλιπόντος καπετάνιου, ο οποίος είχε αφήσει ήδη χήρα τη μητέρα. Κι έτσι η μάνα έντυνε το κορίτσι σαν αγοράκι ήδη από την κούνια, προσπαθώντας να το παρουσιάσει σαν τον μεγαλύτερο και νόμιμο αδερφό της (που είχε πεθάνει εν τω μεταξύ) στους γονείς του άντρα της, ώστε να τη βοηθούν οικονομικά. Το κόλπο έπιασε κι έτσι οι παππούδες έστελναν ανελλιπώς μηνιάτικο επίδομα στη χήρα και τον εγγονό τους!
Αφήνοντας τις περιπέτειες της εποχής που οι περισσότεροι ιστορικοί θεωρούν πια ιστορίες για αγρίους, η Μέρι συνειδητοποίησε κάποια στιγμή ότι η ζωή σαν άντρας ήταν σαφώς ευκολότερη, γι’ αυτό και κράτησε τη συνήθεια να ντύνεται και να κουρεύεται αντρικά και στην εφηβεία της, παρά το γεγονός ότι οι παππούδες είχαν πια πεθάνει και το επίδομα είχε εκλείψει.
Ως νεαρός και κομψευόμενος άντρας πια, βρήκε εύκολα δουλειά στα καράβια ως ναύτης, τόσο εμπορικού όσο και στρατιωτικού στόλου, καθώς το όνομα του πατέρα τής άνοιγε διάπλατα τις πόρτες της ναυτοσύνης…
Γάμος στην Ολλανδία
Η Μέρι υπηρετούσε στον βρετανικό στόλο και πήρε μέρος στις μάχες με τους Γάλλους, όπου αφού διακρίθηκε, γνώρισε και ερωτεύτηκε παράφορα έναν φλαμανδό στρατιώτη, καθώς οι Ολλανδοί ήταν σύμμαχοι τότε των Άγγλων. Σε αυτόν αποκάλυψε το μεγάλο μυστικό της, ότι ήταν γυναίκα με τα όλα της, κι έτσι το ζευγάρι σύντομα ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας. Ήταν η μόνη -και σύντομη- περίοδος που η Μέρι θα έβγαζε τα αντρικά ενδύματα!
Πανευτυχείς, άνοιξαν ένα πανδοχείο στην ολλανδική πόλη Μπρέντα, «Τα Τρία Πέταλα» το είπαν, αν και ο ανθόσπαρτος βίος δεν έμελλε να στεριώσει: ο σύζυγος πέθανε λίγο αργότερα και η ίδια δεν μπορούσε πλέον να λειτουργεί μόνη το πανδοχείο, γι’ αυτό και επέστρεψε στον πόλεμο, μια τέχνη που κατείχε εξάλλου καλά.
Οι δυο χώρες υπέγραψαν ωστόσο σύμφωνο ειρήνης και η ίδια ήταν και πάλι άνεργη. Αποφάσισε λοιπόν να μπαρκάρει για τις Δυτικές Ινδίες ψάχνοντας καλύτερη μοίρα, αν και το συγκεκριμένο ταξίδι θα ήταν μοιραίο από κάθε άποψη…
Η Ριντ πειρατίνα
Στον δρόμο λοιπόν για τις Δυτικές Ινδίες, το εμπορικό πλοίο αιχμαλωτίστηκε από πειρατές, συνήθη πρακτική του καιρού. Το γεγονός λειτούργησε καταλυτικά για την ίδια: γνωρίζοντας τη ζωή των πειρατών από πρώτο χέρι πια, ως αιχμάλωτος άντρας, αποφάσισε ότι αυτή ήταν η σταδιοδρομία που ήθελε να ακολουθήσει στη ζωή της!
Κι έτσι υπηρέτησε για ένα διάστημα σε έναν από τους γνωστότερους κουρσάρικους στόλους της Καραϊβικής, πριν αποδεχτεί τη βασιλική χάρη του 1718-1719. Όπως και τόσοι πρώην πειρατές, υπέγραψε στο κατάστρωμα το σύμφωνο που της έδινε πλήρη άφεση για τον πρότερο ανέντιμο βίο της, με αντάλλαγμα να καταδιώξει τους πειρατές που δεν υπέγραφαν ως κυνηγός κεφαλών πια.
Παρά την ευνοϊκή συμφωνία που εξασφάλισε το κουρσάρικο πλήρωμα, δεν θα έπαιρνε πολύ στους πειρατές να στασιάσουν και να αποκτήσουν και πάλι έλεγχο του πλοίου. Κι έτσι, ονομαστή πλέον ως άντρας πειρατής, η Ριντ βρήκε μέχρι το 1720 τον δρόμο της για το πλοίο του αρχιπειρατή «Calico Jack» Rackham…
Μέρι Ριντ και Anne Bonny
Ο Calico Jack είχε ήδη μια γυναίκα στο πλήρωμά του, την ερωμένη του Anne Bonny, που είχε εγκαταλείψει τον άντρα της για τα μάτια του αλλά και τα θέλγητρα της πειρατικής ζωής. Σύμφωνα με τον θρύλο, η Anne ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα τη Μέρι, μην ξέροντας φυσικά ότι ήταν γυναίκα.
Εδώ οι πηγές δεν συμφωνούν καθόλου, οπότε διαλέγετε και παίρνετε. Άλλοι ισχυρίζονται ότι όταν η Anne προσπάθησε να αποπλανήσει τη Μέρι, εκείνη της φανέρωσε τη γυναικεία της φύση, κάτι που δεν έπαιξε φυσικά ρόλο και οι δυο τους έγιναν ζευγάρι έτσι κι αλλιώς, κάτω από τις ευλογίες (ή και με τη συμμετοχή) του Rackham.
Άλλες πηγές θέλουν τις δύο γυναίκες να συνδέονται πια με βαθιά εκτίμηση και φιλία, αφήνοντας το ερωτικό απέξω. Όπως κι αν έχει η ιστορική αλήθεια, οι δύο γυναίκες (ντυμένες αμφότερες σαν άντρες) ήταν τα πρωτοπαλίκαρα του Calico Jack και δυο από τους μοχθηρότερους και πιο αιμοδιψείς πειρατές του!
Το σκληρό καρύδι Μέρι Ριντ
Η Ριντ ήταν πολύ καλή πολεμίστρια και εδώ δεν χωρούν αντιρρήσεις. Ορμούσε πρώτη στη μάχη, σαν να μην πολυσκοτιζόταν αν πέθαινε, και τα κατάφερνε πάντα. Ενδεικτικό είναι εδώ το γεγονός ότι όταν ερωτεύτηκε έναν άντρα που τον υποχρέωσαν να ενταχθεί στο κουρσάρικο πλήρωμα, έτερος πειρατής θέλησε να του κόψει το λαρύγγι. Τότε η Μέρι τον κάλεσε σε μονομαχία, για να σώσει το αντικείμενο του πόθου της, σκοτώνοντάς τον πάνω στην ώρα για να γλιτώσει ο λεγάμενος (οι δυο τους αποκαλούνταν έκτοτε κρυφά «σύζυγοι», αν και δεν παντρεύτηκαν επισήμως ποτέ).
Ο θρύλος τη θέλει μάλιστα στις τόσες και τόσες μονομαχίες της να αποκαλύπτει το στήθος της στον εχθρό ακριβώς την κατάλληλη στιγμή, με το στιγμιαίο σάστισμα του αντιπάλου να της δίνει προβάδισμα. Αυτό δεν αποκλείεται να ήταν αλήθεια…
Σύλληψη και δίκη
Μέχρι τα τέλη του 1720, ο Calico Jack και το πλήρωμά του περιλαμβάνονταν πια στους τρομερότερους και παραγωγικότερους κουρσάρους της Καραϊβικής, με το όνομά του να προηγείται και να υπολείπεται για λίγο της φήμης του Μαυρογένη! Ήταν λοιπόν ώρα να απαλλαγούν οι Άγγλοι από δαύτους, κι έτσι έστειλαν στο κατόπι τους τον πλοίαρχο Jonathan Barnet, ο οποίος στρίμωξε το κουρσάρικο του Rackham στα ανοιχτά της Τζαμάικα στα τέλη Οκτωβρίου του 1720.
Σύμφωνα με τις πηγές, οι Μέρι και Anne πολέμησαν λυσσαλέα εκείνη τη μέρα, την ίδια ώρα που πολλοί συνάδελφοί τους είχαν κρυφτεί στα αμπάρια για να γλιτώσουν τη ζωή τους (πιθανότατα ήταν πολύ «τύφλα» για οτιδήποτε). Η μάχη ήταν όμως άνιση και σύντομα οι πειρατές ήταν στα χέρια των Βρετανών: ο Rackham και οι άλλοι άντρες πειρατές καταδικάστηκαν στα γρήγορα και κρεμάστηκαν παραδειγματικά στο Port Royal στις 18 Νοεμβρίου 1720.
Όσο για τις κυρίες της παρέας, δήλωσαν στη δίκη ότι κυοφορούσαν, κάτι που θα αποδεικνυόταν τους επόμενους μήνες αληθές (δεν υπάρχουν αναφορές σε ποιον ανήκαν τα παιδιά). Κι έτσι γλίτωσαν το ικρίωμα, πετυχαίνοντας προσωρινή αναστολή της ποινής, μέχρι να γεννήσουν τουλάχιστον…
Θάνατος
Η Μέρι Ριντ δεν θα γευόταν ωστόσο τον άνεμο της ελευθερίας ποτέ ξανά. Σύντομα αρρώστησε βαριά, ο πυρετός δεν έπεφτε με τίποτα και πέθανε έτσι στα μπουντρούμια όχι πολύ αργότερα από τη δίκη, πιθανότατα στις αρχές του 1721. Η σορός της ενταφιάστηκε στην Τζαμάικα στις 28 Απριλίου 1721.
Αυτή ήταν σχηματικά η ζωή της γυναίκας που έζησε μέσα σε έναν κόσμο αντρών, σπάζοντας το γυναικείο άβατο της πειρατείας που κρατούσε εδώ και τόσους αιώνες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου