Βίος
Η Ευανθία Καΐρη γεννήθηκε το 1799. Ήταν η μικρή - μικρότερη κατά 15 χρόνια - αδελφή του Θεόφιλου Καΐρη. Την πήρε μαζί του το 1812 στη σχολή στις Κυδωνιές και μερίμνησε για την μόρφωσή της. Το 1818 αναλαμβάνει την διεύθυνση του Παρθεναγωγείου και επιδίδεται σε ηθικοδιδακτικές μεταφράσεις από τα γαλλικά. Στα χρόνια της Επανάστασης επιστρέφει στην Άνδρο και το 1824 συνοδεύει τον αδελφό της Δημήτρη στην Ερμούπολη της Σύρου. Μαζί του μένει μέχρι το 1839. Εκεί συναναστρέφεται με διάφορους αμερικανούς προτεστάντες μισσιονάριους,οι οποίοι δεν κρύβουν τον θαυμασμό τους για την προσωπικότητά της. Έτσι ο Αμερικανός Henry Post αναφέρει πως τα λογοτεχνικά της επιτεύγματα συνιστούν εξαιρετική περίπτωση για την τότε Ελλάδα. Όπως και ο Άγγλος ιερέας J. Hartley επαναλαμβάνει τον ίδιο θαυμασμό και εκτίμηση για το πρόσωπό της.
Συγγραφικό έργο
Η Καΐρη συγγράφει τρεις μήνες μετά την έξοδο του Μεσολογγίου το 1826 το θεατρικό έργο Νικήρατος,στην Ερμούπολη.
Είναι συντάκτρια της ανοικτής επιστολής-έκκλησης προς τις γυναίκες της Ευρώπης να βοηθήσουν την Ελλάδα Επιστολή Ελληνίδων τινών προς τας Φιλελληνίδας,δημοσιευμένης το 1825 ανώνυμα. Σε αυτήν κατηγορεί τις Μεγάλες Δυνάμεις επειδή βοηθούν τους Τούρκους σε επίπεδο στρατιωτικής τεχνογνωσίας. Αυτή μεταφράστηκε στα 1826 από τον George Lee, τον γραμματέα των Ελλήνων απεσταλμένων στο Λονδίνο Ανδρέα Λουριώτη και Ιωάννη Ορλάνδο στα 1824-1827, μετά από παρότρυνση της Ελληνικής Επιτροπής.
Επίσης μας έχει σωθεί και μία ωδή αφιερωμένη προς τον Μητροπολίτη Εφέσου Διονύσιο, ως προστάτη της Σχολής των Κυδωνιών.Χωρίς ιδιαίτερες ποιητικές αξιώσεις έργο, έχει κυρίως επηρεαστεί από την αφιέρωση του Αγάθωνα από τον Κωνσταντίνο Κούμα στον ίδιο μητροπολίτη, καθώς οι πιο πολλοί από τους είκοσι στίχους της ωδής είναι αυτούσιες φράσεις από την αφιέρωση αυτή του Κούμα.
Πηγές
- Λουκία Δρούλια, «Η πρώτη δημοσίευση και μετάφραση των στροφών 151-158 του Σολωμικού Ύμνου», Ο Ερανιστής, τομ.12 (1976),σελ.1-6
- Βασίλης Παναγιωτόπολος, «Μια ωδή της Ευανθίας Καΐρη στον Εφέσσου Διονύσιο τον Καλλιάρχη», Ο Ερανιστής, τομ.1, τχ.6 (Δεκέμβριος 1963), σελ.235-237
- Δημήτρης Πολέμης, «Τρεις επιστολαί της Ευανθίας Καΐρη», Ο Ερανιστής, τομ.7 (1969), σελ.1-11
- Βάλτερ Πούχνερ, «Νικήρατος», Ανθολογία Νεοελληνικής Δραματουργίας, τομ. Β1, Από την Επανάσταση του 1821 ως τη Μικρασιατική Καταστροφή, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα 2006, σελ. 44-60
- Σοφία Ντενίση, Η Ευανθία Καΐρη και το έργο της στο πλαίσιο της γυναικείας δημιουργίας της εποχής της[2]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου