Ματρόνα Νίκονοβα.jpg/200px-%D0%91%D0%BB%D0%B0%D0%B6%D0%B5%D0%BD%D0%BD%D0%B0%D1%8F_%D0%9C%D0%B0%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%BD%D0%B0_%D0%9C%D0%BE%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_(13899411716).jpg)
Η Ματρόνα Ντμίτριεβνα Νίκονοβα (ρωσικά: Блаженная Матрона Московская, 22 Νοεμβρίου 1881 (1885 σύμφωνα με άλλες πηγές) - 2 Μαΐου 1952) επίσης αναφέρεται ως Ματρόνα της Μόσχας. Η Ματρόνα είναι μία καθιερωμένη αγία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία, από την πρώιμη παιδική ηλικία είχε το δώρο της προφητείας, της πνευματικής όρασης και της θεραπείας.
Η Ματρόνα γεννήθηκε ως παιδί του Ντμίτρι και της Ναταλίας Νίκονοφ στο χωριό Σεμπίνο στην επαρχία Τούλα. Ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας. Οι γονείς της σχεδίαζαν να την δώσουν σε ένα ορφανοτροφείο μετά τη γέννησή της, αλλά η μητέρα της άλλαξε γνώμη, όταν είδε σε όνειρο, ότι ένα λευκό πουλί θεϊκής ομορφιάς, με κενές κόγχες ματιού, προσγειώθηκε στο στήθος της. Όταν γεννήθηκε η Ματρόνα ήταν τυφλή, με τα βλέφαρα κλειστά επάνω από τις κενές κόγχες των ματιών. Η μητέρα της το πήρε ως ουράνιο σημάδι. Σύμφωνα με τη βιογράφο της, από τη στιγμή που ήταν οκτώ ετών, είχε προφητικές και θεραπευτικές δυνάμεις.
Επανάσταση
Μετά τη Ρωσική Επανάσταση του 1917, η ίδια και η φίλη της Λυδία Γιάνκοβα έγιναν άστεγοι αγρότες, που εγκατέλειψαν τα χωριά τους για να βρουν εργασία και φαγητό στις μεγαλύτερες πόλεις. Μέχρι το 1925, η Ματρόνα μετακόμισε στη Μόσχα, ενδεχομένως ακολουθώντας τα δύο αδέλφια της και διήγε μία περιπλανώμενη ζωή, βρίσκοντας καταφύγιο με φίλους και συγγενείς σε σπίτια, διαμερίσματα και υπόγεια. Δεν μπορούσε να μείνει με τους δύο αδελφούς της, που ήταν και οι δύο κομμουνιστές, γιατί η Ματρόνα ασκούσε την Ρωσική Ορθόδοξη πίστη.
Ύστερη ζωή
Σε μία εποχή που άλλοι θρησκευόμενοι απεστάλησαν στα Γκουλάγκ ή σε εξορία για τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, κανείς δεν είπε κάτι για τη θέση της Ματρόνας. Οι άνθρωποι συνέχισαν να έρχονται στη Ματρόνα για συμβουλές και βοήθεια για τα προβλήματά τους.
Μία ιστορία, που σχετίζεται με τη βιογράφο της, Ζιναΐντα Ζντάνοβα, λέει ότι η Ματρόνα δήλωσε στη μητέρα τής Ζιναΐντα, την Ευδοκία, ότι θα παντρευτεί έναν όμορφο ευγενή. Η Ευδοκία μετακόμισε στη Μόσχα και έγινε μαγείρισσα στο σπίτι ενός πλούσιου ευγενή, του οποίου ο γιος, ο Βλαντιμίρ, ήταν αρραβωνιασμένος με κάποια Σούχοβα. Λίγο αργότερα ο Βλαντιμίρ λέγεται, ότι είχε ένα όνειρο, στο οποίο μία φωνή του είπε να παντρευτεί μία γυναίκα με το όνομα Ευδοκία. Το επόμενο πρωί ρώτησε, αν υπήρχε μία τέτοια γυναίκα στο νοικοκυριό, τη γνώρισε και σχεδόν λιποθύμησε. Αργότερα, στάλθηκε για κατάρτιση στο Περμ με την Ευδοκία και η Ζιναΐντα γεννήθηκε λίγο αργότερα.
Σε ένα άλλο από τα αναφερόμενα θαύματά της, βοήθησε έναν φοιτητή κολεγίου αρχιτεκτονικής να αναθεωρήσει ένα έγγραφο, που απαιτείτο για αποφοίτηση, περιγράφοντας λεπτομερώς μερικά από τα σπουδαία αρχιτεκτονικά επιτεύγματα στη Φλωρεντία και τη Ρώμη, συμπεριλαμβανομένου του Παλάτσο Πίττι.
Λέγεται, ότι πρόβλεψε τον θάνατό της τρεις μέρες νωρίτερα, αποδεχούμενη όλους τους επισκέπτες κατά τη διάρκεια αυτών των τελευταίων ημερών. Μετά το θάνατό της το 1952, ο τάφος της έγινε τόπος προσκυνήματος. Έχει πρόσφατα αγιοποιηθεί από την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Τα κατάλοιπά της βρίσκονται τώρα στην Εκκλησία του Προστατευτικού Πέπλου της Παναγίας στη Μονή Μεσολάβησης της Μόσχας. Οι ουρές των ανθρώπων που περιμένουν να επισκεφτούν τον τάφο της, αναφέρεται, ότι είναι τακτικά αρκετά μεγάλες (συχνά χρειάζονται τρεις ή τέσσερις ώρες για να κάνουν σύντομη επίσκεψη στον τάφο) και συμπεριφέρονται καλά.
Η μνήμη της γίνεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 2 Μαΐου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου