Γαλέου – Μιχαηλίδου Ασήμω

Η Ασήμω  Γαλέου ήταν κόρη του Σαλαμίνιου δικηγόρου  Μηνά Αθ. Γαλέου, (γνωστού από την πολύκροτη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη), και της Γαλλίδας  Ντενίζ. Γεννήθηκε στη Μασσαλία στις 23 Οκτωβρίου του 1926.

Σε ηλικία τεσσάρων ετών ήρθε με την οικογένειά της στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στον Πειραιά.  Στις τάξεις του Δημοτικού, φοίτησε στο γνωστό σχολείο  της «Ειρήνης  Θειακάκη».  Τελειώνοντας το Δημοτικό Σχολείο, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, ενώ στο  νησί ερχόταν από μικρή, πάρα πολύ συχνά.  Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο, το 1946 δίνει εξετάσεις και περνάει στο Φυσιογνωστικό Τμήμα της Φυσικομαθηματικής  Σχολής του Παν/μίου Αθηνών.  Στο δεύτερο κιόλας έτος είχε απογοητευθεί , όχι τόσο γιατί δεν της άρεσε η επιστήμη  αλλά γιατί έβλεπε ότι δεν είχε άλλες δυνατότητες εκτός από το να γίνει καθηγήτρια, ένα επάγγελμα το οποίο δεν της ταίριαζε.  Επιπλέον ήξερε ότι την τραβούσε το θέατρο.  Έτσι έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου και αποφοίτησε.

Δούλεψε πολλά χρόνια ως ηθοποιός, κυρίως στο ραδιόφωνο.  Είχε σημαντική συμμετοχή σε γνωστές σειρές: «Οικογένεια Παπαδοπούλου» και «Σπίτι των Ανέμων» που έγιναν και επιτυχημένες ταινίες, εκεί έπαιζε την Παγώνα και την Μέλπω αντίστοιχα.  Συμμετείχε και σε άλλες ταινίες, ακόμη εμφανίστηκε  στην τηλεόραση και στο θέατρο.  Συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς ηθοποιούς όπως: Βύρωνα Πάλλη, Αφροδίτη Γρηγοριάδου,  Μίμη Φωτόπουλο, Θανάση Βέγγο, Γιωργία Βασιλειάδου, Βαλίλη Αυλωνίτη, Ορέστη Μακρή, Ντίνο Ηλιόπουλο, Άννα Φόνσου, Γιώργο Τζώρτζη, Βαγγέλη Σειληνό, Γιώργο Μοσχίδη,  Ιλύα Λιβυκού, Σταύρο Ξενίδη,  Ελένη Χατζηαργύρη,  Διονύση Παπαγιανόπουλο,  Γιάννη Γκιωνάκ*///η, Μπεάτα Ασημακοπούλου, Αντρέα Μπάρκουλη,   Στέφανο Ληναίο, Νίκο Κούρκουλο, Ζώρα Τσάπελη και άλλους.

Ταινίες που έχει παίξει: « Οικογένεια Παπαδοπούλου» 1960, «Αλλού τα κακαρίσματα» 1960,  «Η κυρία δήμαρχος» 1960,  «Ήρθες αργά» 1962, «Τα δίχτυα της  ντροπής» 1965, «Πονηρός πράκτωρ καραγκιόζης» 1966,  «Τα μυστικά της αμαρτωλής Αθήνας» 1966, «Ο Λαμπίρης εναντίων παρανόμων» 1967,  «Θύελλα στο σπίτι των Ανέμων»1968. Θεατρικές παραστάσεις: «Η κόμισσα της φάμπρικας» 1966,  «Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη» 1970  ΕΙΡΤ.

Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής  Κατοχής αλλά και του Εμφυλίου Πολέμου διώχθηκε για τις πολιτικές της πεποιθήσεις.

Από το γάμο της με τον Δημήτρη Μιχαηλίδη, ( Διαφημιστή – Συγγραφέα) απέκτησε το 1957,  έναν γιο, τον Ιάσωνα Μιχαηλίδη, ο οποίος είναι χορευτής.

Ως συγγραφέας ξεκίνησε και πάλι από το ραδιόφωνο το 1970, συγκεκριμένα με το έργο «Φρόσω» που ήταν θεατρική διασκευή από το διήγημα του Στέφανου Δάφνη, στο θέατρο της Κυριακής του τότε Εθνικού  Ιδρύματος Ραδιοφωνίας. Επίσης κείμενα έγραψε και για την εκπομπή: «Ώρα του παιδιού».

Το 1972 άρχισε να συνεργάζεται με περιοδικά όπως το «Φαντάζιο» και το «Ρομάντσο» καθώς και με τις εφημερίδες «Εβδόμη» και «Αγροτική». Άρθρα της επίσης έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες «Ελληνίδα του 2000», «Χριστιανική», και στα περιοδικά: «Νεοελληνικά Γράμματα», «Φύση και Ζωή», «Αιγαίο», «Ελληνισμός», «Απόδημος»,  «Πολιτιστικά θέματα», «Φιλολογικός  Ελεύθερος», «Αέροπος», «Νέα Σκέψη», «Αριάδνη», « Votre  Βeaute».

Το 1981 εμφανίστηκε και στην τηλεόραση, ως συγγραφέας της σειράς «Μοναστηράκι». Και από το 1991 υπήρξε συνεργάτης της ΠΑΣΕΓΕΣ στο περιοδικό «Συνεργασία».

Επίσης έχει εκδώσει και τα εξής βιβλία: «Το Χρονικό της Χαμένης Γενιάς» 1979, «Μεταξύ Αστείου και Σοβαρού» 1982, «Πάνω στο Βήμα του Μωυσή» 1986, «Με Ξένη Ταυτότητα» 1989, «Λατρευτικά Μυστήρια στην Ελλάδα» 1993, «Ο Ελληνικός Λαϊκός Χορός  και οι Πανάρχαιες Ρίζες του» 1995, «Το Αλφαβητάρι της Αγάπης» 1998.

Το 1989 της απονεμήθηκε από την  Εταιρεία  Ελλήνων Λογοτεχνών το βραβείο  το βραβείο «Μάρκου Αυγέρη», για το βιβλίο της «Με ξένη ταυτότητα». Το 1992 πήρε έπαινο από την Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων και το 1997 τιμήθηκε με βραβείο από τις δελφικές Αμφικτιονίες για την μελέτη «Τα μυστήρια των Δελφών».

Έχει κάνει πολλές μεταφράσεις λογοτεχνικών έργων και έχει γράψει πολλά ποιήματα.  Επίσης έχει γράψει και σκιτσάρει πολλά παραμύθια τα οποία έχει δημοσιεύσει σε περιοδικά.

Υπήρξε μέλλος  της  Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών καθώς και της Εταιρείας  Ελλήνων Λογοτεχνών.

Τέλος επιθυμία της ήταν να βοηθήσει τα παιδιά της Σαλαμίνας που ασχολούντο με την ποίηση και την λογοτεχνία να γνωρίσουν και γνωριστούν στους λογοτεχνικούς κύκλους. Κάποια από αυτά πρόλαβαν να δημοσιεύσουν κάποιες εργασίες τους, στο περιοδικό «Αριάδνη».

Την προσπάθεια της αυτή την έκοψε ξαφνικά ο θάνατος. Πέθανε στις 22 Ιανουαρίου του 1999 και ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο της Σαλαμίνας.