Πόπη Κόντου

 Πηγή:https://www.catisart.gr/popi-kontoy-karta-mnimis/

 

Έφυγε στις 18 Ιανουαρίου 2021 – από τη ζωή η  Πόπη Κόντου. Παλιά πρωταγωνίστρια του Εθνικού Θεάτρου. Για δεκαετίες ήταν η πιο γλυκιά φωνή του ελληνικού ραδιοφώνου. Υπήρξε η πιο σημαντική και πολυγραφότατη μεταφράστρια έργων που παίζονταν σε όλες τις θεατρικές σκηνές»…

 

«Γλυκιά μου Πόπη θα μου λείψουν τα ταβερνάκια που πηγαίναμε κι έλεγες τόσες ιστορίες από τα πολύ παλιά», έγραψε στη σελίδα του στο facebook ο Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών Σπύρος Μπιμπίλας, ο οποίος με ανάρτησή του έκανε γνωστή τη δυσάρεστη είδηση.

«Έχω σπουδάσει στα καλύτερα σχολεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό κι έχω δουλέψει πολύ στη ζωή μου. Αυτές είναι οι περγαμηνές μου: Το θέατρο που τόσο αγάπησα, το ραδιόφωνο που το λάτρεψα και το υπηρέτησα δια μέσου των ποικίλων εκπομπών μου για σαράντα χρόνια, η διαφήμιση που μου έφερε χαρές και χρήματα».

Αυτά έλεγε η Πόπη Κόντου το 2019 στο ημερολόγιο του Ταμείου Αλληλοβοηθείας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και συνέχιζε:

α«Οι μεταφράσεις μου; Πάνω από 1.500 βιβλία – αριθμός ρεκόρ – φέρουν την υπογραφή μου. Και 125 θεατρικά έργα [Μπέργκμαν, Μίλερ, Μπωμαρσαί, Καζάν κ.α.] που ανέβασαν με δική μου μετάφραση οι σπουδαιότεροι θίασοι.
Ταξίδεψα πολύ. Άνοιξαν οι ορίζοντές μου. Ως ξεναγός επισκέφτηκα 140 χώρες. Έξι γλώσσες μιλούσα και με βοήθησαν να ζήσω και να μάθω.
Κρίμα που έπαιξα μόνο μία φορά με την Αλίκη, όταν εκείνη ήταν μαθήτρια κι εγώ πρωταγωνίστρια στις «Φουσκοθαλασσιές» του Μπόγρη. Τη λάτρευα.
Εκείνο που με απασχολεί είναι αν μέσα από τα συμβάντα της ζωής μου βγαίνει κάποιο μήνυμα, έστω ένα κοινωνικό δίδαγμα για τους νέους. «Αυτό που είναι σημαντικό στη ζωή δεν είναι τι σου συνέβη, αλλά τι θυμάσαι και πως το θυμάσαι», όπως έλεγε ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες».

Η Πόπη Κόντου, στο εξώφυλλο του βιβλίου της με τον τίτλο “Ζητάτε να σας πω”.

Η Πόπη Κόντου γεννήθηκε το 1927 στην Αθήνα. Υπήρξε πολύπλευρο ταλέντο, με σπουδές θεατρικές κοντά στον Δημήτρη Ροντήρη, τον Αιμίλιο Βεάκη, την Κούλα Πράτσικα και τη Μάρθα Γκράχαμ. Σπούδασε στην «Ecole Dramatique» της Γαλλίας και το «Actor’s Studio» στη Νέα Υόρκη ενώ παράλληλα έκανε και σπουδές χορού.
Εμφανίστηκε με τους θιάσους Πέλου και Αλέκας Κατσέλη, Δάφνης Σκούρα και Λυκούργου Καλλέργη, με τη Βίλμα Κύρου, με τις αδελφές Άννα και Μαρία Καλουτά κ.α.
Σημαντική ήταν όμως η ραδιοφωνική της παρουσία, επί σειρά πολλών ετών. Εκτός από ηθοποιός, είχε την παρουσίαση, τη μουσική επιμέλεια, πολλές φορές με δικά της κείμενα, εκλεκτών εκπομπών όπως «Η λεωφόρος της μελωδίας», «Τα κλασικά της ξένης λογοτεχνίας», «Μουσική δίχως σύνορα», «Για σας, κυρία μου», «Εύθυμα στιγμιότυπα» κ.α.
Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 50 χρόνια της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, το 1988, τιμήθηκε με μετάλλιο για την προσφορά της στο ραδιόφωνο.
Στην τηλεόραση επίσης έπαιξε στο «Θέατρο της Δευτέρας» και είχε τη διεύθυνση παραγωγής της σειράς «Λεμονοδάσος».
Ασχολήθηκε επίσης με την οργάνωση και παρουσίαση πολιτιστικών εκδηλώσεων, με μεταφράσεις λογοτεχνικών και θεατρικών έργων και με διαφημίσεις.
«Φουσκοθαλασσιές» (1954). Με το Εθνικό Θέατρο παραστάσεις από 5 Φεβρουαρίου 1954 μέχρι και 21 Μαρτίου 1954 στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Από αριστερά: Έλλη Βοζικιάδου (Ερμιόνη), Πόπη Κόντου (Αρτεμιάδου), Μιράντα (Χρυσούλα), Αντιγόνη Βαλάκου (Αλκμήνη), Βασίλης Κανάκης (Αιμίλιος), Γιάννης Αποστολίδης (Σφακιανός), Γιάννης Γκιωνάκης (Μάκης), Αλίκη Βουγιουκλάκη (Ολυμπία).

Στο Εθνικό Θέατρο έπαιξε στις παραστάσεις: Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας (1952), Ηλέκτρα (1952) και Φουσκοθαλασσιές (1954).

Στο κινηματογράφο: Το αγρίμι (1960), Η Μπέττυ παντρεύεται (1961), Μυρτιά (1961) και Πρώτο καρδιοχτύπι (1963).