Miriam DeCosta-Willis

 

Η Miriam DeCosta-Willis (1 Νοεμβρίου 1934 – 7 Ιανουαρίου 2021) ήταν Αμερικανίδα εκπαιδευτικός, συγγραφέας και ακτιβίστρια για τα πολιτικά δικαιώματα . Η πρώτη αφροαμερικανίδα μέλος ΔΕΠ στο Memphis State University , αφού προηγουμένως της αρνήθηκαν να εισαχθεί στο σχολείο ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια λόγω της φυλής της, πέρασε την καριέρα της ως καθηγήτρια ρομαντικών γλωσσών και αφροαμερικανικών σπουδών σε διάφορα κολέγια στο Μέμφις , Τενεσί και περιοχή της Ουάσιγκτον, DC. Δημοσίευσε περισσότερα από δώδεκα βιβλία σε όλη τη διάρκεια της καριέρας της, που ασχολούνται σε μεγάλο βαθμό με την αφρολατινική λογοτεχνία και την ιστορία του Μαύρου Μέμφις.

Η Miriam DeCosta-Willis γεννήθηκε Miriam Dolores DeCosta στη Φλωρεντία της Αλαμπάμα το 1934.  Η εγγονή του Zachary Hubert, ο οποίος είχε υποδουλωθεί στη Τζόρτζια της Αλαμπάμα, γεννήθηκε από ένα ζευγάρι Αφροαμερικανών εκπαιδευτικών .  Η μητέρα της, Beautine Hubert DeCosta, είχε αποφοιτήσει από το Spelman College και το Πανεπιστήμιο της Ατλάντα και ο πατέρας της, Frank A. DeCosta, κατείχε πτυχία από το Πανεπιστήμιο Λίνκολν , το Πανεπιστήμιο Κολούμπια και το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια . Αυτή και ο αδερφός της, Φρανκ, μεγάλωσαν στις πανεπιστημιουπόλεις σε όλη τη Τζόρτζια, την Αλαμπάμα, την Πενσυλβάνια και τη Νότια Καρολίνα, όπου εργάζονταν οι γονείς της. 

Ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τον ακτιβισμό ως παιδί, διοργανώνοντας μια μαθητική διαμαρτυρία ως μαθήτρια στο γυμνάσιο Wilkinson .  Το 1950, έγινε η πρώτη Μαύρη μαθήτρια που φοίτησε στο Westover School , μια σχολή προετοιμασίας κολεγίου στο Κονέκτικατ, όπου ήταν γνωστή ως "Laurie".  Είχε επιλεγεί από τοπικούς υποστηρικτές για να ενσωματώσει το σχολείο επειδή έμοιαζε με το είδος του "ωραίου νέγρου κοριτσιού" που ο Westover θα δυσκολευόταν να απορρίψει. 

Στη συνέχεια παρακολούθησε το Wellesley College , όπου διέπρεψε ακαδημαϊκά, ξεκινώντας το 1952.  Στο γυναικείο κολέγιο, ήταν μια από τις λίγες μαύρες φοιτήτριες εκείνη την εποχή.  Το 1955, συμμετείχε στο μποϊκοτάζ του λεωφορείου στο Μοντγκόμερι ενώ επισκεπτόταν τη μητέρα της στην Αλαμπάμα. Η παρατήρηση του ακτιβισμού της ίδιας της μητέρας της θα είχε μόνιμο αντίκτυπο πάνω της.  Κατά τη διάρκεια του νεώτερου έτους της στο Wellesley, παντρεύτηκε τον δικηγόρο πολιτικών δικαιωμάτων Russell Sugarmon και μετακόμισαν στη γενέτειρά του Μέμφις, Τενεσί , αφού αποφοίτησε το 1956. Το ζευγάρι απέκτησε τέσσερα παιδιά μεταξύ 1956 και 1964: Tarik, Elena, Erika και Monique. 

Καριέρα

Η σταδιοδρομία της τεσσάρων δεκαετιών ως καθηγήτρια κολεγίου και διοικητής ξεκίνησε το 1957, όταν προσλήφθηκε για να διδάξει γαλλικά στο LeMoyne College .  Εκείνο το έτος, προσπάθησε να ακολουθήσει μεταπτυχιακές σπουδές στο Memphis State University, τώρα το Πανεπιστήμιο του Memphis , αλλά της αρνήθηκαν να εισαχθούν λόγω της φυλής της. Αντίθετα, έκανε αίτηση στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins με το όνομα του συζύγου της, Sugarmon, και έγινε δεκτή με την υπόθεση ότι ήταν Εβραία, αν και ο υπεύθυνος εισαγωγών εξακολουθούσε να αμφισβητεί εάν " καλή εβραία σύζυγος και μητέρα» θα έφευγε στην πραγματικότητα από το σπίτι και θα εγγραφόταν. Αποφοίτησε από το Johns Hopkins με μεταπτυχιακό το 1960 και διδακτορικό στις ρομανικές γλώσσες το 1967.Ήταν μια από τις πρώτες μαύρες γυναίκες που κέρδισαν διδακτορικό στο Johns Hopkins. 

Κρατικό Πανεπιστήμιο του Μέμφις

Το 1966, προσλήφθηκε για να διδάξει ισπανικά στο κρατικό πανεπιστήμιο του Μέμφις, όπου της είχαν αρνηθεί την εισαγωγή λιγότερο από μια δεκαετία νωρίτερα, και έγινε το πρώτο Μαύρο μέλος ΔΕΠ του σχολείου.  Στο πανεπιστήμιο, συμβούλεψε τον Σύλλογο Μαύρων Φοιτητών του σχολείου, βοηθώντας να οργανωθεί μια καθιστική διαμαρτυρία στο γραφείο του προέδρου. Ενεργά συμμετέχουσα στην οργάνωση των πολιτικών δικαιωμάτων, υπηρέτησε ως πρόεδρος της Εκπαιδευτικής Επιτροπής του Μέμφις NAACP στη δεκαετία του 1960, οδηγώντας ένα μποϊκοτάζ των τοπικών δημόσιων σχολείων. Συνελήφθη πολλές φορές επειδή συμμετείχε σε διαμαρτυρίες για τα πολιτικά δικαιώματα, αυτή και τα παιδιά της μακελειώθηκαν και έλαβε απειλητικές ανώνυμες κλήσεις στο σπίτι της.  Θα παρέμενε δια βίου μέλος του NAACP. 

Πανεπιστήμιο Howard

Αυτή και ο σύζυγός της Russell χώρισαν το 1967 και το 1970 μετακόμισε με τα παιδιά της στην Ουάσιγκτον, DC, όπου εντάχθηκε στη σχολή του Πανεπιστημίου Howard . 

Στην Ουάσιγκτον, η DeCosta παντρεύτηκε τον δικηγόρο και πολιτικό του Μέμφις Archie Walter Willis Jr. το 1972.  Στο Howard, εξελέγη πρόεδρος του Τμήματος Ρομαντικών Γλωσσών το 1974, και ίδρυσε τα διδακτορικά προγράμματα του πανεπιστημίου στα γαλλικά και Ισπανικά. Ενώ ζούσε στην Ουάσιγκτον τη δεκαετία του 1970, συμμετείχε σε άλλα κινήματα διαμαρτυρίας ακτιβιστών, συμπεριλαμβανομένου του κινήματος για την απελευθέρωση των γυναικών και για τα δικαιώματα των LGBT . 

Κολλέγιο LeMoyne–Owen

Η DeCosta-Willis επέστρεψε στο Μέμφις με τον σύζυγό της το 1976. Πίσω στο Μέμφις, πέρασε μια δεκαετία ξεκινώντας το 1979 ως καθηγήτρια ρομανικών γλωσσών στο LeMoyne–Owen College .Εκεί,  ίδρυσε και διηύθυνε το Πρόγραμμα Υποτρόφων Du Bois. 

George Mason και το Πανεπιστήμιο του Maryland

Το 1988, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του συζύγου της, η DeCosta-Willis άφησε το Μέμφις για ένα ραντεβού ως καθηγήτρια Ισπανικής Κοινοπολιτείας στο Πανεπιστήμιο George Mason στην περιοχή της Ουάσιγκτον, DC. Το 1991, μετακόμισε στο Πανεπιστήμιο του Maryland, Baltimore County (UMBC), όπου έγινε καθηγήτρια στο Τμήμα Αφροαμερικανικών Σπουδών και διευθύντρια μεταπτυχιακών σπουδών του τμήματος. Εργάστηκε στο UMBC μέχρι τη συνταξιοδότησή της το 1999. 

Γραφή

Ως ακαδημαϊκός, η DeCosta-Willis ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την αφρικανική, την Καραϊβική, την αφροαμερικανική, την αφρολατινική και τη λατινοαμερικανική λογοτεχνία και τον πολιτισμό, ταξιδεύοντας σε όλη την Αμερική και στην Γκάνα και την Ισπανία για έρευνα και ως συνεργάτης εκδότης του SAGE: A Scholarly Journal of Black Women και στη συντακτική επιτροπή της Αφροϊσπανικής Επιθεώρησης .  Ο συνεργάτης του Πανεπιστημίου Χάουαρντ, Τζέιμς Ντέιβις, την περιέγραψε ως «νονά της αφρο-ισπανικής λογοτεχνίας και κουλτούρας».  Διεξήγαγε επίσης έρευνα για την ιστορία της αφροαμερικανικής κοινότητας του Μέμφις. Εκτός από δεκάδες άρθρα και κριτικές, έγραψε, επιμελήθηκε ή συνεπιμελήθηκε 15 βιβλία.  Αξιοσημείωτα έργα περιλαμβάνουν Blacks in Hispanic Literature: A Collection of Critical Essays (1977), Erotique Noire / Black Erotica (1992), The Memphis Diary of Ida B. Wells (1995), Daughters of the Diaspora: Afra-Ispanic Writers (2003), Notable Black Memphians (2008) και Black Memphis Landmarks (2010).

Θάνατος και κληρονομιά

Το 2011, η DeCosta-Wills δώρισε το προσωπικό της αρχείο στη Δημόσια Βιβλιοθήκη του Μέμφις . Το Πανεπιστήμιο του Μέμφις αφιέρωσε έναν ιστορικό δείκτη και μετονόμασε ένα κτίριο προς τιμήν της τον Δεκέμβριο του 2020.  Πέθανε τον επόμενο μήνα, στο σπίτι της στο Μέμφις, σε ηλικία 86 ετών